Αποτελούμενο από θραύσματα υλικού (φωτογραφίες, παράνομα κινηματογραφημένο υλικό από την Αθήνα από Έλληνες και ξένους κινηματογραφιστές και φοιτητές αλλά και δραματοποιημένες σκηνές γυρισμένες με ηθοποιούς), το «Εδώ Πολυτεχνείο» ολοκληρώθηκε στο Μιλάνο, όπου ο Δημήτρης Μακρής βρισκόταν την εποχή εκείνη ως φοιτητής και αποτελεί ένα συλλογικό έργο που περισσότερο και από την καλλιτεχνική του αξία γεννήθηκε ως μια ανάγκη να μην χαθεί η εικόνα της διαδρομής των γεγονότων που θα οδηγούσε στην ανατροπή της δικτατορίας.
Με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη να δεσπόζει πάνω από τις εικόνες της προετοιμασίας της εξέγερσης μέχρι τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου και την αφήγηση του Αλέξανδρου Παναγούλη (για την ιταλική εκδοχή χρησιμοποιήθηκε η φωνή του γερουσιαστή Ουμπέρτο Τερρατσίνι) να ντύνει τα ντοκουμέντα, το «Εδώ Πολυτεχνείο» στέκεται υπεράνω κριτικής, όχι γιατί κανείς δεν μπορεί να βρει ψεγάδια στις δραματοποιημένες σκηνές που έχουν γυριστεί με την τεχνική του front projection, αλλά γιατί και μόνο ως μαρτυρία παραμένει ένα διαυγές μανιφέστο ελευθερίας.
To «Εδώ Πολυτεχνείο» προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας σε ένα αφιέρωμα για τα χρονικά του φασισμού το 1974.