Exploring Christopher Nolan’s Process of Writing and Directing a Film

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 2.4.24

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sJp1FoWZmrQot3FOh9mcb6RuCgZq99edCIDBJ8tpFKVsRqDE7f8pnni7OwyClWtu9eBibB8IPpgFj2UL8Cg3Qvd6W2QIQ15IdXTioG_of8wKE1d4EAsj10IvNvymiF2GNfhlI9wZQP_3zvR-MFbBdSKVwITk2GtcN7fYVvl-bQFO8Q6vOIXQS7Vozb8/s1280/zZJi_78XUVghd.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Exploring Christopher Nolan’s Process of Writing and Directing a Film" border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sJp1FoWZmrQot3FOh9mcb6RuCgZq99edCIDBJ8tpFKVsRqDE7f8pnni7OwyClWtu9eBibB8IPpgFj2UL8Cg3Qvd6W2QIQ15IdXTioG_of8wKE1d4EAsj10IvNvymiF2GNfhlI9wZQP_3zvR-MFbBdSKVwITk2GtcN7fYVvl-bQFO8Q6vOIXQS7Vozb8/s16000/zZJi_78XUVghd.jpg" title="Exploring Christopher Nolan’s Process of Writing and Directing a Film" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: center;">Understanding how Christopher Nolan movies work so well is to understand more than cinema or the ability to film in Imax. You’ve watched Interstellar, Insomnia, Dunkirk, and The Dark Knight Trilogy (Batman), and love the cinematic storytelling from this prolific director and filmmaker in general. It doesn’t hurt when you have a Hans Zimmer score too. But what's it like actually being in the Director's chair?</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Christopher Nolan movies like Memento and The Prestige reminds us, filmmakers, what cinema is all about, and film directing and editing has rarely been so good. Maybe you think best Christopher Nolan movies have Tom Hardy or Christian Bale in them - but the Dark Knight Rises movie had both… so that sort of disproves that theory.</p><center>
<script async="" src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>

<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5168993133643441" data-ad-slot="4128299111" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</center>
<p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Directing films and cinema like Christopher Nolan takes years or practice and research into filmmaking. That’s why Christopher Nolan movies can take you on a deep journey, and this video essay will show you how he keeps everything consistent in his films. </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">If you love Christopher Nolan movies, don’t write another page or direct another scene until you’ve seen our video essay. You don’t need a big Imax cinema to be able to make a film like Christopher Nolan. All you need is a good mind and hard work. </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Christopher Nolan editing techniques also come into play, so learn how he directs a movie that will eventually be cut together in a somewhat unconventional manner.</p><center>
<script async="" src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>

<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5168993133643441" data-ad-slot="4128299111" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</center>
<p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">The end result: You will know how to direct a movie like Christopher Nolan, and perhaps you will direct the next Dark Knight trilogy or Interstellar. </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Enter the Director's chair to find out exactly how Christopher Nolan directs and edits his movies.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><br /></p>

Understanding how Christopher Nolan movies work so well is to understand more than cinema or the ability to film in Imax. You’ve watched I...

The Beauty Of Sofia Coppola

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 25.2.22

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhzudTe43iKthAx2n-pcMIxPxV3LM6grpsV2dLvPKu4fPgQOVPNBD5EjIcMUJbExN9sXGDADE9PwbzNHODimbSBw799yvJOImW6o5T9CchWUl68ROBex7gFPKAiEo05DiNuCiTNoAqWt_v1DGuKukhvrvi2071Wbs9F3pL7rWzQwzX63Asv_rG5prkz=s1000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="1000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhzudTe43iKthAx2n-pcMIxPxV3LM6grpsV2dLvPKu4fPgQOVPNBD5EjIcMUJbExN9sXGDADE9PwbzNHODimbSBw799yvJOImW6o5T9CchWUl68ROBex7gFPKAiEo05DiNuCiTNoAqWt_v1DGuKukhvrvi2071Wbs9F3pL7rWzQwzX63Asv_rG5prkz=s16000" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p>The Cinematography of Sofia Coppola's work</p><div><br /></div><div><br /></div>

The Cinematography of Sofia Coppola's work

The wild and poetic story of a woman’s journey from birth to the age of 50

Author - Spanio Pouli Tags OLD MOVIES at 20.2.22

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh6S7VSTahuQI_XBZ5S8CP8K3KCIzp5GPAVUc2HSjWphHhXDLn9K_wRqK-G4yD-X1KZ1BODR3TEWwCZ39rX9ATi4dFCbOjf3sySt7GN1kneJ5B8UFYo0UbQLdnTOgDgAuAqd3BAcw-ATLahbU7iaBcIU3oVstSsFOj-WB7NBa6SmGE_I-kA2etUzYZx=s636" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="505" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh6S7VSTahuQI_XBZ5S8CP8K3KCIzp5GPAVUc2HSjWphHhXDLn9K_wRqK-G4yD-X1KZ1BODR3TEWwCZ39rX9ATi4dFCbOjf3sySt7GN1kneJ5B8UFYo0UbQLdnTOgDgAuAqd3BAcw-ATLahbU7iaBcIU3oVstSsFOj-WB7NBa6SmGE_I-kA2etUzYZx=s16000" /></a></div><br /><p></p><p>NYMPHOMANIAC is the wild and poetic story of a woman’s journey from birth to the age of 50 as told by the main character, the self-diagnosed nymphomaniac, Joe (Charlotte Gainsbourg).</p><p><br /></p><p>On a cold winter’s evening the old, charming bachelor, Seligman (Stellan Skarsgård), finds Joe beaten up in an alley. He brings her home to his flat where he cares for her wounds while asking her about her life.</p><p><br /></p><p>He listens intently as Joe over the next 8 chapters recounts the lushy branched-out and multifaceted story of her life, rich in associations and interjecting incidents.</p><p><br /></p><p><br /></p>

NYMPHOMANIAC is the wild and poetic story of a woman’s journey from birth to the age of 50 as told by the main character, the self-diagnos...

Ο Σπάικ Λι θα μεταφέρει στην οθόνη τη μυθολογία των Κθούλου - Για το Netflix

Author - Spanio Pouli Tags NETFLIX at 25.2.21

<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6eVGIDeplmmDlTNaVb5DFJUSb35MavC-suveUeRpttU78CzO6d1WMaoXRn-G2bh4INTUWjAbyt-W630TYsKY1ZVWlX8J2_cuSQ6swg57i6CJpyoP9-II_v5fRDRjcBgzV4cN2a39FP2c/s1346/ap_18100046483823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6eVGIDeplmmDlTNaVb5DFJUSb35MavC-suveUeRpttU78CzO6d1WMaoXRn-G2bh4INTUWjAbyt-W630TYsKY1ZVWlX8J2_cuSQ6swg57i6CJpyoP9-II_v5fRDRjcBgzV4cN2a39FP2c/s16000/ap_18100046483823.jpg" /></a></div><br /> Ο σκηνοθέτης του «Da 5 Bloods», Σπάικ Λι, θα αναλάβει την παραγωγή της νέας ταινίας του Στεφόν Μπρίστολ, για το Netflix με τίτλο «Gordon Hemingway & The Realm of Cthulhu», το οποίο φαίνεται ότι έχει σχέση με το έργο του Χ. Φ. Λάβκραφτ.<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block"
     data-ad-format="autorelaxed"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="9302011463"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
<p></p><p><br /></p><p>Το σενάριο, το οποίο είναι γραμμένο από τον Χανκ Γουν, διαδραματίζεται στην ανατολική Αφρική το 1928 και ακολουθεί έναν Αφροαμερικάνο πιστολέρο, τον Γκόρντον Χέμινγουεϊ, o οποίος συνεργάζεται με την πριγκίπισσα Ζενέμπε της Αιθιοπίας για να σώσουν τον αντιβασιλέα τους ο οποίος απήχθη από ένα αρχαίο κακό.</p><p><br /></p><p>O τίτλος της ταινίας παραπέμπει στη μυθολογία των Κθούλου, του Χ. Φ.Λάβκραφτ αλλά τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα από το Netflix, με το οποίο συνεργάζεται τον τελευταίο καιρό ο Λι.</p><p><br /></p><p>Ο Μπρίστολ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 2019 με την ταινία «See You Yesterday» για το Netflix την οποία είχε αναλάβει και πάλι την παραγωγή της ο Σπάικ Λι, ενώ τα εφέ θα αναλάβει η ομάδα του Goodbye Kansas, η οποία είχε αναλάβει και τα εφέ στις σειρές «Jack Ryan» και «Cursed» αλλά και στην ταινία του Γουές Άντερσον «The French Dispatch».<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block"
     data-ad-format="autorelaxed"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="9302011463"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</p><p><br /></p><p>Μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας.</p>

Ο σκηνοθέτης του «Da 5 Bloods», Σπάικ Λι, θα αναλάβει την παραγωγή της νέας ταινίας του Στεφόν Μπρίστολ, για το Netflix με τίτλο «Gordon He...

Σκορσέζε : Η μαγεία του κινηματογράφου χάνεται στις υπηρεσίες streaming

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 19.2.21

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSm6FlmEG2iYgLChGbXj2u23sxHZ6WdZgeAFbXhR-E9LSP2bdY8JIY-sIvgda36CZm73xed5Cl5qUXCdf6oqoPKVmfvq25EeM8hw1sJBEnisTM3Oy-vvmk5MrzrJxZa_ZOz446mt1JJ38/s638/martin-skorseze.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="638" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSm6FlmEG2iYgLChGbXj2u23sxHZ6WdZgeAFbXhR-E9LSP2bdY8JIY-sIvgda36CZm73xed5Cl5qUXCdf6oqoPKVmfvq25EeM8hw1sJBEnisTM3Oy-vvmk5MrzrJxZa_ZOz446mt1JJ38/s16000/martin-skorseze.jpg" /></a></div><br /><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Μάρτιν Σκορσέζε παίρνει θέση για την τρέχουσα κατάσταση στον κινηματογράφο, σε σχέση με τις υπηρεσίες streaming, και μιλά για τα περίπλοκα συναισθήματα που έχει για τις κινηματογραφικές ταινίες αυτή τη στιγμή.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ενώ ο σκηνοθέτης κλασικών ταινιών, μεταξύ άλλων των «Raging Bull» (Οργισμένο Είδωλο) και «Taxi Driver» (Ο Ταξιτζής) θα προτιμούσε να κυκλοφορήσουν σε κινηματογραφικές αίθουσες οι ταινίες του, το πιο πρόσφατο φιλμ του «Ο Ιρλανδός» δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην οθόνη, αν δεν είχε την οικονομική υποστήριξη του Netflix.<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Εν τω μεταξύ, η απρόβλεπτη πανδημία έχει οδηγήσει ταινίες της χρονιάς που άξιζαν να προβληθούν σε κινηματογράφους να παρακολουθούνται σε τηλεοπτικές οθόνες.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Τις σκέψεις του αυτές μοιράζεται με το κοινό ο Μάρτιν Σκορσέζε σε δοκίμιό του με τίτλο «Il Maestro» που έγραψε για το Harper’s Bazaar, στο οποίο επίσης αναφέρεται στον διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Φελίνι.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Σκορσέζε χρησιμοποιεί τον Ιταλό θρυλικό δημιουργό ταινιών για να υποστηρίξει την άποψη ότι η μαγεία του κινηματογράφου χάνεται τώρα από την επέλαση του περιεχομένου που κυκλοφορεί από στούντιο ταινιών και εταιρείες streaming.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">«Η τέχνη του κινηματογράφου υποτιμάται συστηματικά, παραμερίζεται, υποβαθμίζεται και μειώνεται στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή με τον όρο "περιεχόμενο"» εκτιμά ο Μάρτιν Σκορσέζε.<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η λέξη «περιεχόμενο», εξηγεί ο σκηνοθέτης, έχει μπει στη δημόσια συνείδηση, αλλά πιστεύει ότι είναι σημαντικό να περιγράφονται διαφορετικοί τύποι περιεχομένου.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">«Μόλις πριν από 15 χρόνια, ο όρος "περιεχόμενο" ακούστηκε όταν οι άνθρωποι συζητούσαν για τον κινηματογράφο σε σοβαρό επίπεδο σε αντιπαραβολή και σε σύγκριση με τη "φόρμα"», γράφει ο Σκορσέζε.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">«Στη συνέχεια, σταδιακά, άρχισε να χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο από τους ανθρώπους που ανέλαβαν εταιρείες μέσων ενημέρωσης, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν γνώριζαν τίποτα για την ιστορία της τέχνης. Η λέξη "περιεχόμενο" έγινε επιχειρηματικός όρος για όλες τις κινούμενες εικόνες: μια ταινία του Ντέιβιντ Λιν, ένα βίντεο με γάτες, μια διαφήμιση του Super Bowl, μια συνέχεια ταινιών με υπερήρωρες, ένα επεισόδιο σειράς. <script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
Συνδέθηκε, φυσικά, όχι με την κινηματογραφική εμπειρία, αλλά με την προβολή στο σπίτι, στις πλατφόρμες ροής που έχουν φτάσει να αφήνουν πίσω την εμπειρία του κινηματογράφου, όπως ακριβώς η Amazon ξεπέρασε τα φυσικά καταστήματα. Από τη μία πλευρά, αυτό ήταν καλό για τους δημιουργούς ταινιών, όπως και για μένα. Από την άλλη πλευρά, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία τα πάντα παρουσιάζονται στον θεατή σε ίσους όρους ανταγωνισμού, η οποία ακούγεται δημοκρατική αλλά δεν είναι. Εάν η περαιτέρω προβολή “προτείνεται” από αλγόριθμους με βάση αυτό που έχετε ήδη δει και οι προτάσεις βασίζονται μόνο σε θέμα ή είδος, τότε τι κάνει αυτό στην τέχνη του κινηματογράφου;» τονίζει.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Σύμφωνα με τον Σκορσέζε, η επιμέλεια περιεχομένου «δεν είναι αντιδημοκρατική ή "ελιτίστικη", ένας όρος που χρησιμοποιείται τώρα τόσο συχνά ώστε γίνεται ανούσιος. Είναι μια πράξη γενναιοδωρίας - μοιράζεστε ό,τι αγαπάτε και αυτό που σας ενέπνευσε. (Πλατφόρμες streaming, όπως το Criterion Channel και το MUBI βασίζονται στην επιμέλεια). Οι αλγόριθμοι, εξ ορισμού, βασίζονται σε υπολογισμούς που αντιμετωπίζουν τον θεατή ως καταναλωτή και τίποτα άλλο», επισημαίνει.<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Μάρτιν Σκορσέζε χρησιμοποιεί τον Φελίνι ως παράδειγμα της αναγκαιότητας «να τελειοποιήσουμε τις αντιλήψεις μας για το τι είναι ο κινηματογράφος και τι δεν είναι». Ο Φεντερίκο Φελίνι είναι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσετε. Μπορείτε να πείτε πολλά πράγματα για τις ταινίες του Φελίνι, αλλά εδώ υπάρχει ένα πράγμα που είναι αδιαμφισβήτητο: είναι κινηματογράφος. Το έργο του Φελίνι πετυχαίνει να αποτελεί τον ορισμό της συγκεκριμένης μορφής τέχνης, σημειώνει.</span></b></p>

Ο Μάρτιν Σκορσέζε παίρνει θέση για την τρέχουσα κατάσταση στον κινηματογράφο, σε σχέση με τις υπηρεσίες streaming, και μιλά για τα περίπλο...

