Όλοι χρειάζονται κάποιον μέντορα για να πάνε γρήγορα μπροστά. Και πιθανώς ο μέντορας δε χρειάζεται να έχει 10 πτυχία. Πρέπει να έχει εμπειρία στην πρακτική. Στη ζωή. Τη θεωρία τη μαθαίνουν όλοι. Η εμπειρία όμως έρχεται μόνο με τα χρόνια. Και αυτήν την εμπειρία δεν μπορούν να την αφομοιώσουν όλοι το ίδιο. Πόσο δε μάλλον να την μεταφέρουν σε κάποιον άλλο.

Ο πρίγκιπας Άλμπερτ της Αγγλίας (Κόλιν Φερθ) πρέπει να ανέβει στον θρόνο ως Βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ', αλλά έχει ένα εμπόδιο στην ομιλία.

Γνωρίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται τον σύζυγό της για να μπορεί να επικοινωνεί αποτελεσματικά, η Ελίζαμπεθ (Helena Bonham Carter) προσλαμβάνει τον Lionel Logue (Geoffrey Rush), έναν Αυστραλό ηθοποιό και λογοθεραπευτή, για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τον τραυλισμό του. Αναπτύσσεται μια εξαιρετική φιλία μεταξύ των δύο ανδρών, καθώς ο Λόγκ χρησιμοποιεί αντισυμβατικά μέσα για να διδάξει στον μονάρχη πώς να μιλάει με σιγουριά.

Η ταινία ασχολείται επίσης με ένα θέμα ταμπού ακόμη και σήμερα (2024). Παραδόξως για έναν πολιτισμό που θέλουμε να περηφανευομαστε. Τον τραυλισμό. Ο οποίος φυσικά αντιμετωπίζεται.

Η προσπάθεια και η πίστη πολλαπλασιάζονται όταν υπάρχει δίπλα μας κάποιος να μας υποστηρίζει και να μας κατευθύνει. 

Ότι βοήθεια και να έχουμε όμως, όλα εξαρτώνται από εμάς. Ο κάθε ένας από εμάς είναι υπεύθυνος να εφαρμόσει αυτά που έμαθε. Να το πάρει πάνω του. Να το εφαρμόσει. Να το κάνει δικό του. 

Αν και καλή ταινία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πήρε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά. Μέτρια για τέτοια διάκριση και τελικά εκ του αποτελέσματος,μια μέτρια χρονιά για τα κινηματογραφικά δρώμενα της χρονιάς.

Κανένα βαθύτερο νόημα απ'όπου και αν το πιάσεις. Όπως και να το δεις.

Escapemeter: 0/5

IMDB RATING: 8/10

Υ.Γ. το πιο αξιόπιστο site όσων αφορά στις αξιολογήσεις είναι με μεγάλη διαφορά το Rotten Tomatoes 🍅. Όταν θέλετε να δείτε πόσο καλεί είναι μια ταινία επισκεφθείτε το.