Ο Μούντογκ είναι ένας ποιητής, ένας αρτίστας που ξετυλίγει το λυρικό του τάλαντο δίπλα στα πολυτελή κότερα, που στέκουν αραγμένα κάτω από τον καυτό ήλιο της Φλόριντας, στους ντόκους των Κι Γουέστ. Τα έσοδα βέβαια από τις πωλήσεις των βιβλίων του δεν επαρκούν ούτε για να καλύψουν τις ημερήσιες ανάγκες του για μαριχουάνα και παρόλες τις παροτρύνσεις του ατζέντη του για να στρωθεί στην δουλειά, μπας και κατεβάσει καμία καινούργια ιδέα, εκείνος προτιμά να ξοδεύει τα γερά κομποδέματα που του στέλνει πεσκέσι η (its complicated) εύπορη σύζυγός του, σε ολονύχτια πάρτι με ούζα.

Αφορμή για να έρθει και πάλι σε επαφή με την αγαπημένη του, εξίσου χίπι, γυναίκα του, θα σταθεί ο γάμος της κορούλας τους, Χέδερ, που σε αντίθεση με τους δυο γονείς της, που ονειροβατούν ολημερίς, διαθέτει λιγουλάκι μυαλό στο κεφάλι της. Και που ατυχώς όταν η όμορφη μητέρα της, ισοπεδωμένη από το πιόμα, καρφώσει το αμάξι της, μετωπικά σε φορτηγό και αποδημήσει εις Κύριον, αφήνοντας την ως μοναδική διαχειρίστρια της κληρονομιάς της, θα θέσει κάποιους βασικούς κανόνες στον άσωτο μπαμπά της, προκειμένου να του μοιράσει, όσες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια του αντιστοιχούν: Να σοβαρευτεί, να ορθοποδήσει, να αφοσιωθεί στο νέο του βιβλίο και αν τον κρίνει ικανό θα του μεταβιβάσει το τεράστιο ποσό!

Και πραγματικά ο Μούντογκ αφού ταρακουνηθεί ελαφρώς, θα αποφασίσει να πάρει τον ίσιο δρόμο, δηλαδή να παίρνει τις ίδιες ποσότητες κάνναβης καθημερινά και να ρουφά επακριβώς τα ίδια λίτρα τζιν με το χτες, απλώς ενδιάμεσα να βρίσκει και κομματάκι χρόνο να γράφει και δυο στίχους, βουτηγμένος μέσα στην θολούρα του νου. Πράγμα που συμβαίνει στην οθόνη με πιο άγαρμπο τρόπο ακόμη και από τις κωμωδίες του Μαρκίδη, αφού ο λαθρόβιος και στο σανατόριο θα μπει, για να το ρημάξει και δουλειά θα βρει σαν ξεναγός σε μίνι κρουαζιέρες, μέχρι να καταστρέψει τον συνεταίρο του και με τον κολλητό του Snoop Dogg (να φανταστείς ο πιο νηφάλιος των συμμετεχόντων, για τέτοιο sci fi μιλάμε) θα κάνει κολεγιά, μπας και γλυτώσει από την φυλακή, ίσαμε να τα κάνει μαντάρα κι εκεί. Είναι ακριβώς το ημίωρο που η έκφραση απορίας ζωγραφισμένη ανεξίτηλα στο πρόσωπο μου, μου έχει προκαλέσει αγωνία συνάμα για το τι ακριβώς παρακολουθώ.

Μια υμνική σάτιρα γύρω από τον Βίο και την Πολιτεία ενός τύπου που καλοπερνάει με ξένα κόλλυβα, καλοπηδάει ξένες κυρές και καλοδιαλύει ξένες περιουσίες; Μια ντοκιμαντερίστικου παλμού αγιογραφική παρουσίαση μιας περσόνας μοναδικής, ξεχωριστής, σύγχρονης, καλλιτεχνικής και φυσικά καταληκτικά κοινωφελούς; Μια ειρωνική διαδήλωση για το πόσα μπορεί να πετύχει κανείς - ίσαμε Νόμπελ και Πούλιτζερ να φτάσει, όχι ακολουθώντας το Βαγγέλιο, αλλά πράττοντας τα ακριβώς αντίθετα από τα ηθικά; Σαχλαμάρες! Η ταινία του Korine, ακόμη δηλαδή μια ταινία του Korine, δεν είναι σοβαρότερη από εκείνο το adventure που παίζαμε κάποτε στα pc με κεντρικό αντιήρωα τον Leisure Suit Larry.

Που κοίταξε να δεις ποιος τον υποδύεται εδω νά! Ο Matt! Που εγώ χάραζα φλέβες για πάρτη του, ωσότου φτάσει στο απόγειο του Dallas Buyers. Ξεπεσμός από τους λίγους, με άλλοθι την συμμετοχή μιας ολ σταρ ομάδας τριγύρω από Isla Fisher και Zac Efron, μέχρι Martin Lawrence και Jonah Hill, να τον πείθουν πως παίρνει άφεση για δαύτες τις αμαρτίες. Ενδεχόμενα λοιπόν το (γελοίο κατά τα άλλα) σενάριο του The Beach Bum, να πρέπει να σταθεί πλοηγός για το μέλλον του Μακόνα, ώστε να λογικευτεί με ορθότερες επιλογές, ειδάλλως η καταστροφή είναι σιμά. Και όπως έχουμε ξαναπεί έχουν βουλιάξει και σπουδαιότερα ταλέντα στην χολιγουντιανή ιστορία. Δεν θα κάνει ο πενηντάρης πια σταρ, ότι του κατεβάσει η κούτρα και δεν θα ανοίγει μύτη. Ξέρω, ξέρω, που με γράφεις, μην σε απασχολώ, τώρα που ψάχεις για τζιβάνες...

movies.ltd