Οι 30 αγαπημένες του ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 6.2.21

<p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAnsbHLEMpZE-C3GhTPCbgUkKYBKB-VH6hADBZU_VuePUvpaSkeZa0zz0Og90xTph6xs0M31gB6bZJ7t-uxgDZsGYJqWfFEP1YO6zWBnM8liraDPVJoazHyakpwrF4XAV1plHHr8uN9Zo/s607/RendezvousChristopherNolanPhotocall71stKRGCNFctHFSx.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="607" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAnsbHLEMpZE-C3GhTPCbgUkKYBKB-VH6hADBZU_VuePUvpaSkeZa0zz0Og90xTph6xs0M31gB6bZJ7t-uxgDZsGYJqWfFEP1YO6zWBnM8liraDPVJoazHyakpwrF4XAV1plHHr8uN9Zo/s16000/RendezvousChristopherNolanPhotocall71stKRGCNFctHFSx.jpg" /></a></span></b></div><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br />Κρίστοφερ Νόλαν: προτείνει τις 35 αγαπημένες του ταινίες ανάμεσα στις οποίες είναι…. από τις κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας το «Alien» και το «Blade Runner 2049» έως το «The Hateful Eight»  και το  «Speed»</span></b><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Από το 1998 που ξεκίνησε η καριέρα του  στο Hollywood με το θρίλερ εγκλήματος νέο-νουάρ «Following» και δύο χρόνια αργότερα με το  «Memento» έγινε ένας από τους διασημότερους σκηνοθέτες. Όλες οι ταινίες του Nolan  είναι επηρεασμένες από τις αγαπημένες του ταινίες.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες είναι η εξής:</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">1.«Heat» (1995) του Μάικλ Μαν</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">2.«The Hateful Eight» (2016) του Κουέντιν Ταραντίνο</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">3.«Baby Driver» (2017) του Εντγκαρ Ράιτ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><script async="" src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5168993133643441" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="5972743765" style="display: block; text-align: center;"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
4.«Οι Δρόμοι της Φωτιάς» (Chariots of Fire, 1981) του Χιου Χάντσον</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">5. «Speed» (1994) του Γιαν ντε Μποντ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">6. «Unstoppable» (2010) του Τόνι Σκοτ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">7. «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (2001: Α Space Odyssey, 1968) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">8. «Οι Δώδεκα Ένορκοι» (12 Angry Men, 1957) του Σίντνεϊ Λιούμετ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">9. «Alien» (1979) & «Blade Runner» (1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">10. «Ουδέν Νεότερον από το Δυτικό Μέτωπο» (All Quiet On The Western Front, 1930) του Ντέλμπερτ Μαν</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">11. «Star Wars» (1977) του Τζορτζ Λούκας</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">12. «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» (Close Encounters of the Third Kind, 1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><script async="" src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5168993133643441" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="5972743765" style="display: block; text-align: center;"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
13. «Ο Λόρενς της Αραβίας» (Lawrence of Arabia, 1962) του Ντέιβιντ Λιν</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">14. «Ξένος Ανταποκριτής» (Foreign Correspondent, 1941) του Αλφρεντ Χίτσκοκ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">15. «Η Κόρη του Ράιαν» (Ryan’s Daughter, 1970) του Ντέιβιντ Λιν</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">16. «Η Δύναμη Της Σάρκας» (Bad Timing, 1980) του Νίκολας Ρεγκ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">17. «Η Μάχη του Αλγερίου» (The Battle of Algiers, 1965) του Τζίλο Ποντεκόρβο</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">18. «Ο Πρώτος Άνθρωπος» (First Man, 2018) του Ντάμιεν Σαζέλ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">19. «For All Mankind» (1989) του Αλ Ράινερτ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">20. «Απληστία» (Greed, 1924) του Eριχ Φον Στροχάιμ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">21. «Συμβόλαιο με το Θάνατο» (The Hit, 1984) του Στίβεν Φρίαρς</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">22. «Koyaanisqatsi» (1983) του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><script async="" src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5168993133643441" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="5972743765" style="display: block; text-align: center;"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
23. «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς» (Merry Christmas Mr. Lawrence, 1983) του Νάγκισα Οσιμα</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">24. «Metropolis» (1927) του Φριτς Λανγκ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">25. «Mr. Arkadin» (1955) του Ορσον Γουέλς</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">26 «The Right Stuff» (1983) του Φίλιπ Κάουφμαν</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">27. «Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» (Saving Private Ryan, 1998) του Στιβεν Σπίλμπεργκ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">28. «Η Κατάσκοπος που με Αγάπησε» (The Spy Who Loved Me, 1977) του Λιούις Γκίλμπερτ</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">29. «Street of Crocodiles» (1986) των Στίβεν και Τίμοθι Κιουέι</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">30. «Η Αυγή» (Sunrise, 1927) του Φρήντριχ Βίλεμ Μουρνάου</span></b></p><p style="text-align: center;"><br /></p>

Κρίστοφερ Νόλαν: προτείνει τις 35 αγαπημένες του ταινίες ανάμεσα στις οποίες είναι…. από τις κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας το «...

Η Μέρι ΜακΚάρτνεϊ θα σκηνοθετήσει νέο ντοκιμαντέρ για τα Abbey Road Studios

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 17.1.21

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB5bHJ-41myOZ1GRFOMAbM9jFLeQoaUA5dSYOZ7wB-y1u1Ru8Nfuz6tpmFSZin0gMhih61sPta7_K911fG6hnzSQPbKXoMcICvIWbyM8Liy1nLtBtPusjikhxbBaXlpGL14hvZDWtzAMU/s720/w17-10011712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB5bHJ-41myOZ1GRFOMAbM9jFLeQoaUA5dSYOZ7wB-y1u1Ru8Nfuz6tpmFSZin0gMhih61sPta7_K911fG6hnzSQPbKXoMcICvIWbyM8Liy1nLtBtPusjikhxbBaXlpGL14hvZDWtzAMU/s16000/w17-10011712.jpg" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Η εταιρεία παραγωγής περιεχομένου με θέμα τη μουσική, της Universal Music Group, Mercury Studios, ανακοίνωσε ένα νέο ντοκιμαντέρ για τα Abbey Road Studios (Στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στο Λονδίνο).</span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Το ντοκιμαντέρ «This Walls Could Sing» θα εξερευνά την ιστορία του θρυλικού στούντιο ηχογραφήσεων και θα κυκλοφορήσει σε συνδυασμό με την 90η επέτειο των Abbey Road Studios τον Νοέμβριο.<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
</span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Την ταινία θα σκηνοθετήσει η Μέρι ΜακΚάρτνεϊ, σκηνοθέτης και φωτογράφος, κόρη του Πολ και της Λίντα ΜακΚάρτνεϊ και παραγωγός θα είναι ο Τζον Μπάτσεκ.</span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">«Μερικές από τις πρώτες μου αναμνήσεις ως μικρό παιδί προέρχονται από τον χρόνο που περνούσα στο Abbey Road» δήλωσε η Μέρι ΜακΚάρτνεϊ. «Ήθελα από καιρό να αφηγηθώ την ιστορία αυτού του ιστορικού τόπου και δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ με καλύτερη ομάδα από εκείνη του Τζον και της Mercury Studios για να κάνω αυτή τη δημιουργική φιλοδοξία πραγματικότητα» πρόσθεσε.</span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Το Abbey Road Studios στο St. John's Wood στο βορειοδυτικό Λονδίνο, άνοιξε το 1931 και απέκτησε φήμη για την πρωτοποριακή τεχνολογία ηχογράφησης. Αν και αρχικά χρησιμοποιήθηκε για κλασικές ηχογραφήσεις, το ρεπερτόριό του τελικά επεκτάθηκε σε τζαζ, big band και rock ‘n’ roll.  Οι Beatles ηχογράφησαν 190 από τα 210 τραγούδια τους στo στούντιο.</span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">«Αν αυτοί οι τοίχοι μπορούσαν να τραγουδήσουν (If these walls could sing).<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle"
     style="display:block; text-align:center;"
     data-ad-layout="in-article"
     data-ad-format="fluid"
     data-ad-client="ca-pub-5168993133643441"
     data-ad-slot="5972743765"></ins>
<script>
     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
 Έχω χάσει τον λογαριασμό πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό στα Abbey Road Studios όλα αυτά τα χρόνια. Ανυπομονώ κάποιες από αυτές τις ιστορίες να μεταφερθούν στην οθόνη σε ένα διαχρονικό ντοκιμαντέρ» τόνισε η Ίζαμπελ Γκάρβεϊ, διευθύντρια του στούντιο. </span></p>

Η εταιρεία παραγωγής περιεχομένου με θέμα τη μουσική, της Universal Music Group, Mercury Studios, ανακοίνωσε ένα νέο ντοκιμαντέρ για τα Ab...

Ο Σπάικ Λι θα σκηνοθετήσει μιούζικαλ για την εφεύρεση του Viagra

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 19.11.20

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKmDtbKRxkZ0YW7vUlCotqmdSv1F8ArQAPK1jNjz65qAR5SpmLQq2G6qzvVo0dlsHAaaHJx0N4-9EZEmyarJRZyJaCaqN82XkvUGtEImq5sMN_8qzKS5-AL3xTWYdyT8xfcPHd7oyqHFU/s720/w19-14315012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKmDtbKRxkZ0YW7vUlCotqmdSv1F8ArQAPK1jNjz65qAR5SpmLQq2G6qzvVo0dlsHAaaHJx0N4-9EZEmyarJRZyJaCaqN82XkvUGtEImq5sMN_8qzKS5-AL3xTWYdyT8xfcPHd7oyqHFU/s16000/w19-14315012.jpg" /></a></div><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">Η επόμενη ταινία του Σπάικ Λι θα είναι μιούζικαλ.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">Μετά τα δύο προηγούμενα κινηματογραφικά έργα του - το δράμα «Da 5 Bloods» για το Netflix και το ντοκιμαντέρ «David Byrne's American Utopia» για το HBO - ο Λι θα σκηνοθετήσει μιούζικαλ εμπνευσμένο από την κυκλοφορία του Viagra, του φαρμάκου για τη στυτική δυσλειτουργία.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">Σύμφωνα με το EW, ο Λι συνεργάστηκε με τον Βρετανό θεατρικό συγγραφέα και ηθοποιό Κουάμι Κουέρμα για τη συγγραφή του σεναρίου, το οποίο θα βασίζεται στο άρθρο του Ντέιβιντ Κάσερ στο Esquire «All Rise: The Untold Story of The Guys Who Launched Viagra» (Η άγνωστη ιστορία για τους τύπους που ανακάλυψαν το Viagra).</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">Οι Stew Stewart και Heidi Rodewald υπεύθυνοι για το βραβευμένο με Tony μιούζικαλ «Passing Strange».</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">Ο Λι εξέδωσε μια περίεργη δήλωση - αφιερωμένη στη μητέρα του, η οποία του εμφύσησε την αγάπη για τις ταινίες για να ανακοινώσει το μιούζικαλ που δεν έχει προς το παρόν τίτλο.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">«Πρώτα απ 'όλα, ευχαριστώ την Ζακλίν Σέλτον Λι. Ευχαριστώ την εκλιπούσα μητέρα μου...» τονίζει ο Αμερικανός σκηνοθέτης και αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια στο Μπρούκλιν, στον πατέρα του Μπιλ Λι, μπασίστα της folk/jazz. Επισημαίνει ότι ο ίδιος συνόδευε τη μητέρα του στον κινηματογράφο, που ήταν σινεφίλ και παρά τις αντιρρήσεις του πήγαιναν και σε μιούζικαλ.</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: courier;">«Τελικά, μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία μου ως σκηνοθέτης, θα σκηνοθετήσω έναν μιούζικαλ με χορό και τραγούδι και ανυπομονώ» έγραψε.</span></b></p>

Η επόμενη ταινία του Σπάικ Λι θα είναι μιούζικαλ. Μετά τα δύο προηγούμενα κινηματογραφικά έργα του - το δράμα «Da 5 Bloods» για το Netflix...

