Με το σούρουπο, μια άγνωστη και ασυγκράτητη ατμόσφαιρα κυριαρχεί, σπάζοντας τους οικογενειακούς δεσμούς. Για τη Σολ, ο κόσμος πρόκειται να αλλάξει καθώς μαθαίνει την ουσία του να αφήνεσαι και νιώθει την ανάσα της ζωής

Ένα από τα πιο φεστιβαλικώς συζητημένα ντεμπούτα των τελευταίων ετών. Ένα από τα πιο συζητημένα φεστιβαλικά φιλμ των τελευταίων ετών, βραβευμένο στην Μπερλινάλε με το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής. Η επτάχρονη Σολ περνά τη μέρα στο σπίτι του παππού της, βοηθώντας στις προετοιμασίες για ένα πάρτι-έκπληξη που διοργανώνεται για τον πατέρα της.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Lila Avilés

ΣΕΝΑΡΙΟ: Lila Avilés

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Diego Tenorio

ΜΟΥΣΙΚΗ: Thomas Becka

ΜΟΝΤΑΖ: Omar Guzmán

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Naíma Sentíes, Monserrat Marañon, Marisol Gasé, Saori Gurza, Teresita Sánchez

ΛΙΛΑ ΑΒΙΛΕΣ

Μεξικανή ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτις. Σπούδασε Σκηνογραφία και Σενάριο, ενώ γρήγορα σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους. Ιδρύτρια της εταιρείας παραγωγής Limerencia Films το 2018. Η «Καμαριέρα» ήταν το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της που προβλήθηκε και στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2019 με μεγάλη επιτυχία.

Σημείωμα σκηνοθέτιδος Λίλα Αβιλές

Στόχος μου στο TΟTEM ήταν να απεικονίσω την καθημερινή ζωή από ένα πολύ προσωπικό σημείο θέασης – να κοιτάξω μέσα από τα ”πράγματα”. Δεδομένου ότι το κεντρικό θέμα ήταν η έννοια του σπιτιού, το να κάνω focus σε ένα μέρος ήταν η άμεση αντίδρασή μου. Δεν είναι ότι θέλω να γίνω “σκηνοθέτης μιας μόνο τοποθεσίας”, απλώς συνέβη έτσι.

Το ΤΟΤΕΜ είναι μια ιστορία για οικογένεια και φίλους. Για τον λόγο αυτό, γνώριζα ότι έπρεπε να δώσω έμφαση στους χαρακτήρες και τον τρόπο που επικοινωνούν. Οι περισσότερες οικογένειες έχουν τρόπους επικοινωνίας που είναι σχεδόν σαν μια νέα γλώσσα. Δεν μιλάτε με τον πατέρα σας με τον ίδιο τρόπο που μιλάτε με τη μητέρα σας ή το σκυλί σας. Αυτή η ποικιλομορφία με εξιτάρει, ακόμα κι αν είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί, όμως η ενέργεια των λέξεων έχει πάντα πολύ ενδιαφέρον.

Ένα άλλο δίπολο που με ενδιαφέρει βαθιά, είναι εκείνο του χρόνου και της διάρκειας. Ο μετρημένος χρόνος και η αντίληψή μας για την παροδικότητά του, είναι πολύ διαφορετικές έννοιες, ακόμα κι αν περιγράφουν μια ίδια ακολουθία γεγονότων. Όλοι έχουμε ζήσει μέρες που φαίνονται σαν μήνες και μέρες που περνούν σε δευτερόλεπτα. Η εύρεση της αλήθειας μεταξύ χώρου και χρόνου, με οδήγησε στα ουσιώδη. Όπως λέει και ο Τολστόι: “Η αλήθεια, είναι σαν το χρυσό, θα την κατακτήσεις απομακρύνοντας από γύρω ό,τι δεν είναι χρυσός.” Και ενώ η αλήθεια αυτή μπορεί να φανεί δύσκολη να εντοπιστεί, αφού φτάσεις στα ουσιώδη, θα καταλάβεις ότι ο Κασσαβέτης είχε δίκιο: “Το παν είναι η Αγάπη.”