Αρχικά, πρωταγωνίστρια εδώ είναι η Σόφι (Αμάντα Σέιφριντ), κόρη της περίφημης Ντόνα (Μέριλ Στριπ), η οποία βρίσκεται στο ελληνικό νησί «Καλοκαίρι» και ετοιμάζεται να δώσει νέα πνοή στο ξενοδοχείο-όνειρο της μητέρας της. Ταυτόχρονα ανακαλύπτει περισσότερα για το παρελθόν της Ντόνα και το πώς εκείνη γνώρισε τους τρεις (!) μετέπειτα μπαμπάδες της Σόφι. Ολα αυτά φυσικά με την παρέα των θρυλικών «Dynamos», οι οποίες καταφθάνουν για να βάλουν και εκείνες το λιθαράκι τους στην αναπόληση.
Τα συνεχόμενα φλας μπακ στο παρελθόν της Ντόνα είναι κυρίως αυτά που κινούν το όχημα μιας υπερβολικά μεγάλης σε διάρκεια –και σε γραφικότητα, κλισέ, ευκολίες, αφέλεια– ταινίας, η οποία όμως παραμένει με έναν μυστηριώδη τρόπο γοητευτική. Η Βρετανίδα Λίλι Τζέιμς ερμηνεύει εξαιρετικά τη νεαρή Ντόνα, η οποία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 φεύγει από το σπίτι της, για να ανακαλύψει την παραδείσια γωνιά της στην Ελλάδα. Στον δρόμο θα γνωρίσει και τρεις όμορφους νέους για να χαρίσει την καρδιά της. Τα εμβληματικά τραγούδια των ABBA βρίσκονται και εδώ στο επίκεντρο –μαζί με μερικά που έλειπαν από την πρώτη ταινία– απογειώνοντας αρκετές σκηνές και των δύο παράλληλων αφηγήσεων. Τα ζεστά μεσογειακά χρώματα δένουν με τις χορογραφίες, οι οποίες, αν και όχι τρομερά ευφάνταστες, παραμένουν ευχάριστες στο μάτι.
Πλούσιο καστ
Γενικώς, το φιλμ του Πάρκερ, παρόλο που δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα χαρωπό κωμικό μιούζικαλ, έχει μέσα του αρκετή δροσιά για να γεμίσει τα θερινά σινεμά της πόλης. Και βέβαια το γεγονός πως διαθέτει ένα πλουσιότατο καστ αστέρων (Μέριλ Στριπ, Πιρς Μπρόσναν, Κόλιν Φερθ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Σερ, Αντι Γκαρσία, Ντόμινικ Κούπερ) δεν βλάπτει καθόλου. Μαζί τους βρίσκεται και ο δικός μας Πάνος Μουζουράκης σε έναν ρόλο που ταιριάζει γάντι στην καλλιτεχνική περσόνα του.
Ο ελέφαντας φυσικά στην... αίθουσα δεν είναι άλλος από το ότι μια ταινία που εξυμνεί τις ομορφιές του τόπου μας είναι γυρισμένη αλλού. Τα ελληνικά που ακούγονται σε διάφορα σημεία είναι ασφαλώς κωμικά, ενώ και οι Ελληνες ηθοποιοί έχασαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια μεγάλη χολιγουντιανή παραγωγή. Αυτά βέβαια για εμάς· η συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων ανά τον κόσμο θεατών μάλλον δεν θα καταλάβει καμία διαφορά. Ας ελπίσουμε, πάντως, πως με τη συνδρομή του νεοσύστατου ΕΚΟΜΕ και του συστήματος cash rebate στο μέλλον δεν θα χαθούν άλλες τέτοιες ευκαιρίες.
Το βαρόμετρο της εβδομάδας
Στο «Μυστικό συστατικό» ο Σκοπιανός Γκιόρτσε Σταβρέσκι χρησιμοποιεί ως όχημα μια ιστορία με μπόλικη δόση φαντασίας, προκειμένου να συνθέσει ένα πολύ ρεαλιστικό κοινωνικό πορτρέτο. Ο νεαρός Βέλε, κακοπληρωμένος μηχανικός στα τρένα, ζει μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος υποφέρει από καρκίνο. Ανήμπορος να του αγοράσει τα ακριβά φάρμακα και δίχως βοήθεια από το κράτος, αποφασίζει να του φτιάξει ένα κέικ μαριχουάνας, το οποίο αποδεικνύεται... θαυματουργό. Το πρόβλημα είναι πως το «χόρτο» είναι κλεμμένο και οι ιδιοκτήτες του σύντομα θα το αναζητήσουν.
Στο «Ο 20ός μου αιώνας» βλέπουμε σε επανέκδοση το ντεμπούτο της Ιλντιγκο Ενιέντι, βραβευμένο με τη Χρυσή Κάμερα του Φεστιβάλ Καννών. Τη νύχτα που ο Τόμας Εντισον παρουσιάζει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, δύο δίδυμα κοριτσάκια γεννιούνται στη Βουδαπέστη. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία τους στη ζωή.
Στο «Βιβλιοπωλείο της κυρίας Γκριν» η Εμιλι Μόρτιμερ υποδύεται μια χήρα η οποία φτάνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αγγλίας του 1959 και αποφασίζει να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Η νέα επιχείρηση, ωστόσο, προκαλεί αντιδράσεις από τους ντόπιους και ειδικότερα από μια μεσήλικη αριστοκράτισσα, η οποία θα βαλθεί να την εκδιώξει. Απροσδόκητος σύμμαχός της αποδεικνύεται ένας μισάνθρωπος –αλλά φανατικός αναγνώστης– ηλικιωμένος. Η Ιζαμπέλ Κουαξέ δημιουργεί μια γλυκόπικρη ταινία, αφιερωμένη στην αγάπη για τα βιβλία αλλά και στο ελεύθερο πνεύμα που πάει κόντρα στις προκαταλήψεις και στον συντηρητισμό.