"Ο Καταδικασμένος" του Κουροσάβα επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη σε ριμέικ

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 15.11.20

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwKiuOsTHnw9Pu7F-3UMuwbFUaXnqzP1joRU0YcnZ44Q3KjNnr3kyNGqn1tWdXhDUUA02D-jZIJYstxaI1gTrusvS5gFFUen8oXnvyju9ALg_lTLt80iUie0AQ9SzNXH6NBM_DnyrEg1s/s767/a823c99350a342a1900f09ee6641e174.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="429" data-original-width="767" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwKiuOsTHnw9Pu7F-3UMuwbFUaXnqzP1joRU0YcnZ44Q3KjNnr3kyNGqn1tWdXhDUUA02D-jZIJYstxaI1gTrusvS5gFFUen8oXnvyju9ALg_lTLt80iUie0AQ9SzNXH6NBM_DnyrEg1s/s16000/a823c99350a342a1900f09ee6641e174.webp" /></a></div><p></p><p><b>Θα προκαλούσε μελαγχολικές ή ακόμη και ειρωνικές σκέψεις και μόνο η είδηση ότι ετοιμάζεται το ριμέικ του συγκλονιστικού αριστουργήματος, αν και όχι τόσο γνωστού στο ευρύ κοινό, "Ο Καταδικασμένος" ("Ikiru"), που γύρισε το 1953 ο μέγας Ακίρα Κουροσάβα, αν δεν γινόταν γνωστό ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα κρατήσει ο καλύτερος, ίσως, Βρετανός ηθοποιός, σήμερα, Μπιλ Νάι και ότι το σενάριο διασκευάστηκε από τον Νομπελίστα και πολυβραβευμένο λογοτέχνη Καζούο Ισιγκούρο, συγγραφέα του "Απομεινάρια Μιας Μέρας".</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Το έργο του Κουροσάβα είναι γνωστό ότι έχει επηρεάσει έντονα τους σημαντικότερους και όχι μόνο σκηνοθέτες όλου του κόσμου και ειδικά του Χόλιγουντ, καθώς τις κινηματογραφικές αρχές τού μεγάλου δάσκαλου τις βρίσκουμε παντού, ενώ υπάρχουν και τα διάσημα ριμέικ που έχουν γίνει πάνω σε δικές του ταινίες, όπως τα γουέστερν "Και οι 7 ήταν Υπέροχοι" και "Για Μια Χούφτα Δολάρια".</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Για χρόνια οι σκηνοθέτες δεν ακούμπησαν το έργο του. Ο τρόμος της σύγκρισης με το πρωτότυπο… Κορυφαίοι σκηνοθέτες, που τον λάτρευαν, όπως ο Σπίλμπεργκ, ο Κόπολα ή ο Σκορτσέζε, έμειναν μακριά. Ούτε υπάρχουν πλέον θηρία όπως ο Σέρτζιο Λεόνε και ο Τζον Στάρτζες. Παράλληλα, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις , όλα τα ριμέικ παλαιότερων επιτυχιών οδηγούνται στην περιφρόνηση ή ακόμη και στην καταστροφή.</b></p><p><b><br /></b></p><p><u><b>Ο Νομπελίστας, ο Μπιλ Νάι και ο "άγνωστος"</b></u></p><p><b><br /></b></p><p><b>Όμως, στην περίπτωση του "Καταδικασμένου" οι ελπίδες για κάτι, αν μη τι άλλο, αξιόλογο έχουν αναπτερωθεί, με τη συμμετοχή του Μπιλ Νάι στον εμβληματικό πρωταγωνιστικό ρόλο του "Καταδικασμένου" και τη συμμετοχή στο σενάριο του Βρετανού Νομπελίστα (ιαπωνικής καταγωγής) Καζούο Ισιγκούρο. Βεβαίως δεν είναι λίγες οι φορές που σημαντικότατοι συντελεστές έκαναν στο σινεμά την απόλυτη αποτυχία. Υπάρχει, όμως κι ο σημαντικός ρόλος του σκηνοθέτη, που στην συγκεκριμένη παραγωγή είναι ο 38χρονος Νοτιοαφρικανός Όλιβερ Χερμάνους, ο οποίος πέρα από κάποιες ελπίδες που είχε δώσει στο περιορισμένο του έργο, αλλά και ορισμένες διακρίσεις σε φεστιβάλ, είναι αμφίβολο για το αν μπορεί να ανταπεξέλθει.</b></p><p><b><br /></b></p><p><u><b>Το σενάριο του Ισιγκούρο</b></u></p><p><b>Ας γυρίσουμε όμως στα ενθαρρυντικά σημεία του ριμέικ και στο σενάριο που ετοιμάζει ο Ισιγκούρο. Το πρωτότυπο, που είχε συνυπογράψει ο Κουροσάβα, βασιζόταν στο περίφημο διήγημα του Τολστόι "Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς" και περιγράφει την ιστορία ενός συνεσταλμένου δημοσίου υπαλλήλου που μαθαίνει ότι έχει καρκίνο, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου, ενώ ταυτόχρονα θα ξυπνήσει μέσα του η ιδέα να κάνει κάτι για να δικαιολογήσει τη ζωή του, κάτι χρήσιμο για τους περιφρονημένους μιας φτωχής γειτονιάς.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Σύμφωνα με πληροφορίες από την παραγωγή, ο Νομπελίστας συγγραφέας μεταφέρει την ιστορία στο μεταπολεμικό Λονδίνο του 1952 και σε έναν υπάλληλο, που έχει γίνει ακόμη ένα γρανάζι της γραφειοκρατίας στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης της Αγγλίας, μετά από τον καταστροφικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από θανατηφόρα ασθένεια, ξεκινάει μια προσπάθεια για να βρει κάποιο νόημα στη ζωή του πριν πεθάνει. Αρχικά, προσπαθεί να μπει στον κόσμο της "ακολασίας", ενώ στη συνέχεια θα αδιαφορήσει για τις οικογενειακές και εργασιακές του ευθύνες. Σύντομα θα γνωρίσει μια νεαρή συνάδελφό του που θα του αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για τη ζωή και θα του δείξει έναν τρόπο για να αντιμετωπίσει το θάνατό του και πώς να αξιοποιήσει την πολυετή εμπειρία του για να προωθήσει ένα χρόνιο αίτημα μιας φτωχογειτονιάς, για μια παιδική χαρά σε έναν σκουπιδότοπο στο ανατολικό Λονδίνο.</b></p><p><b><br /></b></p><p><u><b>Η πρωτότυπη μαγεία</b></u></p><p><b>Όμως υπάρχει και το πρωτότυπο φιλμ και είναι μία ευκαιρία να το θυμηθούμε, καθώς αποτελεί μία από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Πρόκειται για μια ταινία συνταρακτική, που ο Κουροσάβα δικαίως αγαπά περισσότερο απ' όλα τα έργα του, παρότι έχει γυρίσει θρυλικά φιλμ, όπως "ΡΑΝ", "Ρασομόν", "Οι Επτά Σαμουράι", "Ο Θρόνος του Αίματος", "Καγκεμούσα" και πολλά άλλα.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Ο Κουροσάβα με μια θαυμαστή λιτότητα, δουλεύοντας κάθε λεπτομέρεια κάθε πλάνου και ρόλου, μιλάει για πανανθρώπινες αξίες, εστιάζοντας στα απλά που καθορίζουν τη ζωή. Έχοντας έναν πρωταγωνιστή, από τους μόνιμους συνεργάτες του, τον αξιοθαύμαστο Τακάσι Σιμούρα, ο οποίος με τη σειρά του παίρνει τη σκυτάλη για να συγκλονίσει με την ερμηνεία του, ο Κουροσάβα ταυτόχρονα σχολιάζει με χιούμορ και πίκρα τόσο το δράμα της ανθρώπινης ζωής (γιατί πρέπει να έρθει ο άνθρωπος κοντά στο μοιραίο, στο αναπόφευκτο, για γενναίες αποφάσεις;) όσο και τον προβληματισμό του για την υποκειμενικότητα της αλήθειας. Δεν αφήνει όμως κάτω ούτε την υπερσυντηρητική κοινωνία και εξουσία (σε όποιο βαθμό και αν βρίσκεται) της μεταπολεμικής Ιαπωνίας, ούτε το αποτέλεσμα αυτής, που έχει βάλει σε ένα βάθρο τη γραφειοκρατία και την ανευθυνότητα ενός κράτους που αγνοεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες του λαού. Οι σκηνές για το ανθολόγιο του παγκόσμιου σινεμά πολλές, αλλά σίγουρα τόσο στο ξεκίνημα η χιουμοριστική και συνάμα απάνθρωπη στάση των γραφειοκρατών στο αίτημα των γυναικών μιας γειτονιάς να γίνει μια παιδική χαρά στη θέση μιας χαβούζας (το μήνυμα σαφές και ευδιάκριτο) και στο τέλος μετά την κηδεία του, η σύναξις των αξιωματούχων γραφειοκρατών που ψάχνουν να βρουν γιατί άλλαξε αυτό το "ανθρωπάκι" τους τελευταίους έξι μήνες της ζωής του και μετά αρχίζουν να κολακεύουν ο ένας τον άλλο, πάνε σε άλλη διάσταση τον κινηματογράφο.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b>Άλλωστε ο Κουροσάβα και σε αυτή την ταινία του αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους του σινεμά που πήρε τη βιομηχανία του θεάματος και την έστειλε ανάμεσα στις τέχνες. Ίσως και κάτι παραπάνω, κάνοντας ταινίες για τον απλό καταφρονημένο άνθρωπο...</b></p>

Θα προκαλούσε μελαγχολικές ή ακόμη και ειρωνικές σκέψεις και μόνο η είδηση ότι ετοιμάζεται το ριμέικ του συγκλονιστικού αριστουργήματος, α...

Οι ταινίες του εμβληματικού σκηνοθέτη Spike Lee

Author - Spanio Pouli Tags TRENDING at 17.9.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp0ciczOU_CcMyXjjPoic65HvOuIeWmRa8DGHpyaJuUskQo-SJU8m39IoT7558Ctee2x-24InP-oEUxD13TonmMugSUVMKG0KjKS9nkXTaffN0s_Ih8_twIcUeRNW983LzI37LNah6YvQ/s1600/shutterstock_9671827ae-e1589291150780.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="914" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp0ciczOU_CcMyXjjPoic65HvOuIeWmRa8DGHpyaJuUskQo-SJU8m39IoT7558Ctee2x-24InP-oEUxD13TonmMugSUVMKG0KjKS9nkXTaffN0s_Ih8_twIcUeRNW983LzI37LNah6YvQ/s1600/shutterstock_9671827ae-e1589291150780.jpg" /></a></div>
<b><br /></b>
<b>Ο Σέλτον Τζάκσον "Σπάικ" Λι (Shelton Jackson "Spike" Lee, 20 Μαρτίου 1957) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός, συγγραφέας και ηθοποιός. Έκανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του με την ταινία She's Gotta Have It (1986) και αργότερα σκηνοθέτησε τις ταινίες Κάνε το σωστό (1989), Malcolm X (1992), The Original Kings of Comedy (2000), 25η ώρα (2002), Ο υποκινητής (2006) και Παρείσφρηση (2018).</b><br />
<b><br /></b>
<b>Στις ταινίες του, ο Λι εξετάζει τις φυλετικές σχέσεις, τον ρατσισμό στην κοινότητα των μαύρων, το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στη σύγχρονη ζωή, το έγκλημα στις πόλεις, τη φτώχεια και άλλα πολιτικά ζητήματα.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο Λι είχε πέντε υποψηφιότητες για βραβείο της αμερικανικής ακαδημίας, ένα φοιτητικό βραβείο και ένα τιμητικό βραβείο (το 2015). Επίσης έχει κερδίσει πολυάριθμα άλλα βραβεία, όπως δύο Emmy, ένα τιμητικό BAFTA, ένα τιμητικό Σεζάρ και το βραβείο Γκις το 2013.</b><br />
<br />
<b><u>She’s Gotta Have It”</u></b><br />
<br />
<b>Ο Spike Lee έγινε γνωστός στην αμερικανική κινηματογραφική σκηνή το 1986 με το “She’s Gotta Have It”, μια ταινία που έμεινε στην Ιστορία για την επαναστατική της απεικόνιση της γυναικείας σεξουαλικότητας.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, η Nola Darling, αφού έβγαινε με τρεις άντρες και πειραματίστηκε με τη μονογαμία, συνειδητοποίησε τελικά ότι δε χρειάζεται κανέναν άντρα για να την κάνει ευτυχισμένη.</b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Pd9oTGr_1DA" width="560"></iframe>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif5uWspS_pWc0KmF4C9eAX-C0YXE9NPdJEtdmD9D1L4EsnJhfxij4SHGBshI_Fisai-P5hnVAF5uWkGHspoqAd8zyySQtvHe3vOKSfUKNIJ7xSL23I2TIghv9UveX4NrCi3QVTnn9ZZcE/s1600/MV5BNGM3NzcwZjQtY2E5ZC00ODU0LTg1ODQtZDNlMGNiZTRlNWZkXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C666%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="666" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif5uWspS_pWc0KmF4C9eAX-C0YXE9NPdJEtdmD9D1L4EsnJhfxij4SHGBshI_Fisai-P5hnVAF5uWkGHspoqAd8zyySQtvHe3vOKSfUKNIJ7xSL23I2TIghv9UveX4NrCi3QVTnn9ZZcE/s1600/MV5BNGM3NzcwZjQtY2E5ZC00ODU0LTg1ODQtZDNlMGNiZTRlNWZkXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C666%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<b><u><br /></u></b>
<b><u>«</u></b><b><u>Κάνε το Σωστό»</u></b><br />
<br />
<b>Τον Ιούνιο του 1989 και λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα στις αίθουσες, μερίδα κριτικών προέβλεπε ότι το αριστούργημα του Σπάικ Λι θα προκαλούσε σοβαρότατα επεισόδια, αν όχι να υποκινήσει μια ολόκληρη εξέγερση, εξαιτίας του θέματός του. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν συνέβη και το «Κάνε το Σωστό» ξεκίνησε μια διαδρομή που το αναγόρευσε σε μια από τις πιο κλασικές και καίριες δημιουργίες του αμερικανικού σινεμά, διηγούμενο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μια πολυφυλετική συνοικία του Μπρούκλιν κατρακυλά στη βία κατά την διάρκεια μιας ασφυκτικά καυτής καλοκαιρινής μέρας.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Στο σημερινό κόσμο της ποπ κουλτούρας, που έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τη γλώσσα, τη μουσική, την αισθητική και τις πολιτικές θέσεις του χιπ χοπ, δύσκολα θυμόμαστε ότι κάποτε η δύναμη αυτού του νεανικού κινήματος δεν είχε ακόμα γίνει αισθητή ούτε την είχαν συνειδητοποιήσει οι σκηνοθέτες (και η πολιτιστική βιομηχανία). Ταυτόχρονα, δεδομένου του υλιστικού, ρηχού ύφους που χαρακτηρίζει πλέον το εμπορικό χιπ χοπ και τη μουσική ραπ μερικές φορές θυμόμαστε με δυσκολία ότι αυτή η μουσική ήταν ριζοσπαστική, ανατρεπτική και περήφανα επαναστατική.</b><br />
<div align="center">
<div style="border: double 5px #aaaaaa; font-size: 24px; height: 600px; margin: 40px; padding: 30px; width: 80%;">
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η ταινία <b>κοινωνική διαμαρτυρία του Spike Lee </b>συλλαμβάνει θαυμάσια εκείνη τη στιγμή, όταν η ραπ ήταν γεμάτη οργή και συνείδηση.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Εξετάζει <u>εντυπωσιακά τα ζητήματα </u>του ρατσισμού, της φυλετικής περηφάνιας, της ταξικής πάλης, τις χαρές και τα προβλήματα της καθημερινής ζωής στην πόλη μέσα σε ένα παράδοξα φωτεινό, πολύχρωμο ενσταντανέ.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Η ταινία είναι <i>εμπρηστική και διεισδυτική</i>, μια ταινία που γεννήθηκε από το χιπ χοπ, όταν αυτό είχε κάτι να πει.</div>
</div>
</div>
<b>Ξεκινάει με τη μουσική -τη ρυθμική επίθεση και τις λεκτικές εκρήξεις— των παλαίμαχων ειδώλων του χιπ χοπ Public Enemy. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί και οι διαπλεκόμενες καθημερινές ιστορίες τoυς διαφωτίζουν ευρύτερα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Κεντρικό ρόλο παίζει ο Μούκι (Lee), ένας διανομέας πίτσας που γυρνά στη γειτονιά παραδίδοντας τις παραγγελίες. Η κάμερα κινείται παντού, καθώς εκείνη κινείται μέσα στην πόλη, Συναντάμε την απαιτητική φιλενάδα του, δύο δύστροπους αλλά αξιαγάπητους ηλικιωμένους (Ruby Dee και Ossie Davis) και τη νεολαία της γειτονιάς, την οποία εκπροσωπούν, μεταξύ άλλων, ο Ρέιντιο Ραχίμ (Bill Nunn) και ο Mπάγκιν Άουτ (Giancarlo Esposito). Γνωρίζουμε επίσης τον Ιταλό ιδιοκτήτη της πιτσαρίας, τον Σαλ (Danny Aiello), του οποίου η διφορούμενη στάση πρos τον μαύρο υπάλληλό του αντανακλάται στη συμπεριφορά του ρατσιστή γιου του Πίνο (John Turturro) και του λιγότερο προκατειλημμένου μικρού Βίτο (Richard Edson). Toυς χαρακτήρες πλαισιώνει ένας βλάσφημος και φαιδρός χoρός μεσήλικων και γέρων μαύρων, οι οποίοι προσφέρουν κωμική ανακούφιση με τα δηκτικά σχόλιά ious πάνω στα καθημερινά γεγονότα.</b><br />
<br />
<b>Καθώς προχωράει τo καλοκαίρι και η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα ασήμαντα περιστατικά λαμβάνουν τεράστια σημασία. Οι σεξουαλικές και φυλετικές εντάσεις που κρύβονταν κάτω από τnv επιφάνεια τns καθημερινότητας εκρήγνυνται και η βία που ακολουθεί (βλέπουμε την αγριότητα της αστυνομίας και τη διάλυση μακροχρόνιων σχέσεων) είναι μια σαφής -μεταφορά τns κατάστασης των φυλετικών σχέσεων στην Αμερική του τέλους του 20ού αιώνα.</b><br />
<br />
Τ<b>ο Κάνε το σωστό είναι αμφιλεγόμενη ταινία και πολλοί διαστρέβλωσαν το μήνυμά τns (υποστήριξαν ότι αποτελούσε κάλεσμα σε εξέγερση). <u>Είναι μια αμετανόητα οργισμένη ταινία,</u> γεμάτη εικόνες έρωτα και φιλίας μεταξύ μαύρων τόσο σπάνιες στον αμερικανικό κινηματογράφο. που γίνονται ριζοσπαστικές. Τα φωτεινά χρώματα κυριαρχούν στην οθόνη, οι γωνίες λήψης συχνά θυμίζουν το ύφος των κόμικς και εκφράζουν την ενέργεια τns ραπ.</b><br />
<br />
<b>Είναι μια από τις πιο επιδραστικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου όχι μόνο λόγω του χαρακτηριστικού ύφους της, αλλά και επειδή έδωσε στους σκηνοθέτες την άδεια να αντλούν από εμπειρίες του μέχρι τότε το Χόλιγουντ και ο περίφημος ανεξάρτητος κινηματογράφος τις αγνοούσαν ή τις διαστρέβλωναν.</b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu_cDo9xRcZxvRtoIBbi18IQ8v4E8wUq7_oziPFbb131TT3zD15nI2750PSI5XTkqbqVNSXQn2uQ1_SDm-U8z8IbIS4LsbkO8Q2dUJrT_DN5RauH0tQPg8yFRQQCuCIIQdPzwuco5VuZo/s1600/MV5BODA2MjU1NTI1MV5BMl5BanBnXkFtZTgwOTU4ODIwMjE%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C676%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="676" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu_cDo9xRcZxvRtoIBbi18IQ8v4E8wUq7_oziPFbb131TT3zD15nI2750PSI5XTkqbqVNSXQn2uQ1_SDm-U8z8IbIS4LsbkO8Q2dUJrT_DN5RauH0tQPg8yFRQQCuCIIQdPzwuco5VuZo/s1600/MV5BODA2MjU1NTI1MV5BMl5BanBnXkFtZTgwOTU4ODIwMjE%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C676%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<b><u><br /></u></b>
<b><u>Malcolm X</u></b><br />
<br />
<b>Όχι, ο Spike Lee δεν επέλεξε να γυρίσει σε ταινία τη ζωή του φιλειρηνικού Martin Luther King. Αντίθετα, αποφάσισε να φέρει στη μεγάλη οθόνη τα έργα και τις ημέρες του Malcolm X.</b><br />
<br />
<div align="center">
<div style="border: double 5px #aaaaaa; font-size: 24px; height: 380px; margin: 40px; padding: 30px; width: 70%;">
Σε μία ταινία που θα μπορούσε να είναι αλλά δεν είναι ούτε για ένα λεπτό ακαδημαϊκή, ο μόνιμος πρωταγωνιστής του (Denzel Washington) <u>δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας</u>, ζωντανεύοντας τη ζωή του μαχητικού ακτιβιστή των αφροαμερικανικών δικαιωμάτων.</div>
</div>
<b>Ένα παθιασμένο πολιτικό έπος με σπουδαίες ερμηνείες. Ο σημαντικότερος Αφρο-αμερικανός σκηνοθέτης Σπάικ Λι σκηνοθετεί τη ζωή και τη δράση του χαρισματικού μαύρου ηγέτη Malcom X, που ξεκίνησε ως μικροκακοποιός του Χάρλεμ, ασπάστηκε τον Ισλαμισμό μέσα στις φυλακές και στη συνέχεια, έγινε μια από τις πιο ριζοσπαστικές μορφές του αφροαμερικανικού κινήματος, ως τη στιγμή της δολοφονίας του, το 1965. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Το σενάριο βασίζεται στην αυτοβιογραφία του παγκοσμίου φήμης ριζοσπάστη και οραματιστή, που έμελλε να αλλάξει το κοινωνικοπολιτικό τοπίο της Αμερικής για πάντα</b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/sx4sEvhYeVE" width="560"></iframe>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<b>Γιατί πρέπει να τη δεις: Ένα Αφροαμερικανός σκηνοθέτης ασχολείται με έναν από τα μεγαλύτερα πρόσωπα της ιστορίας των μαύρων στην Αμερικανική ήπειρο. <u>Ο Denzel Washington, σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του</u>, βρέθηκε υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας. Ο Spike Lee με την ταινία του αυτή απέδειξε ότι μία βιογραφία μπορεί να είναι επική και βαθιά πολιτική.</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLKpc480CTJdO7shMYJLDcJpw3qRGQP4cgxdc1ve7ozUmraV9yWE6xuwSeV0NHGXOTGYW-sZkrbr6eoB2x_vAheNSbd8huE3bCaJQdDJOusOOfkcIV5h6p-pcF4PIT7FCK8azbrDkJzHY/s1600/MV5BZDkzOTFmMTUtMmI2OS00MDE4LTg5YTUtODMwNDMzNmI5OGYwL2ltYWdlXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C740%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="740" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLKpc480CTJdO7shMYJLDcJpw3qRGQP4cgxdc1ve7ozUmraV9yWE6xuwSeV0NHGXOTGYW-sZkrbr6eoB2x_vAheNSbd8huE3bCaJQdDJOusOOfkcIV5h6p-pcF4PIT7FCK8azbrDkJzHY/s1600/MV5BZDkzOTFmMTUtMmI2OS00MDE4LTg5YTUtODMwNDMzNmI5OGYwL2ltYWdlXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C740%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<u><b>25η ώρα </b></u><br />
<br />
<b>Μεγάλη προσμονή υπήρχε για αυτή την ταινία του γνωστού και πάντα οργισμένου σκηνοθέτη Spike Lee.</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Η  ταινία καταπιάνεται με το τελευταίο 24ωρο του Montel (Edward Norton), ενός εμπόρου ναρκωτικών, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε 7 χρόνια φυλάκιση και περνά το τελευταίο του βράδυ έξω, αφού το επόμενο πρωί πρέπει να παρουσιαστεί στη φυλακή. Αποφασίζει λοιπόν να περάσει την τελευταία του μέρα με τα άτομα που του στάθηκαν στη ζωή του. Τον πάτερα του, έναν πρώην αλκοολικό Ιρλανδο πυροσβέστη ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μπαρ, τους δυο φίλους του, τον Jake, καθηγητή σε ένα λύκειο, και τον Frank, χρηματιστή, καθώς και την Naturelle, την λατινα κοπέλα του, η οποία παίζει και το μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή του. Μέσα σε αυτό το 24ωρο o Montel θα περάσει πολλά, οι σχέσεις του με τον κύκλο του θα βρεθούν σε ένα τεντωμένο σχοινί, αφοί ο φόβος του για την επικείμενη φυλάκιση θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του και θα έρθουν στο φως μεγάλες αλήθειες. Όλα αυτά ιδωμένα από τη γνωστή καυστική μάτια του Spike Lee ο οποίος βρίσκει την ευκαιρία να ασκήσει κριτική σε μια σωρια θεμάτων, από το ρατσισμό έως τη φιλία και την εμπιστοσύνη.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<blockquote class="tr_bq">
<b>Ο κάθε ήρωας είναι ένα περίπλοκο μωσαϊκό συναισθηματων, ο καθένας με τις φοβίες και τις εμμονές του. Και μέσα σε αυτό το 24ωρο θα φτάσουν τελικά στην εξιλέωση τους.</b></blockquote>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<blockquote class="tr_bq">
<b>Η ταινία είναι κυρίως διαλογική. Αλλά με διαλόγους που κόβουν σαν χειρουργική λεπίδα και που έχουν δέκα φορές τη δραματουργικη δύναμη μιας σκηνής με συμπλοκές συμμοριών. Φυσικά οι έπαινοι γι’ αυτό πάνε στο εξαιρετικό σενάριο που καταφέρνει να μην κάνει την ταινία βαρετή στο ελάχιστο, αλλά ξέρει πότε να την οδηγεί σε σπάνιες δραματουργικες κορυφώσεις. Ευτυχώς που υπάρχει ο κατάλληλος σκηνοθέτης για να καθοδηγήσει τα πάντα τελεία. Περιέχει εξαιρετικά ενδιαφερουσες σκηνές με αποκορύφωμα το μονόλογο του Montel μπροστά στον καθρέφτη στον οποίο περιέχονται μεγάλες αλήθειες για τη μοντέρνα μορφή της Νέας Υόρκης. </b></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<b>Ένα δριμύ «κατηγορώ» σε όλα τα είδη απληστίας, εκμεταλλευσης και αδιαφορίας. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει εκτός από τους ενδιαφεροντες δεύτερους χαρακτήρες στον πρωταγωνιστικο ρόλο του Edward Norton. Όλη η φρίκη της φυλακής φαίνεται από τη συναισθηματικη του οδύσσεια την οποία περνάει χωρίς να δούμε δευτερόλεπτο από φυλακές. Ειναι χαρακτηριστικος ο φόβος στο πρόσωπο του γιατί ακολουθούν 7 χρόνια στο χειρότερο μέρος του κόσμου και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να το αλλάξει. Δεν μπορούμε να τον θεωρήσουμε θύμα, απλά ένα ομορφόπαιδο που η οικογενειακή του κατάσταση τον ανάγκασε να γίνει μικρέμπορος μαριχουάνας στα πλουσιόπαιδα. Έκανε τα λάθη του και θα πληρώσει, κάτι που το αντιλαμβανεται και ο ίδιος.</b></blockquote>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRFUIzb3u4SpPx7knQ4Ev4cnsA0Z609btzuXHDhXMBNX6bzcPYGKlgLqjZy82LhLA41hRhYO-MCX5SNyWsbEvgG5mGMBui7MNLBliU88OLQ5ixdAqgh1qgfehrcvS2E2A19WN-QxEN0aY/s1600/MV5BNmE0YjdlYTktMTU4Ni00Mjk2LWI3NWMtM2RjNmFiOTk4YjYxL2ltYWdlXkEyXkFqcGdeQXVyNTAyODkwOQ%2540%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C710%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="710" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRFUIzb3u4SpPx7knQ4Ev4cnsA0Z609btzuXHDhXMBNX6bzcPYGKlgLqjZy82LhLA41hRhYO-MCX5SNyWsbEvgG5mGMBui7MNLBliU88OLQ5ixdAqgh1qgfehrcvS2E2A19WN-QxEN0aY/s1600/MV5BNmE0YjdlYTktMTU4Ni00Mjk2LWI3NWMtM2RjNmFiOTk4YjYxL2ltYWdlXkEyXkFqcGdeQXVyNTAyODkwOQ%2540%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C710%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ιδανικός για αυτόν το ρόλο αποδεικνυεται ο Edward Norton, ένας από τη σημαντικοτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Εκφράζει τέλεια τον άνθρωπο που ξέρει ότι η ζωή του χάνεται από τα λάθη του και από εκείνη την ήμερα και μετά η ζωή του δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι η ίδια. Τρομερά ρεαλιστικός και βαθιά συγκινητικός πιάνει τέλεια το πνεύμα του Spike Lee. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του παίζει ένα μεγάλο δίλημμα το οποίο δεν μπορώ να το αποκαλύψω, αλλά καταλαβαινεις ότι στο πρόσωπο του Norton βλέπεις κάποιον μπερδεμένο με όσα συμβαίνουν γύρω του. Σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι του τον στηρίζουν σε μια τόσο δύσκολη περίοδο.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Οι Philip Seymour Hoffman και Pepper κρατούν τους ρόλους των φίλων του και ανταπεξερχονται πολύ καλά. Το ότι ο Hoffman αποτελεί έναν θαυμάσιο καρατερίστα το ξέρουμε και το αποδεικνύει έμπρακτα σε αυτήν την ταινία. Αυτό που έχει τρομερό ενδιαφέρον είναι η εμμονή του και η σχέση με μια μαθήτρια του, την οποία ερμηνεύει σε ένα ρόλο έκπληξη η Anna Paquin, της οποίας η συμπεριφορά και κινήσεις της οδηγούν σε ένα και μόνο όνομα, Λολίτα. Το οι δυο τους διαφέρουν τόσο πολύ οπτικά και φαίνονται αταίριαστοι είναι αυτό που απογειώνει τις μεταξύ τους σκηνές.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Την παράσταση κλέβει ο Barry Pepper, ο οποίος είναι ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός που ευτυχώς κατάφερε να ξεπεράσει το φιάσκο που ακούει στον όνομα Battlefield Earth - Πεδίο Μάχης : Γη. Όχι ότι ήταν δικό του το φταίξιμο γι’ αυτήν την αθλιότητα (κύριε Travolta!), αλλά δυστυχώς τον πήρε κι αυτόν η μπάλα. Ταιριάζει τέλεια στο ρόλο του άπληστου χρηματιστή, ο οποίος είναι κενός συναισθηματων αλλά αυτή η νύχτα θα τον αλλάξει ώστε να καταλάβει τι ακριβώς είναι και τι πραγματικά νιώθει για τους πολύ καλούς του φίλους. Τέλος πολύ καλή είναι και η Rosario Dawson στο ρόλο της κοπέλας του Montel, η οποία κατηγορείται από πολλούς για την κατάντια του, αλλά είναι κι αυτή πραγματικά θλιμμένη και η αγάπη της είναι πραγματική γι’ αυτόν.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Σε όλα αυτά βάλτε ένα πολύ αξιόλογο μοντάζ (μη φανταστείτε ακρότητες τύπου JFK, απλά λειτουργεί τέλεια στη ροή της ταινίας), μια καταπληκτική μουσική που στο πρώτο μισό είναι συμφωνική και στο δεύτερο μισό μοντέρνα “κλαμπατα” κομμάτια, και μια φωτογραφία λουκούμι που αναδεικνύει την πραγματική Νέα Υόρκη και έχετε ένα εκρηκτικό πακέτο.</b><br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/-GL6VFadJ9k" width="560"></iframe>
</div>
<br />
<b><u>Ο υποκινητής (2006)</u></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Πανικός έχει ξεσπάσει στην πολυσύχναστη Νεουρκέζικη γωνία, όπου στεγάζεται η τράπεζα Manhattan Trust, από την στιγμή που οι αστυνομικές αρχές πληροφορήθηκαν, πως το εσωτερικό της έχει καταλάβει μια ομάδα μασκοφόρων, που κρατά ομήρους περισσότερους από 30 αθώους πολίτες. Βασικός σκοπός του διαπραγματευτή Κιθ Φρέιζερ, είναι να έλθει σε επαφή με τους καταληψίες και να μάθει τις απαιτήσεις τους. Σύντομα όμως ο έμπειρος – όπως φιλόδοξος αλλά και αδικημένος - αστυνομικός θα αντιληφθεί συνομιλώντας με τον ιθύνοντα νου της ληστείας πως η περίπτωση δεν είναι τόσο απλοϊκή όσο δείχνει. Και πως πίσω από τις τυπικές απαιτήσεις των ληστών, κρύβεται ένα καλά θαμμένο μυστικό, που πρέπει να αποκαλύψει.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τρία είναι τα στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίσουν σαν πετυχημένη η μη, μια ταινία που χρησιμοποιεί σαν σημείο αναφοράς της μια ληστεία και που σαν είδος έχει επικρατήσει με την ξενόφερτη ονομασία Heist. Η μέθοδος με την οποία οι ληστές διαπράττουν το έγκλημα, ο ρυθμός, που πρέπει σε όλη την διάρκεια του φιλμ να είναι ζωντανός και ο επίλογος που απαιτείται να είναι τουλάχιστον ευρηματικός. Και στα τρία αυτά χαρακτηριστικά του το Inside man, τα πηγαίνει περίφημα, μάλιστα θα έλεγα ανταποκρίνεται σε υψηλότερα στάνταρντς από τα αναμενόμενα, ακόμη και στις στιγμές εκείνες που οι απορίες που προκαλούνται από τις αρκετές σεναριακές τρύπες, λειτουργούν με θετικό τρόπο, προκαλώντας στον θεατή μια ιδιόμορφη γοητεία. Όσο για το τέμπο του, είναι κυριολεκτικά σαρωτικό, άσχετα αν τα πρώτα 120 λεπτά κυλούν σαν νεράκι και το τελευταίο δεκάλεπτο φαντάζει αιώνας…</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Στο μυαλό του ο Spike Lee, φτιάχνοντας το χαρμάνι από το καινούργιο του joint, πρέπει να είχε πάρα πολλά αντικείμενα που ήθελε να ασχοληθεί και να μοιραστεί με το κοινό του.<b> Για ακόμη μια φορά – σε βαθμό σαφώς μικρότερο από το 25th Hour – γίνονται αντιληπτές οι συνέπειες των γεγονότων της 11ης του Σεπτέμβρη, μέσω των οποίων η Αμερική αποφάσισε να επαναπροσδιορίσει την παρουσία της στον παγκόσμιο χάρτη.</b> Τα πιο χιουμοριστικά νοήματα βγαίνουν μέσα από αυτή την - περισσότερο τεχνητή θεωρώ εγώ – ασχετοσύνη, που θέλουν να προβάλλουν προς τα έξω οι Αμερικανοί, δείχνοντας άλλοτε να μην εντοπίζουν διαφορές ανάμεσα στις λέξεις Αρμενία και Αλβανία ή μην δείχνοντας σεβασμό σε κάποιες θρησκευτικές ιδιομορφίες. Ο Lee δημιουργεί ένα καλογραμμένο εναλλακτικό Ocean`s 11, αλλά είναι σαφές πως δεν είναι αυτός ο κύριος σκοπός του. Κρατώντας σαν φυσικό του σκηνικό την πολυαγαπημένη του Νέα Υόρκη, ρίχνει στην μάχη τους έμπειρους πρωταγωνιστές του, που αποδεικνύονται και πολύ καλά μελετημένοι.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGErfipqKS2LehcVG1Eakof8031jebp7TdRj6ZjIwQp4fN5rj2WwoTmdBL6epikW58fAClZqi9hN_u3yc8acnobDuxCdFe7i0WaYB7RHUBcoaKz7OEs7MTctdluGeDRO9JrWzFFscJDD8/s1600/MV5BYjc4MjA2ZDgtOGY3YS00NDYzLTlmNTEtYWMxMzcwZjgzYWNjXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C675%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="675" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGErfipqKS2LehcVG1Eakof8031jebp7TdRj6ZjIwQp4fN5rj2WwoTmdBL6epikW58fAClZqi9hN_u3yc8acnobDuxCdFe7i0WaYB7RHUBcoaKz7OEs7MTctdluGeDRO9JrWzFFscJDD8/s1600/MV5BYjc4MjA2ZDgtOGY3YS00NDYzLTlmNTEtYWMxMzcwZjgzYWNjXkEyXkFqcGdeQXVyMTQxNzMzNDI%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C675%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Ο Denzel Washington, παίζει τον ρόλο του αδιάφθορου και κολλημένου στον τοίχο διαπραγματευτή, που μικρός στο δωμάτιο του είχε σίγουρα κολλημένη την αφίσα του Serpico. Στην αντιδιαστολή ο με λένε Owen, Clive Owen, ως ηγέτης των καταληψιών μοιάζει να έχει διαβάσει εκατοντάδες φορές, το θέμα του Dog Day Afternoon, ώστε τίποτα απολύτως να μην του πάει στραβά στην πορεία. Όσο για την συμπαθέστατη Jodie Foster, που μέσα από τα πανάκριβα και κομψά της ταγιέρ καταφέρνει να διώξει το φάντασμα της ατημελησίας της Κλαρίσας Στάρλινγκ, εμφανίζεται σε έναν ρόλο κλειδί στην υπόθεση, που όμως ταυτόχρονα δημιουργεί και τις περισσότερες απορίες για την ύπαρξη της.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο Lee, μέσα σε μια διαδρομή είκοσι ακριβώς χρόνων – από το βραβευμένο She’s Gotta have It – έχει καταφέρει να αποδείξει έναν και μόνο πράγμα καλλιτεχνικά. Πως όσο και να είναι αξιόλογος δημιουργικά, σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε να είναι και καλύτερος. Γεγονός που παρατηρείται δίχως άλλο και στο Inside Man, εκτός και κάποιος την δει ως μια απλούστατη ταινία γύρω από μια κλοπή και δεν θελήσει να επεκταθεί περισσότερο στα νοήματα της. Για να μπορέσει όμως το οποιοδήποτε πόνημα του να το αγαπήσει και ο υπόλοιπος – εκτός ΗΠΑ - κόσμος θα πρέπει και αυτός να αντιληφθεί πως τα σύνορα της γης δεν περιορίζονται από τον ποταμό Χάτσον, σε ένα μικρό νησάκι με το όνομα Μανχάταν…</b></div>
<br />
<b><u>Παρείσφρηση (2018)</u></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Ένας από τους βασικούς λόγους που η Παρείσφρηση (Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών του 2018) σηματοδοτεί μια μικρή ανάσταση στη στριμωγμένη και μάλλον κουρασμένη φιλμογραφία του Σπάικ Λι είναι η γεμάτη αυτοπεποίθηση, εγκρατής ερμηνεία του νεοφερμένου Τζον Ντέιβιντ Ουόσινγκτον στην εμπρηστική ιστορία του πρωταγωνιστή του Ρον Στάλγουορθ, του πρώτου αστυνομικού αφρικανικής καταγωγής στο πάλλευκο τμήμα του Κολοράντο Σπρινγκς, ο οποίος κατάφερε να διεισδύσει στην καρδιά της υπερ-ρατσιστικής οργάνωσης Κου Κλουξ Κλαν.   Το γεγονός είναι αληθινό, συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του '70 και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε πολύ για να φανταστούμε πόσο εμπρηστική, έως διδακτική, θα μπορούσε να έχει γίνει η ταινία, καθώς ο Λι άδραξε την ευκαιρία να τη μεταφέρει στο σινεμά, ορμώμενος από τα περσινά γεγονότα στο Σάρλοτσβιλ στη Βιρτζίνια με την τραγική έκβαση.</b></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUpN8lB3bsDxoOzrHx2r2i22sH33DvaXw4W5DKt2T7qcVVygLVpRKBL8L7qc_w6KCSGwKaKN2k8ruswWSof2-WvY2GClsOqXk3svPAlql_qYeKwlswpqf27MIcTkEKiTfIREHaDFSSTzY/s1600/MV5BMjUyOTE1NjI0OF5BMl5BanBnXkFtZTgwMTM4ODQ5NTM%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C674%252C1000_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="674" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUpN8lB3bsDxoOzrHx2r2i22sH33DvaXw4W5DKt2T7qcVVygLVpRKBL8L7qc_w6KCSGwKaKN2k8ruswWSof2-WvY2GClsOqXk3svPAlql_qYeKwlswpqf27MIcTkEKiTfIREHaDFSSTzY/s1600/MV5BMjUyOTE1NjI0OF5BMl5BanBnXkFtZTgwMTM4ODQ5NTM%2540._V1_SY1000_CR0%252C0%252C674%252C1000_AL_.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Όπως ο πατέρας του, ο Ντενζέλ Ουόσινγκτον του ασύγκριτου Malcolm X, ο Τζον Ντέιβιντ αφήνει ένα φυσικό cool να σκεπάσει, σαν ήσυχη δύναμη, τις συνήθεις οργισμένες κορώνες του Αμερικανού σκηνοθέτη και να τις εξισορροπήσει ευεργετικά.   Επιπρόσθετα, το χιούμορ της υπόθεσης δεν φαντάζει καθόλου βεβιασμένο ή προσποιητό: όταν ένας μαύρος μπάτσος, που έχει περιοριστεί σε δουλειές γραφείου και αρχειακές ταξινομήσεις ρουτίνας, εφευρίσκει μόνος του μια σοβαρή υπόθεση παρανομίας, ποινικής και ηθικής, και την τρέχει με εξυπνάδα και πονηριά, βάζοντας έναν πρόθυμο συνάδελφο, τον λευκό Φλιπ, να τον υποκαθιστά στη φυσική παρείσφρηση στα άδυτα των κουκουλοφόρων ‒ ο Ρον διατηρούσε την πολύ συχνά σπαρταριστή τηλεφωνική επικοινωνία με τους υπευθύνους, κερδίζοντας μάλιστα με άνεση την εμπιστοσύνη της κεφαλής, του πολύ Ντέιβιντ Ντιουκ, έξοχα ερμηνευμένου από τον Τόφερ Γκρέις.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b> Δύο από τις ενδιαφέρουσες παραμέτρους στους βασικούς χαρακτήρες είναι η Πατρίς Ντουμάς (Λόρα Χάριερ), η όμορφη νέα φοιτήτρια που υποδέχεται με παιάνες τον πρώην «Μαύρο Πάνθηρα» και νυν ομιλητή/αγκιτάτορα Κουάμε Τουρέ στην πόλη και ερωτεύεται τον Ρον, χωρίς να γνωρίζει από την αρχή την ιδιότητά του ‒ γιατί αλλιώς ούτε που θα τον πλησίαζε.   Ο άλλος είναι ο Φλιπ, ο συνάδελφος και παρτενέρ του Ρον στην επικίνδυνη, ασυνήθιστη αποστολή, ο οποίος είναι Εβραίος και σταδιακά ξυπνά από τον λήθαργο του πολιτιστικού αγνωστικισμού του. Ως ενοχλητικοί καταλύτες διαφορετικών ταχυτήτων, αμφότεροι επιτείνουν το δραστικό κέντρισμα στις συνειδήσεις των θεατών από τον Λι.</b></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZxAgBEtDEBw" width="560"></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Από το ξεκίνημα κιόλας, με τα πλάνα από το Όσα παίρνει ο άνεμος και την ανατριχιαστικά καλλιγραφική ρητορική του εντεταλμένου προπαγανδιστή Άλεκ Μπόλντουιν, αλλά και αργότερα, όταν μέλη της ΚΚΚ παρακολουθούν με ικανοποίηση το ευαγγέλιο του λευκής υπεροχής   Η γέννηση ενός έθνους, ο Λι δείχνει καθαρά τις ακονισμένες προθέσεις του. </b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Όχι, ο θυμωμένος κινηματογραφιστής του Κάνε το σωστό και του εμβληματικού ντοκιμαντέρ 4 Little Girls δεν άλλαξε μυαλά και ταμπεραμέντο, Απλώς, έχει μια εντυπωσιακή ιστορία στα χέρια του και την ολοκληρώνει με μπρίο, επιδεξιότητα και αποτελεσματικότητα, χωρίς να παραλείψει να ενεργοποιήσει όλους τους συναγερμούς στη διαδρομή, με αποκορύφωμα τη σύνδεση με την επικαιρότητα, στην αυλαία.   Στο μεταξύ, δεν αναλώνεται σε μεταμοντέρνα τερτίπια ή σε μια ρεβιζιονιστική οπτική, όπως το Τζάνγκο, ο Δραπέτης του Κουέντιν Ταραντίνο, αφήνοντας τον διάλογο με το πρότερο έργο του να μιλήσει υπέρ της ταινίας του</b></div>
<br />
<b><u>Da 5 Bloods</u></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>H ταινία Da 5 Bloods του Spike Lee έχει να κάνει με μια ομάδα τεσσάρων βετεράνων </b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Αφροαμερικανών στρατιωτών που επιστρέφουν στο Βιετνάμ στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τα ψυχικά τους τραύματα και να κλείσουν μια και καλή τους λογαριασμούς τους με το μέρος, αναζητώντας το πτώμα του αρχηγού της ομάδας τους αλλά και το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός θαμμένου θησαυρού.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Επιτέλους λοιπόν έχουμε για τα καλά την επιστροφή του Spike Lee στο σινεμά που τον καθιέρωσε και έδωσε ένα δικό του ιδιαίτερο στυλ, μετά και το Blackkklansman που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο το παλιό καλό σινεμά του Spike Lee, αναμφίβολα ξέρει τι περιμένει να δεί από τον Da 5 Bloods. Έχει αποδείξει ότι ξέρει να καταπλήσσει και τους πιο φανατικούς θαυμαστές του και συνδυάζει σινεμά ποιοτικό και διασκεδαστικό ταυτόχρονα και πραγματικά αυτό κάνει και τώρα με μια ταινία επίκαιρη και (έμμεση ή άμεση) κατακραυγή στον ρατσισμό.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ξαναγίνεται ουσιαστικός και προσφέροντας άφθονο χαβαλε στήνει ένα σινεφιλικο πανηγύρι στην μεγάλη οθόνη και μεταξύ σοβαρού και αστείου μας δίνει μια ακόμα δυνατή ταινία για τον ρατσισμό, χωρίς να έχει κλισέ και στερεότυπα άλλων προσπαθειών.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Δεν μασάει τα λόγια του και έμμεσα κάνει και κοινωνική κριτική, ωστόσο θα ήταν άδικο στο να σταθούμε στο γεγονός αυτό. Όπως και σε όλες σχεδόν τις ταινίες του, έχουμε και εδώ χαρακτήρες οι οποίοι θέλουν δικαίωση, χωρίς να το τραβάει στα άκρα.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πιστός στα τρικ του και τα σήματα κατατεθέν του, με γκρο πλάν, απότομη αλλαγή εικόνων, ιδιαίτερο χιούμορ και το κυριότερο εξαιρετικούς διαλόγους ο Spike Lee είναι και πάλι εδώ, επιστρέφοντας δυναμικά με πολύ ωραίο τρόπο.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Φημίζεται για το εξαιρετικά κοφτερό του μυαλό και εκτός από το πρωτότυπο του σενάριο εφευρίσκει και διαλόγους για να κρατήσει μια ταινία που κρατάει 2,5 ώρες, αν και εδώ σε λίγα σημεία τραβάει σε διάρκεια.</b></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSE_KR0aABfZxT37F7oIWYaGBXZR8wioor-apb6uewbX8TNtR19zvdRmxFuhvMLaLwrEAyD4ZAjixr93vrGNWfyjNkrkuredQPjVgIrJWQMOYftl73Z6OJS77frQ1nGUmIPGXx13xsfww/s1600/MV5BNjE4ODEwNzktYjg5Yi00N2YxLWExMmEtMmQyZTBiYWI4MGQwXkEyXkFqcGdeQXVyMTEyMjM2NDc2._V1_SY1000_SX675_AL_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="675" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSE_KR0aABfZxT37F7oIWYaGBXZR8wioor-apb6uewbX8TNtR19zvdRmxFuhvMLaLwrEAyD4ZAjixr93vrGNWfyjNkrkuredQPjVgIrJWQMOYftl73Z6OJS77frQ1nGUmIPGXx13xsfww/s1600/MV5BNjE4ODEwNzktYjg5Yi00N2YxLWExMmEtMmQyZTBiYWI4MGQwXkEyXkFqcGdeQXVyMTEyMjM2NDc2._V1_SY1000_SX675_AL_.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Το Da 5 Bloods έρχεται έτσι αθόρυβα να αποτελέσει μια ακόμα αξιόλογη ταινία. Είναι πραγματικά τόσο απλό να κάνεις μια δυνατή ταινία, η οποία είναι αυθεντική και δεν θέλει απλά να σε… οδηγήσει κάπου, με την συγκεκριμένη να βάζει τα γυαλιά σε αρκετές πολυδιαφημισμένες.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Φαινομενικά μπορεί να δείχνει αβανταδόρικο θέμα και σε κάποια σημεία πάει να χρησιμοποιήσει κάποια κλισέ, αλλά εντέλει μόνο τέτοιο δεν είναι και  όσο προχωράει τόσο περισσότερο σε κερδίζει.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πραγματικά αποδεικνύεται ότι σε πολλές ταινίες δεν χρειάζονται φανφάρες απλά να δίνεις την δική σου ταυτότητα, με το Da 5 Bloods να καταφέρνει (παρά τους αργούς ρυθμούς ανά σημεία) πολλά πράγματα μέσα από τις εικόνες και τις ερμηνείες.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η ταινία Da 5 Bloods εστιάζει στον άνθρωπο και τα προβλήματα του,  χωρίς μεμψιμοιρίες και σκεπτικισμό, ενώ το σημαντικότερο είναι πως το κάνει με περιορισμένα κλισέ και δίνει μια άλλη οπτική σε θέματα που είναι αν μη τι άλλο πολύ σημαντικά.</b></div>
<div align="center">
<div style="border: double 5px #aaaaaa; font-size: 24px; height: 250px; margin: 40px; padding: 30px; width: 80%;">
To Da 5 Bloods είναι μια προσεγμένη και απλή παραγωγή και γενικότερα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στον τρόπο που κυλάει στο σύνολο της η ταινία, ενώ όσο περνάει η ώρα εξελίσσεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Καταρχήν, με βάση την θεματολογία της ταινίας και το γενικότερο στόρι με βάση και τα μηνύματα που θέλει να περάσει, θα ήταν πολύ εύκολο να επιλέξει τον εύκολο δρόμο, ωστόσο (με μερικά ψεγάδια) δίνει μια διαφορετική ματιά.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η απεικόνιση των καταστάσεων και χώρων είναι πολύ καλή (με τα πλάνα στην φύση να είναι έξοχα σκηνπθετημένα), ενώ γίνεται παροιμιώδης οικονομία χρονου, με την ταινία να εστιάζει πάνω απ’ όλα στον άνθρωπο.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Υπάρχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πινελιές στους χαρακτήρες και κυρίως βέβαια στην πρωταγωνίστρια, πολυποίκιλες αναφορές σε θέματα ευρύτερης προσέγγισης και γενικότερα μια αντισυμβατική σκηνοθεσία που σε κάνει να ταυτίζεσαι με όσα γίνονται.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η ταινία Da 5 Bloods ούτε προκαλεί, ούτε προβοκάρει όπως μπορεί να έκανε κάποια αντίστοιχη, ενώ δεν έχει και πολλές ενδιαφέρουσες καταστάσεις και κάτι το οποίο πάντα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, τα οποία φυσικά δεν θα αποκαλύψουμε.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ακόμα και σε μερικές λίγες σκηνές που μοιάζει στατική (δεν επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα) είναι πρωτότυπη με τον τρόπο της, ενδιαφέρουσα και μάλιστα προσφέρει κάτι στον θεατή χωρίς να είναι δήθεν, αλλά αντίθετα είναι ωραία δομημένη και φτιαγμένη.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>To Da 5 Bloods είναι μια προσεγμένη και απλή παραγωγή και γενικότερα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στον τρόπο που κυλάει στο σύνολο της η ταινία, ενώ όσο περνάει η ώρα εξελίσσεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Συνοψίζοντας, μιλάμε σίγουρα για μια αξιοπρόσεκτη ταινία, η οποία μπορεί να είχε να δώσει λίγα πραγματάκια ακόμα, αλλά κακά τα ψέματα είναι μια προσπάθεια που χρειαζόμαστε για να δώσει μια άλλη οπτική, χωρίς φανφάρες και κουραστικές αναλύσεις, μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα ματιά.</b><br />
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/D5RDTPfsLAI" width="560"></iframe></div>
</div>

Ο Σέλτον Τζάκσον "Σπάικ" Λι (Shelton Jackson "Spike" Lee, 20 Μαρτίου 1957) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός, ...

Ο Μάρτιν Σκορσέζε θα σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ για τον Ντέβιντ Τζόχανσεν

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 10.7.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSGPP2Qr5xSk1aaQKexZFIjxFXrIux8jGycOvBADdBZHzgtJ1pk8l0dL1nXtiGDD_-RrLQhs8N8g7aTm-KrWLu0F_x53HJvk4cyBeZ65EM2KQl70WczJWCe74sayHqmM5ZKLuNi_JH2lc/s1600/w10-92912scorsese.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSGPP2Qr5xSk1aaQKexZFIjxFXrIux8jGycOvBADdBZHzgtJ1pk8l0dL1nXtiGDD_-RrLQhs8N8g7aTm-KrWLu0F_x53HJvk4cyBeZ65EM2KQl70WczJWCe74sayHqmM5ZKLuNi_JH2lc/s1600/w10-92912scorsese.png" /></a></div>
Ο Μάρτιν Σκορσέζε θα σκηνοθετήσει ένα νέο ντοκιμαντέρ για τον μουσικό Ντέβιντ Τζόχανσεν, γνωστό ως αρχηγό της θρυλικής πανκ μπάντας «New York Dolls».<br />
<br />
Το Showtime Documentary Films ανακοίνωσε ότι ο Σκορσέζε θα σκηνοθετήσει μαζί με τον Ντέιβ Τεντέσκι, με τον οποίο συνεργάστηκε επίσης στο ντοκιμαντέρ «Bob Dylan No Direction Home» και στο «Shine A Light» με επίκεντρο τους Rolling Stones.<br />
<br />

Σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stones, η νέα ταινία θα καλύπτει τα παιδικά χρόνια του Τζόχανσεν στο Στάτεν Άιλαντ, τη μετακόμισή του στο Ιστ Βίλατζ της Νέας Υόρκης την περίοδο της εφηβείας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και την εποχή των «New York Dolls», καθώς και το έργο του τη δεκαετία του 1980 υπό το alte- ego Buster Poindeter και τα χρόνια με το συγκρότημα «The Harry Smiths».<br />
<br />
Θα χρησιμοποιηθούν επίσης ζωντανά πλάνα του Σκορσέζε που γυρίστηκαν νωρίτερα φέτος, κατά τη διάρκεια συναυλίας του τραγουδιστή στο Café Carlyle στη Νέα Υόρκη.</div>

Ο Μάρτιν Σκορσέζε θα σκηνοθετήσει ένα νέο ντοκιμαντέρ για τον μουσικό Ντέβιντ Τζόχανσεν, γνωστό ως αρχηγό της θρυλικής πανκ μπάντας «New ...

Ο Σαμ Μέντες κατά υπηρεσιών streaming

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 9.6.20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVHLrjFK8DvWQFCV_vdZsTYRDbFmLaHZLd7LZXj0Y_8TRFwfrlYw4rFbjyRZ30gyi4j1Dn6upxBhHraJbeL0m8-_8U8DczJ9xdSZNe-eKep7cY-j0_ijX6yfHkhGHRVBChq2Bd6VNXpdQ/s720/w09-10232312.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVHLrjFK8DvWQFCV_vdZsTYRDbFmLaHZLd7LZXj0Y_8TRFwfrlYw4rFbjyRZ30gyi4j1Dn6upxBhHraJbeL0m8-_8U8DczJ9xdSZNe-eKep7cY-j0_ijX6yfHkhGHRVBChq2Bd6VNXpdQ/d/w09-10232312.gif" /></a><span style="text-align: left;"><b>Ο Σαμ Μέντες με άρθρο του επιτίθεται στις υπηρεσίες streaming που κέρδισαν «εκατομμύρια» στη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, ενώ όσοι εργάζονται στο θέατρο έχουν πληγεί από τον αποκλεισμό.</b></span></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b>Σε άρθρο του στους Financial Times, με τίτλο «Πώς μπορούμε να σώσουμε τα θέατρα μας» ο σκηνοθέτης ταινιών Τζέιμς Μποντ και του «1917» ζήτησε να υπάρξουν επενδύσεις στον πολιτιστικό τομέα της Βρετανίας, όχι φιλανθρωπία.</b></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b>Περιγράφοντας τη σημερινή κατάσταση έκανε λόγο για τη «μεγαλύτερη πρόκληση στη βρετανική πολιτιστική ζωή από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».</b></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b>«Τα θέατρα και οι ηθοποιοί της χώρας, μουσικοί και μουσικοί χώροι, χορευτές και χώροι χορού, αίθουσες συναυλιών και όπερες απειλούνται. Το θέατρο χρειάζεται ένα σχέδιο, και πιστεύω ότι έχουμε ένα» ανέφερε.</b></div>

Ο Σαμ Μέντες με άρθρο του επιτίθεται στις υπηρεσίες streaming που κέρδισαν «εκατομμύρια» στη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, ενώ όσοι ...

Στη Νέα Ζηλανδία ο James Cameron για τα γυρίσματα των sequels του Avatar

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 3.6.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhDQySksvOKTIQE9MeXrIjKzwLdLXJP5QEcvdvXwy_Le39QLi6A_t7OzGUpNs153d5NsG9bNViJUkuJd07EiUw3TeYmRA6igGfHItxfS5bkxvJJdHsiE3_mgsXjWcOI2x2YZdeGOE5A8/s1600/w03-9172912.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhDQySksvOKTIQE9MeXrIjKzwLdLXJP5QEcvdvXwy_Le39QLi6A_t7OzGUpNs153d5NsG9bNViJUkuJd07EiUw3TeYmRA6igGfHItxfS5bkxvJJdHsiE3_mgsXjWcOI2x2YZdeGOE5A8/s1600/w03-9172912.jpg" /></a></div>
<b>Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον ταξίδεψε στη Νέα Ζηλανδία, όπου στα μέσα Ιουνίου αναμένεται να αρχίσουν ξανά τα γυρίσματα των sequel της ταινίας Avatar.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Δύο μήνες αφότου σταμάτησε η παραγωγή λόγω της κρίσης του κορονοϊού, ο παραγωγός Τζον Λαντάου κοινοποίησε φωτογραφία του μαζί με τον Τζέιμς Κάμερον από την άφιξή τους στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ουέλλινγκτον.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Φορώντας προστατευτική μάσκα προσώπου ο κινηματογραφικός παραγωγός επιβεβαίωσε ότι θα απομονωθούν για 14 ημέρες προτού ξεκινήσουν τα γυρίσματα.</b><br />
<b><br /></b>
<b>«Έφτασα στη Νέα Ζηλανδία. Η 14 ημερών εποπτευόμενη αυτο-απομόνωση από τις αρχές της χώρας ξεκινά» έγραψε ο Λαντάου.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Η Ζόι Σαλντάνα, η οποία υποδύεται τη Neytiri στο franchise επιστημονικής φαντασίας, σχολίασε: «Ο Θεός να σας έχει καλά όλους!!! Μου λείπετε τρελά!!».</b><br />
<b><br /></b>
<b>Την περασμένη εβδομάδα, ο Λαντάου επιβεβαίωσε ότι το Avatar 2 και τα άλλα sequels θα είναι από τις πρώτες ταινίες που θα ξαναρχίσουν να γυρίζονται εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, με τα μέλη του καστ να επιστρέφουν στη Νέα Ζηλανδία αυτή την εβδομάδα.</b></div>

Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον ταξίδεψε στη Νέα Ζηλανδία, όπου στα μέσα Ιουνίου αναμένεται να αρχίσουν ξανά τα γυρίσματα των sequel της ταιν...

110 χρονια Ακιρα Κουροσαβα: Ο «Γιαπωνεζος Αυτοκρατορας» της Εβδομης Τεχνης

Author - Spanio Pouli Tags EDITOR'S PICKS at 23.3.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zriVVi4sb55I1o8K_PS2EzWqq5HpBMkHsre-PkkkaC0BxEZ5wOrxFzOBtTfaRilbMKRAs9YsWmSQytiMdYuwscWZqm0aHu7ZeVwkkKBAbIirVAe7XLx2bz9rTo88xrmpMJfz6C9U1TM/s1600/312646-akira_kurosawa_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zriVVi4sb55I1o8K_PS2EzWqq5HpBMkHsre-PkkkaC0BxEZ5wOrxFzOBtTfaRilbMKRAs9YsWmSQytiMdYuwscWZqm0aHu7ZeVwkkKBAbIirVAe7XLx2bz9rTo88xrmpMJfz6C9U1TM/s1600/312646-akira_kurosawa_01.jpg" /></a></div>
<b>Γεννημένος στις 23 Μαρτίου του 1910 στο Τόκιο, ο θρυλικός Ιάπωνας σκηνοθέτης Ακίρα Κουροσάβα, είναι από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Έβδομης Τέχνης, παγκοσμίως. Με αφορμή την συμπλήρωση 110 χρόνων από τη γέννησή του, θυμόμαστε πέντε από τις πιο χαρακτηριστικές και διαχρονικές ταινίες του.</b><br />
<b><br /></b>
<b>«Από την εποχή του ερχομού του ομιλούντος κινηματογράφου στις αρχές της δεκαετίας του ‘30, ένιωσα ότι είχαμε βάλει στο περιθώριο και ξεχάσει όλα αυτά που ήταν υπέροχα στις παλιές βωβές ταινίες. Με ενοχλούσε ακατάπαυτα η συνειδητοποίηση της αισθητικής απώλειας. Ένιωθα την ανάγκη να επιστρέψω στις πηγές του κινηματογράφου για να ξαναβρώ την ιδιαίτερη αυτή ομορφιά. Έπρεπε να επιστρέψω στο παρελθόν. Συγκεκριμένα, πίστευα ότι υπήρχε κάτι που μπορούσα να μάθω από το πνεύμα που χαρακτήριζε τη Γαλλική αβανγκάρντ της δεκαετίας του ‘20.» - Ακίρα Κουροσάβα </b><br />
<br />
<b>Ο Ακίρα Κουροσάβα (Akira Kurosawa) γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1910 στην περιοχή Ομόρι του Τόκιο. Τελευταίο των οκτώ παιδιών του Ισαμού (Isamu) και της Σίμα (Shima) Κουροσάβα. Ο ίδιος αρχικά ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά δεν έγινε δεκτός στην Ακαδημία Τεχνών. Το 1936 γίνεται βοηθός του σκηνοθέτη Γιαμαμότο Κατζίρο (Yamamoto Kajirô), που δούλευε σε μια γιαπωνέζικη εταιρεία παραγωγής ταινιών κι εκεί γυρίζει το πρώτο του φιλμ: «Σουγκάτα Σανσίρο» (Sugata Sanshiirô - 1943), μια διασκεδαστική ταινία για την ιστορία του τζούντο.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο Κουροσάβα παράγει ταινίες πιο απλές κι εμπορικές, όπως οι ταινίες του «Σουγκάτα Σανσίρο» (Ά Μέρος - 1943 & 'Β Μέρος - 1945), οι οποίες γεννιούνται υπό τον έλεγχο της στρατιωτικής κυβέρνησης της Ιαπωνίας, που λογοκρίνει αυστηρά ολόκληρη την πνευματική δημιουργία της εποχής και ευνοεί κυρίως την παραγωγή λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων με πατριωτικό περιεχόμενο.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Το πρώτο φιλμ που γύρισε μετά τον πόλεμο, «Δεν Λυπόμαστε την Νεολαία μας» (1946), είχε σαν θέμα την ιστορία της Ιαπωνίας από την δεκαετία του '30 ως το 1946. Η ταινία βασιζόταν στην «πτώση του Τακικάβα», που έλαβε χώρο το 1933 όταν ένας καθηγητής αναγκάσθηκε από την κυβέρνηση να παραιτηθεί εξ αιτίας των πολιτικών απόψεών του.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Τα επόμενα χρόνια ο Κουροσάβα γύρισε το αριστούργημα «Ο Μεθυσμένος Άγγελος» (1948) και την ταινία που του επέφερε διεθνή εκτίμηση και τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη. Ο λόγος βέβαια για το θρυλικό «Ρασομόν» του 1950, στο οποίο απονεμήθηκε ο «Χρυσός Λέων» στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας του 1951. Η ταινία πραγματεύεται το θέμα της αλήθειας, της ανάμνησης και της πραγματικότητας. Σπουδαίες επίσης ταινίες του Κουροσάβα είναι οι: «Ο Θρόνος του Αίματος» (1957), «Επτά Σαμουράι» (1954), «Όνειρα» (1990), «Γιοτζίμπο» (1961), «Ραψωδία τον Αύγουστο» (1991), «Καγκεμούσα» (1980), «Ραν» (1985) και άλλες.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Το 1990, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, βράβευσε τον κορυφαίο Ιάπωνα σκηνοθέτη με τιμητικό Όσκαρ, για την πολυσήμαντη προσφορά του, στον χώρο της Έβδομης Τέχνης, παραλαμβάνοντας το βραβείο, από τους Στίβεν Σπίλμπεργκ και Τζορτζ Λούκας:</b><br />
<b><br /></b>
<b>Η φιλμογραφία του Ακίρα Κουροσάουα περιλαμβάνει ορισμένες από τις πιο σπουδαίες κλασικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, έργα - ορόσημα που άσκησαν επίδραση σε ομότεχνούς του και αγαπήθηκαν από το κοινό. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Δες περισσότερα <a href="https://tvxs.gr/news/sinema/110-xronia-akira-koyrosaba-o-giaponezos-aytokratoras-tis-ebdomis-texnis" target="_blank">ΕΔΩ!</a></b></div>

Γεννημένος στις 23 Μαρτίου του 1910 στο Τόκιο, ο θρυλικός Ιάπωνας σκηνοθέτης Ακίρα Κουροσάβα, είναι από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Έ...

Γκρέτα Γκέργουιγκ:«Θέλω οι θεατές να ζήσουν και να γευτούν την ταινία μου»

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 2.2.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgveeavDiZiiPV6PC1OdT3hIhr6td0eJCEWvfqweIlXryOxT9dc-l1Tl4vxdFc1AMJfyTWhFDHusxVPUIMBxbA-F75YRMrz1WHdrkcqTQA51sqtp7FljO2z6W9mB6Zehv7ZlEoB4tmHC1c/s1600/gkreta_gkergoyigk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="980" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgveeavDiZiiPV6PC1OdT3hIhr6td0eJCEWvfqweIlXryOxT9dc-l1Tl4vxdFc1AMJfyTWhFDHusxVPUIMBxbA-F75YRMrz1WHdrkcqTQA51sqtp7FljO2z6W9mB6Zehv7ZlEoB4tmHC1c/s1600/gkreta_gkergoyigk.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Δυναμική εκπρόσωπος του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, η σκηνοθέτρια του «Lady Bird» «πετάει» τώρα στον 19ο αιώνα και μεταφέρει στην οθόνη το κλασικό μυθιστόρημα «Μικρές κυρίες» της Λουίζα Μέι Αλκοτ, αναδεικνύοντας την πορεία μιας γυναίκας που γίνεται συγγραφέας. Η ταινία της έχει έξι υποψηφιότητες για τα Οσκαρ.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Παρόλο που άρχισε με επιτυχία την καριέρα της ως ηθοποιός, ειδικά σε ρόλους ανεξάρτητων ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού («LOL», 2006, «Hannah takes the stairs, 2008, «Nights and Weekends», 2008) αλλά και σε μεγαλύτερες παραγωγές του Χόλιγουντ («Greenberg», 2010, «Μόνο το σεξ δεν φτάνει», 2011, «Frances Ha» 2012), η Γκρέτα Γκέργουιγκ ήταν προορισμένη για προσωπικές δημιουργίες που θα σκηνοθετούσε η ίδια. Το 2017 παρουσίασε την πρώτη της ανεξάρτητη ταινία «Lady Bird» με τη Σίρσα Ρόναν, το σενάριο της οποίας έγραψε η ίδια εμπνευσμένη από την οικογένειά της στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η ταινία έφτασε ώς τις υποψηφιότητες των Οσκαρ για τη σκηνοθεσία και το σενάριο, ενώ κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο σενάριο. Η επιτυχία της την ώθησε προς μεγαλύτερα εγχειρήματα όπως την τελευταία της, «Μικρές κυρίες» («Little women»), διασκευή του ομώνυμου κλασικού αμερικανικού μυθιστορήματος, η οποία έχει έξι υποψηφιότητες για τα φετινά Οσκαρ - ανάμεσά τους και Καλύτερης Ταινίας.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η Γκέργουιγκ, όπως και ο σύντροφός της, ο σκηνοθέτης Νόα Μπάουμπαχ («Ιστορία γάμου»), θεωρούνται εκπρόσωποι του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, αφού και οι δύο, αλλά ειδικά η Γκέργουιγκ, έχουν στρέψει την προσοχή τους σε ιστορίες μοντέρνων γυναικών. Στα χέρια της σκηνοθέτριας, το έργο «Μικρές κυρίες» δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί μια γιορτή της γυναίκας.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μιλήστε για την εμπειρία σας στην τελευταία σας ταινία «Little women» και πώς θα τη συγκρίνατε με την προηγούμενη, το «Lady Bird».</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Απέκτησα την αυτοπεποίθηση για να προχωρήσω στη συγγραφή σεναρίων και τη σκηνοθεσία από τότε που αναγνωρίστηκε η ταινία «Frances Ha», η οποία ήταν η πρώτη που έγραψα (μαζί με τον Νόα Μπάουμπαχ). Αν και ήταν μια μικρή ασπρόμαυρη ταινία, πραγματοποιημένη με πολύ λίγα χρήματα, την πρόσεξαν. Κι ήταν για μένα σπουδαίο το γεγονός, απόδειξη ότι προχωρούσα προς τη σωστή κατεύθυνση. Επίσης η αποδοχή του «Lady Bird» ήταν πολύ θερμή και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ταυτίζομαι με την ιστορία της Τζο Μαρς (πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος «Μικρές κυρίες»). Το βιβλίο ήταν το αγαπημένο μου από τότε που μου το διάβαζε η μητέρα μου στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ. Με έκανε να πιστέψω ότι μπορώ να γίνω συγγραφέας, σαν την Τζο που ήταν φιλόδοξη, είχε μεγάλα όνειρα αλλά και λίγο θράσος.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Την είχα πάντα μέσα μου... Οταν πήγα στη Sonny, στο γραφείο της Εμι Πασκάλ, που είναι η υπέροχη παραγωγός μου, της είπα ότι είχα ανάγκη να κάνω την ταινία.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ημουν πραγματικά τυχερή που το δέχτηκαν oι παραγωγοί, μάλιστα με μεγάλη ελευθερία, αφήνοντάς με να προσλάβω τους απίστευτους αυτούς ηθοποιούς, να γυρίσω την ταινία σε φιλμ, να τη φτιάξω σαν ζωγραφιά - όλα αυτά τα πράγματα που ήθελα για να αναδείξω μια γυναίκα που γίνεται συγγραφέας, τη σημασία του γεγονότος και της πορείας της προς τα εκεί. Η ευκαιρία αυτή, σαν να ζωγράφιζα πάνω σ’ ένα μεγάλο τελάρο, ήταν εξαιρετική για μένα, ένα παραπάνω βήμα στη σκηνοθεσία.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>

<div style="text-align: center;">
<b>• Τι σας ενδιέφερε περισσότερο όταν γυρίζατε την ταινία;</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Με ενδιέφερε να ανακαλύψω την ουσία της συγγραφέως αλλά και να διηγηθώ την ιστορία πηγαίνοντας μπρος-πίσω στον χρόνο, αφήνοντας να φανούν τα συναισθήματα με ειλικρίνεια, ειδικά όσον αφορά την παιδική ηλικία των χαρακτήρων. Μου έκανε εντύπωση το πόσο το είχα ανάγκη να ερευνήσω αυτά τα πράγματα. Εξάλλου νομίζω ότι είχα ανάγκη τη ζεστασιά που προβάλλει η ταινία.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>• Πείτε μας για την αναδημιουργία του κόσμου των «Μικρών κυριών».</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Είχαμε την τύχη να γυρίσουμε την ταινία στο μέρος όπου γράφτηκε το βιβλίο – το Κόνκορντ της Μασαχουσέτης. Μάλιστα είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό σε κινηματογραφικές διασκευές. Οταν βρίσκεσαι εκεί, είναι σαν να μαγεύεσαι από τη συγγραφέα Λουίζα Μέι Αλκοτ και το κίνημα του αμερικανικού υπερβατισμού.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Το Orchard House όπου έγραψε το βιβλίο βρίσκεται απέναντι από το σπίτι του Ραλφ Oυάλντο Εμερσον και λίγο πιο πέρα από το σπίτι του Ουόλντεν Ποντ, όπου έζησε και εργάστηκε ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρο. Προς την αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται το σπίτι του Ναθάνιελ Χόθορν, ενώ ο παππούς του Ραλφ Ουάλντο Εμερσον παρακολουθούσε από το παράθυρό του τις μάχες που δίνονταν στο North Bridge, στην Αμερικανική Επανάσταση.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Αυτός λοιπόν είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών, η αμερικανική δημοκρατία, αλλά και τόπος αυτής της γόνιμης φαντασίας που είχαμε τώρα τη δυνατότητα να αναπαραγάγουμε στην ταινία.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Οταν είσαι εκεί, νιώθεις την ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Μάλιστα κάναμε πρόβες εκεί για δύο εβδομάδες ενώ επισκεφθήκαμε τα διάφορα μνημεία, το σπίτι της Λουίζα Μέι Αλκοτ, τον τάφο της στο νεκροταφείο Sleepy Hollow, όπου ακόμα ακουμπούν πένες, ειδικά τα κορίτσια που θέλουν να γίνουν συγγραφείς. Νιώθω έναν πνευματικό σύνδεσμο με την Αλκοτ. Είμαι τώρα 36 χρόνων, ίδια ηλικία με την Αλκοτ όταν δημοσίευσε το μυθιστόρημα. Κι όχι μόνο κάθισα στο γραφείο της! Το σπίτι που χτίσαμε για τα γυρίσματα ήταν αντίγραφο του σπιτιού της! Ο ιδιοφυής σκηνογράφος μας, ο Τζες Γκόντσορ, το αντέγραψε σε όλες τις λεπτομέρειες, ακόμα και στο χρώμα.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Διάβασε όλη τη συνέντευξη <a href="https://www.efsyn.gr/tehnes/sinema/229494_thelo-oi-theates-na-zisoyn-kai-na-geytoyn-tin-tainia-moy" target="_blank">ΕΔΩ!</a></b></div>
</div>

Δυναμική εκπρόσωπος του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, η σκηνοθέτρια του «Lady Bird» «πετάει» τώρα στον 19ο αιώνα και μετ...

Ο Κουέντιν Ταραντίνο αποκάλυψε ότι είναι μεγάλος θαυμαστής του Κρις Πάιν

Author - Spanio Pouli Tags DIRECTOR'S NEWS at 18.1.20

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGopjzPqRyKwbv_v0yvhDv-ZzDH4J303PyFhKV2lKqrn6d9XcubtpBnRiGWD9Q9KZxApcKomoLSY45hW2KQSXE_aQ_BY-j8wpAA92b_2GjKxfsxw2niUNcH6chbm68LIQnWlZvwpNndmI/s1600/w18-9513512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGopjzPqRyKwbv_v0yvhDv-ZzDH4J303PyFhKV2lKqrn6d9XcubtpBnRiGWD9Q9KZxApcKomoLSY45hW2KQSXE_aQ_BY-j8wpAA92b_2GjKxfsxw2niUNcH6chbm68LIQnWlZvwpNndmI/s1600/w18-9513512.jpg" /></a></div>
<b>Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κουέντιν Ταραντίνο αποκάλυψε ποιος είναι ο αγαπημένος του νέος ηθοποιός που εργάζεται σήμερα στο Χόλιγουντ.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο Κουέντιν Ταραντίνο στη διάρκεια συνέντευξης στην podcast εκπομπή The Rewatchables μίλησε με θετικά σχόλια για την ταινία του 2010 “ Unstoppable” και για την ερμηνεία ενός από τους πρωταγωνιστές.</b><br />
<b><br /></b>
<b>“ Νομίζω ότι ένα από τα συναρπαστικά στοιχεία της ταινίας είναι ο Κρις Πάιν, είμαι μεγάλος θαυμαστής του” ανέφερε ο σκηνοθέτης.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Στο θρίλερ δράσης σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ ο Κρις Πάιν συμπρωταγωνιστεί με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον.</b><br />
<b><br /></b>
<b>“ Για μένα από τους ηθοποιούς της ηλικίας του, από την ομάδα, τη γενιά αυτή, είναι ο αγαπημένος” πρόσθεσε ο Κουέντιν Ταραντίνο.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο Κρις Πάιν έγινε γνωστός από τον ρόλο του ως Τζέιμς Τ. Κερκ στην κινηματογραφική σειρά "Star Trek”. Όμως ο Ταραντίνο τον ξεχώρισε στην ταινία “ Unstoppable”.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ειλικρινά,για να πω την αλήθεια, ήταν καλός σε άλλες ταινίες, αλλά όχι τόσο όσο στη συγκεκριμένη, ανέφερε.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο Κρις Πάιν δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινία του Ταραντίνο, αλλά φαίνεται πως αυτό θα αλλάξει, αν ο χρόνος, ο τόπος και η ιστορία το επιτρέψουν.</b><br />
<b><br /></b>
<b>“ Είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του” είπε ο Κουέντιν Ταραντίνο. “ Οπότε αν έχω τον κατάλληλο ρόλο, θα ήθελα να τον ερμηνεύσει” σημείωσε.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ</b></div>

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κουέντιν Ταραντίνο αποκάλυψε ποιος είναι ο αγαπημένος του νέος ηθοποιός που εργάζεται σήμερα στ...

Οδοστρωτήρας ο Γιώργος Λάνθιμος στο Βερολίνο

Author - Spanio Pouli Tags ΛΑΝΘΙΜΟΣ at 8.12.19

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZLIxlEixVRLulMDgbj5ks_UJCz6s2p_YyAUuaqNLOvVqfQkrg9x2g6lV-ZsjxaQZ1XJevGL6cGxn2jwQOlpExIGuV1FJHG4tjBGUaZKjufofeT20dYgA8kC21IS6-hCG4WT1IGVSAwj0/s1600/gucci.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZLIxlEixVRLulMDgbj5ks_UJCz6s2p_YyAUuaqNLOvVqfQkrg9x2g6lV-ZsjxaQZ1XJevGL6cGxn2jwQOlpExIGuV1FJHG4tjBGUaZKjufofeT20dYgA8kC21IS6-hCG4WT1IGVSAwj0/s1600/gucci.jpg" /></a></div>
<b>Σε θρίαμβο για το Γιώργο Λάνθιμο και την ταινία του «Η ευνοούμενη» (The Favourite) εξελίχθηκαν τα φετινά 32α Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στο Βερολίνο. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Ο ίδιος αναδείχθηκε «Ευρωπαίος Σκηνοθέτης» της χρονιάς, ενώ «Η Ευνοούμενη» ανακηρύχθηκε «Ευρωπαϊκή Ταινία» και «Ευρωπαϊκή Κωμωδία» της χρονιάς. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Η πρωταγωνίστριά του, Ολίβια Κόλμαν, η οποία κέρδισε και το Βραβείο Όσκαρ για το ρόλο της Βασίλισσας 'Αννας στην ταινία, ανακηρύχθηκε και «Ευρωπαία Ηθοποιός» για το 2019.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Η ταινία του Λάνθιμου απέσπασε ακόμη τα βραβεία Μοντάζ με τον Γιώργο Μαυροψαρίδη, Φωτογραφίας με τον Ρόμπι Ράιαν, Μακιγιάζ με την Νάντια Στέισι και Κοστουμιών, με την Σάντι Πάουελ.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Η Ολίβια Κόλμαν δε βρισκόταν στην αίθουσα προκειμένου να παραλάβει το βραβείο της και χαιρέτισε την απονομή με βιντεοσκοπημένο μήνυμα. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Για λογαριασμό του Γιώργου Λάνθιμου, το βραβείο σκηνοθεσίας παρέλαβε ο παραγωγός της ταινίας Εντ Γκίνι. «Ο Γιώργος θα χαρεί πολύ για αυτό το βραβείο», δήλωσε ο στενός συνεργάτης του.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Το Βραβείο του «Ευρωπαίου Ηθοποιού» κέρδισε ο Αντόνιο Μπαντέρας για την ταινία του Πέδρο Αλμοδοβάρ «Πόνος και Δόξα» («Pain and Glory»), ενώ το Βραβείο του Κοινού απονεμήθηκε στην ταινία «Ψυχρός Πόλεμος» («Cold War») του Πάβελ Παβλικόφσκι. Καλύτερο ευρωπαϊκό ντοκιμαντέρ αναδείχθηκε το βρετανοαμερικανικό «For Sama», με θέμα μια γυναίκα στον πόλεμο της Συρίας.</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<blockquote class="twitter-tweet">
<div dir="ltr" lang="en">
The award European Film 2019 goes to THE FAVOURITE, directed by Yorgos Lanthimos, produced by Ceci Dempsey, Ed Guiney, Lee Magiday, Yorgos Lanthimos. <a href="https://twitter.com/hashtag/efa2019?src=hash&ref_src=twsrc%5Etfw">#efa2019</a> <a href="https://t.co/MxR9HPsJjV">pic.twitter.com/MxR9HPsJjV</a></div>
— European Film Awards (@EuroFilmAwards) <a href="https://twitter.com/EuroFilmAwards/status/1203415239594856448?ref_src=twsrc%5Etfw">December 7, 2019</a></blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="https://platform.twitter.com/widgets.js"></script>
<b>Το Βραβείο για την Συνολική Προσφορά στον Κινηματογράφο απονεμήθηκε στον γερμανό σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτσογκ, ο οποίος το παρέλαβε από τον επίσης γερμανό συνάδελφό του, Βιμ Βέντερς. Ο τελευταίος του τραγούδησε μάλιστα ζωντανά από την σκηνή, «Nothing compares to you». «Μπορούμε να χαιρόμαστε που δεν υπάρχει "ευρωπαϊκός κινηματογράφος", με μόνο ένα στιλ. Χαίρομαι που η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κατέστησε εφικτό μικρές χώρες να δημιουργήσουν υπέροχες ταινίες», δήλωσε ο Βέρνερ Χέρτσογκ και χαρακτήρισε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «το μεγαλύτερο εγχείρημα ειρήνης στην ιστορία».</b><br />
<b><br /></b>
<b>Η Ζιλιέτ Μπινός έλαβε το τιμητικό Βραβείο Ευρωπαϊκού Επιτεύγματος στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο και, παραλαμβάνοντάς το, αναφέρθηκε στον νέο τον ρόλο της Τέχνης στον σημερινό ταραγμένο κόσμο: «Τέχνη είναι να βρίσκεις το νέο, να το μοιράζεσαι, να βρίσκεις έναν καινούργιο κόσμο», είπε συγκινημένη. Απευθυνόμενη δε στις νέες ηθοποιούς, συμβούλευσε: «Να διαλέγετε τις ταινίες σας, να είστε υπεύθυνες για ό,τι επιλέγετε, διότι κάνουμε την διαφορά». Η βραβευμένη και με Όσκαρ γαλλίδα ηθοποιός ευχαρίστησε ακόμη την αδελφή της και τις νταντάδες που πρόσεχαν τα παιδιά της ενώ εκείνη εργαζόταν.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Τα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου θεωρούνται τα σημαντικότερα κινηματογραφικά βραβεία στην Ευρώπη και αποφασίζονται από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, κατά το πρότυπο των Όσκαρ. Κάθε δύο χρόνια η απονομή φιλοξενείται στο Βερολίνο, ενώ ενδιάμεσα την διοργάνωσή τους αναλαμβάνει κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη.</b></div>

Σε θρίαμβο για το Γιώργο Λάνθιμο και την ταινία του «Η ευνοούμενη» (The Favourite) εξελίχθηκαν τα φετινά 32α Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογ...