10 Νοε 2024
Κρήτη 1889, η χρονιά της επανάστασης. Κεντρικός ήρωας είναι ο Καπετάν Μιχάλης, ένας ασυμβίβαστος Κρητικός, μαυροντυμένος και αξύριστος ωσότου ελευθερωθεί η Κρήτη.
Τη στιγμή όμως που συναντά την Εμινέ, γυναίκα του αδελφοποιητού του, Νουρήμπεη, τον κυριεύει ένας δαίμονας.
Ο πειρασμός δεν τον αφήνει σε ησυχία και τον αποσπά από αυτό που θεωρεί ιερό καθήκον, την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους.
Γρήγορα τα πράγματα περιπλέκονται και μια νέα εξέγερση ξεσπά, η οποία θα αλλάξει για πάντα τις ζωές όλων των ηρώων.
Σκηνοθεσία: Κώστας Χαραλάμπους
Ηθοποιοί: Αιμίλιος Χειλάκης, Αλέκος Συσσοβίτης, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τζένη Καζάκου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Σπύρος Μπιμπίλας, Γιώργος Γεροντιδάκης, Γιάννης Συλιγνάκης, Μάνος Ιωάννου, Γεράσιμος Σοφιανός, Στράτος Χρήστου, Κυριακή Γάσπαρη, Γιώργος Γαρνάβος, Δημήτρης Χαβρές, Νίκος Αναστασόπουλος, Χρήστος Χαλβατζάρας, Αλέξανδρος Ιωαννίδης, Κορίνα Αλεξανδρίδου, Σταύρος Καλιγάς, Ελένη Βουτυρά, Γιάννης Τσαγκαράκης, ‘Ελενα Γαβρά
21 Δεκεμβρίου 2023 στα Village Cinemas
19 Ιουλ 2024
Η Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down, γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Αφήνει την πόλη και τη γνώριμη καθημερινότητά της και ταξιδεύει στην Αθήνα για να γίνει μέλος του επαγγελματικού θιάσου του Εθνικού. Για τους επόμενους 6 μήνες η Λώξη κάνει πρόβες και φίλους, ερωτεύεται, διασκεδάζει, απογοητεύεται και συνεχίζει ξανά και ξανά να διεκδικεί προσβασιμότητα στην πράξη, ανατρέποντας ένα στερεότυπο τη φορά.
H ταινία «Λώξη» κερδίζοντας την αγάπη του κοινού είναι ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη επαγγελματία ηθοποιό με σύνδρομο Down στην Ελλάδα. Είναι η ιστορία της Λωξάνδρας Λούκας, μιας νεαρής γυναίκας και ηθοποιού, η οποία αξιώνει στην πράξη ισότιμη πρόσβαση στη ζωή και την τέχνη της.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Τη στιγμή που η κουβέντα για την συμπερίληψη και την αναπηρία ως κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα κερδίζει ολοένα χώρο στον δημόσιο διάλογο, η «Λώξη» αποτυπώνει τη σημαντική στιγμή στην οποία η θεωρία περνάει στην πράξη, ο αποκλεισμός αίρεται, η Λωξάνδρα γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που ανεβαίνει ως ηθοποιός στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας. Μια ιστορία ειπωμένη χωρίς ταμπού και κλισέ, που δεν εξιδανικεύει (την κανονικότητα), ούτε εξωτικοποιεί (την αναπηρία), παρά μόνο δίνει τον χώρο και τον χρόνο στην πρωταγωνίστριά της να υπάρξει όπου και όπως επιθυμεί, όπως θα έπρεπε πάντα να συμβαίνει σε μια αληθινά συμπεριληπτική κοινωνία.
Σενάριο & Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζάχος, Θανάσης Καφετζής
Με τους: Λωξάνδρα Λούκας, Ελένη Δημοπούλου
5 Απρ 2024
.jpg)
19 Φεβ 2023
21 Ιαν 2023
Μιας μητέρας απούσας από πάντα. Όταν οι αναταράξεις θα γίνουν απειλητικές, η Βανίνα θα καταλάβει ότι αυτό που την πονάει δεν είναι τα σιδεράκια, αλλά η απουσία της μαμάς της και θα διεκδικήσει μια τελευταία ευκαιρία συμφιλίωσης πηγαίνοντας να αγκαλιάσει το άψυχο σώμα της στο αμπάρι του αεροπλάνου.
Σκηνοθεσία: Θανάσης Νεοφώτιστος
Σενάριο: Θανάσης Νεοφώτιστος, Γρηγόρης Σκαράκης
Πρωταγωνιστούν: Λένα Παπαληγούρα, Κωνσταντίνα Κουτσονάσιου, Χάρις Αλεξίου (μητέρα)
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Φώτου GSC
Μοντάζ: Πάνος Αγγελόπουλος
Μουσική: Λευτέρης Σαμψών
Ημερομηνία Εξόδου: 19 Ιανουαρίου 2023
Διάρκεια: 16 λεπτά
#Airhostess #Airhostess737 #AirhostessFilm #Airhostess737Film
20 Φεβ 2022
Το 1987 μια οικογένεια που λάτρευε τον Παναθηναϊκό, η οικογένεια Γιαννακόπουλου, πήρε την απόφαση να αναλάβει τα ηνία του μπασκετικού τμήματος ανδρών του Συλλόγου. Μια απόφαση που έμελλε να το οδηγήσει σε ένα ταξίδι στα Αστέρια.
Από την ίδρυση του ανδρικού τμήματος το 1919, την πρώτη παρουσίαση της γυναικείας ομάδας το 1937, την αντιστασιακή δράση των αθλητών του στα χρόνια της Κατοχής, το πώς σώθηκαν από τους κατακτητές τα τρόπαια της ομάδας, το χτίσιμο του Κλειστού κάτω από τις εξέδρες του «Απόστολος Νικολαΐδης» και την ονοματοδοσία του ως «Τάφος του Ινδού». Την πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου Κυπελλούχων, την… καρτούν εκδοχή από το ιστορικό βανάκι του Κώστα Μουρούζη μέχρι τη στιγμή-«σταθμό» στην ιστορία της ομάδας: την ανάληψη της διοίκησής της από την οικογένεια Γιαννακόπουλου, η οποία την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης.
Το υπέροχο αυτό ταξίδι με πολλές στιγμές γεμάτες κυρίως νίκες, ήττες, χαρές, λύπες, αλλά και έξι ευρωπαϊκά τρόπαια αποτυπώνεται μέσα από την κινηματογραφική αυτή ταινία που άλλοτε φέρνει κάτι από γέλιο και άλλοτε συγκίνηση και ανατριχίλα....
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας
Πρωταγωνιστούν:
Δάνης Κατρανίδης, Θέμης Πάνου, Αργύρης Πανταζάρας, Γιώργος Γάλλος, Βαγγέλης Μουρίκης, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Gilles Touchais, Μάρκος Λεζές, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Νίκος Αρβανίτης, Τάσος Ιορδανίδης, Ιωάννα Πηλιχού, Χρήστος Πλαΐνης, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Γιώργος Γεροντιδάκης, και ο Κώστας Αποστολάκης. Φιλική Συμμετοχή: Ζέτα Μακρυπούλια
25 Ιαν 2022
Ο Αντώνης Τιτσάνης και ο Χρήστος Φερτάκης είναι δυο φίλοι που συγκατοικούν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Τους ενώνει ο κοινός, πλατωνικός έρωτας που μοιράζονται για τη Λώρα Ντουράντ, μια μυθική πορνοστάρ της δεκαετίας του ’90, τα ίχνη της οποίας έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Μια μέρα παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να ξεκινήσουν την αναζήτηση της χαμένης Λώρα.
18 Νοε 2020
"Σαρμάκο" μία λέξη που ο Μάρκος Παπαδόπουλος βρήκε αρχικά στο «Λεξικό της Πιάτσας» και κατά την διάρκεια της έρευνάς του τη συνάντησε και στο τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη από το 1935 το "Ο Μάρκος κάνει σαρμάκο". Στη λέξη αυτή, που σημαίνει ησυχία, σιωπή, ο σκηνοθέτης βρήκε το ρεμπέτικο στοιχείο που ήθελε να έχει ο τίτλος της ταινίας.
Περίληψη: Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1949: Λένε πως ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε, αλλά ακόμα οι άνθρωποι ζουν με τα τραύματά του. Ο τεκετζής Αντώνης ιδιοκτήτης του μαγαζιού «Μακεδονικόν», φροντίζει να κρατιέται μακριά από τα πολιτικά. Όμως, μια έκτακτη είδηση ξυπνάει ξανά το πιο σκληρό παιδικό του βίωμα. Καθώς μια δεκαετία, μια ολόκληρη εποχή, κλείνει, η κομπανία παίζει τα τελευταία ρεμπέτικα τραγούδια της. Και για τον Αντώνη έχει έρθει η στιγμή να κλείσει ένα παλιό ανοιχτό λογαριασμό.
Σημείο αναφοράς-στέκι του Καζαντζίδη
Η κομπανία της ταινίας παίζει μέσα σε ένα από τα πιο κλασικά στέκια της Θεσσαλονίκης, το "Μακεδονικόν" το οποίο λειτούργησε για περισσότερο από έναν αιώνα, από την απελευθέρωση της πόλης το 1912 μέχρι το 2018, με άλλους ιδιοκτήτες, άλλες χρήσεις, αλλά πάντοτε ως "σημείο αναφοράς", όπως σημειώνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Θανάσης Καρταλίδης, από τους βασικούς συνιδιοκτήτες του, ο οποίος έζησε μια ζωή εκεί, καθώς το "Μακεδονικόν", το είχε αγοράσει η γιαγιά του το 1946.
"Τέρμα Ακροπόλεως", έλεγε κάποιος ή στου "Όλυμπου" -έτσι έλεγαν τον θείο και συνιδιοκτήτη του κ. Καρταλίδη- και όλοι καταλάβαιναν ότι μιλούσε για το "Μακεδονικόν". Μέχρι το 1990 που έγινε ταβέρνα, λειτουργούσε ως καφενείο-ουζερί. Θυμάται από τη δεκαετία του '60 τα Σαββατόβραδα ερασιτέχνες μουσικοί απ' όλη τη γειτονιά, να πηγαίνουν εκεί, να πίνουν, να τρώνε και να τραγουδάνε. Επί πολλά χρόνια υπήρξε το στέκι του Στέλιου Καζαντζίδη. Κάθε φορά που ερχόταν στη Θεσσαλονίκη, "τον θυμάμαι να έρχεται πρωινά και να πίνει άλλοτε καφέ, άλλοτε ούζο", λέει ο κ. Καρταλίδης.
Με τα γυρίσματα ζωντάνεψε η περιοχή
Όταν το 2018 έκλεισε το "Μακεδονικόν" η γειτονιά έχασε τη ζωντάνια της. Μόλις λοιπόν μια παρέα φοιτητών ζήτησε το χώρο για να γυρίσει μια ταινία, ο κ. Καρταλίδης όχι μόνο τον παραχώρησε, αλλά όπως υπογραμμίζει η "αναβίωση" της θρυλικής ταβέρνας έδωσε χαρά σε όλη τη γειτονιά. "Στα γυρίσματα ήταν όλοι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν. Πέρασαν και αρκετοί παλιοί θαμώνες που μας ρωτούσαν συνεχώς αν θα ξανανοίξουμε επιτέλους το μαγαζί. Θαμώνας υπήρξε και ο Θεσσαλονικιός ζωγράφος Σώτος Ζαχαριάδης, ο οποίος κάνει μια guest εμφάνιση στην ταινία", επισημαίνει ο Μάρκος Παπαδόπουλος. Η αληθινή ιστορία του μαγαζιού δεν αναφέρεται, «όμως ο θεατής», εξηγεί ο σκηνοθέτης, «θα καταλάβει την ιστορική και νοσταλγική αύρα που το περιβάλλει. Ήταν το σωστό σημείο, στα ιστορικά τείχη της παλιάς πόλης της Θεσσαλονίκης, όπου νιώθεις και κάπως μακριά από την συμβατική εικόνα και τα αξιοθέατα του κέντρου».
"Δημοκρατική γειτονιά"
Η ταινία διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη του 1949 και αναφέρονται αρκετά ιστορικά γεγονότα της πόλης. "Έκανε σημαντική έρευνα ο Μάρκος", επισημαίνει ο Δημήτρης Γουλής διδάσκων στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ, ο οποίος έχει και έναν ρόλο κομπάρσου στην ταινία.
Πέρα από το ρεμπέτικο η ταινία καταπιάνεται με τον Μάιο του '36 και με μερικά γεγονότα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου όπως η υπόθεση Πολκ. "Όσον αφορά το ρεμπέτικο, όταν ο Αντώνης (Αλέξανδρος Νικολαϊδης) αναφέρει το «αφεντικό της χωροφυλακής», φυσικά εννοεί τον Νίκο Μουσχουντή που ήταν κουμπάρος του Τσιτσάνη και μεγάλος λάτρης του ρεμπέτικου", εξηγεί ο Μάρκος Παπαδόπουλος.
Πως ήταν τότε στην πραγματικότητα η περιοχή τότε; "Δημοκρατική", απαντά ο κ. Καρταλίδης, και θυμάται να θεωρείται "η μεγαλύτερη βρισιά να πεις κάποιον ταγματασφαλίτη. Ήταν μεγάλη ντροπή. Στην περιοχή έμεναν πάντα βιοπαλαιστές, άνθρωποι του μεροκάματου". Παρακολουθώντας τα γυρίσματα της ταινίας, τον εντυπωσίασε ο τρόπος που αποτυπώνεται η αλήθεια της εποχής.
Συλλογική ταινία από φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου ΑΠΘ
Ο Μάρκος Παπαδόπουλος είχε έρθει πριν από μερικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής Erasmus στο τμήμα κινηματογράφου ΑΠΘ. Τότε έκανε μια ταινία μικρού μήκους, αλλά και πολλούς φίλους. Όταν επέστρεψε στη Γερμανία, αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει μια ταινία μεγάλου μήκους και άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε ένα ακόμη ταξίδι στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έστειλαν από το πανεπιστήμιο του Bochum για μια έρευνα σχετικά με τον ελληνικό κινηματογράφο στην Θεσσαλονίκη. "Γνώριζα κάποια παιδιά του τμήματος και ρώτησα αν θα τους ενδιέφερε να κάνουμε μια ταινία μεγάλου μήκους. Παρουσίασα το περιεχόμενο και ξαφνικά όλοι ήταν μέσα", λέει ο ίδιος, ενώ ο Δημήτρης Γουλής προσθέτει ότι ήταν το όραμα του Μάρκου που κέρδισε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες. "Το βασικό σε κάθε συλλογικό έργο όπως είναι μια ταινία, είναι να πείσεις για το όραμά σου και αυτό ο Μάρκος το πέτυχε".
"Τέτοιες φάτσες βρίσκεις μόνο στη Θεσσαλονίκη"
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Αλέξανδρος Νικολαΐδης -έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με το ΚΘΒΕ και είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Μικρός Βορράς- νιώθει "τιμή" που τον επέλεξε ο σκηνοθέτης για το ρόλο του Αντώνη. "Από την αρχή ο ρόλος αυτός ήταν γραμμένος για τον Αλέξανδρο. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ο Αντώνης", εξηγεί ο Μάρκος Παπαδόπουλος. Στους άλλους ρόλους είναι ο Δημήτρης Κρίκος που παίζει τον Στελλάκη, η Χριστίνα Δαγκάκη ως Τζένη, ο Νίκος Πολοζιάνης, ο Νίκος Κορεξιανός και ο Κωνσταντίνος Γκαϊτατζής, ενώ μουσική παίζει η κομπανία με την Βάσω Βασιλειάδου και τον Αλέκο Τσολάκη. "Τέτοιες φάτσες βρίσκεις μόνο στην Θεσσαλονίκη. Το λέω επειδή το ρεμπέτικο θέλει μια συγκεκριμένη φυσιογνωμία μιας παλιάς εποχής, δεν ταιριάζει ο καθένας σε αυτήν την εποχή", σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Το 61ο ΦΚΘ ήταν ο στόχος του
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γερμανία -ο πατέρας μου γεννήθηκε στο Φανάρι του Κιλκίς και μετανάστευσε τη δεκαετία του 60- ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για διακοπές. Από τη Θεσσαλονίκη είχε τις καλύτερες αναμνήσεις και για αυτό θέλησε να έρθει για σπουδές, αλλά και να κάνει την πόλη «πρωταγωνίστρια» στην ταινία του. Η πρώτη του επαφή με το ΦΚΘ ήταν το 2016 και τον εντυπωσίασε ο ενθουσιασμός του κόσμου και η ζωντάνια που χαρίζει το Φεστιβάλ στην πόλη. «Μετά από την πρώτη εμπειρία μου ήθελα και εγώ να δω σε κάποια στιγμή μια ταινία μου εκεί. Εκεί ξεκίνησαν και οι μεγάλοι Έλληνες σκηνοθέτες που ήταν σημαντικοί για την απεικόνιση της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ αυτών ο Αγγελόπουλος και ο Τάκης Κανελλόπουλος. Και ξαφνικά βλέπω το «Σαρμάκο» ανάμεσα στις ταινίες του ελληνικού προγράμματος. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαίρομαι ειδικά και για όλους τους συντελεστές που ανταμείβεται ο κόπος τους και που πίστεψαν σε αυτό το έργο». Τι ονειρεύεται; Να ξανακάνει μια ταινία μεγάλου μήκους στην Ελλάδα και για την Ελλάδα κάτω από κανονικές συνθήκες και να έχει κανονικές προβολές στις μεγαλύτερες οθόνες του κόσμου...
Πηγή: ΑΠΕ
9 Νοε 2020
Η ταινία αποστέλλεται στα βραβείο Όσκαρ μετά από διαλογή της ειδικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού, λόγω της καλής της φωτογραφίας, της οικουμενικότητας και της επικαιρότητας του θέματος της.
Ο Χρήστος Νίκου είχε εργαστεί σαν βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές γνωστές παραγωγές όπως ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου και το «Πριν τα μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ.
Όσο για την υπόθεση των «Μήλων», αφορά μια ασυνήθιστη πανδημία που προκαλεί μια αιφνίδια αμνησία σε όσους προσβάλλονται από αυτή. Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, προβλήθηκε σε περισσότερες από 30 χώρες, ενώ χρέη executive producer ανέλαβε η Κέιτ Μπλάνσετ
Πάντως, τα τελευταία χρόνια η μοναδική ελληνική ταινία που κατάφερε να περάσει στην τελική πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου το 2010, ενώ πέρυσι εκπροσώπησε την Ελλάδα η ταινία «Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου.
Μια αναπάντεχη επιδημία, που προκαλεί ξαφνική αμνησία στους ανθρώπους, βρίσκει τον Άρη, ένα άνδρα γύρω στα 40, (Άρης Σερβετάλης) να ακολουθεί ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που έχει ειδικά σχεδιαστεί για να χτίσει ένας αμνησιακός μια καινούργια ζωή. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει καθημερινές αποστολές που είναι ηχογραφημένες από τους γιατρούς του. Μετά την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, ο Αρης βγάζει μια φωτογραφία polaroid ως αποδεικτικό στοιχείο. Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα ζωή και αναμνήσεις θα συναντήσει την Άννα (Σοφία Γεωργοβασίλη), μια γυναίκα που βρίσκεται στο ίδιο πρόγραμμα.
19 Οκτ 2020
Η ιστορία ακολουθεί την Άνοδο και την Πτώση της οικογένειας Αγγελιδάκη, η οποία απέκτησε πολλά χρήματα, μέσω του εμπορίου πετρελαίου, διαβρώθηκε ηθικά και κατέληξε τραγικά. Η ιστορία εξελίσσεται παράλληλα σε δύο κομβικές για την Ελλάδα ιστορικές εποχές: Την περίοδο μετά τον εμφύλιο πόλεμο 1948 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980.
Σκηνοθεσία: Κώστας Χαραλάμπους
Ηθοποιοί: Τάσος Νούσιας, Στεφανία Γουλιώτη, Γιωργής Τσουρής
22 Ιουν 2020
Διατηρώντας το γνωστό ύφος του, αλλά πιο απολαυστικός και καυστικός από ποτέ, ο Γιάννης Οικονομίδης επιστρέφει με την πολυαναμενόμενη γκανγκστερική μαύρη κωμωδία «Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ».
Η υπόθεση της ταινίας, που γυρίστηκε στη Λαμία, περιστρέφεται γύρω από μια γοητευτική γυναίκα, η οποία αποφασίζει να εγκαταλείψει τον επιχειρηματία σύζυγό της για έναν ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου και πρώην λαϊκό τραγουδιστή. Δεν αρκείται όμως σε αυτό - εγκαταλείποντας τη συζυγική εστία, η μοιχαλίδα παίρνει μαζί της κι ένα εκατομμύριο ευρώ... Φυσικά, ο σύζυγος παρανοεί, και ορκίζεται εκδίκηση. Εν τω μεταξύ, ο υπόκοσμος της νύχτας, στη μικρή επαρχιακή πόλη, μπαίνει σε αναβρασμό γύρω από το παράνομο ζευγάρι. Και το κερασάκι στην τούρτα: οι φοβερές μαμάδες των δύο αντεραστών δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια...
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
Με τους: Βασίλης Μπισμπίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου και Γιάννης Τσορτέκης, αλλά και δύο ηθοποιοί-φετίχ του Οικονομίδη: ο Στάθης Σταμουλακάτος και ο Βαγγέλης Μουρίκης. Σε ρόλους - έκπληξη εμφανίζονται η Λένα Κιτσοπούλου και ο Γιώργος Γιαννόπουλος, ενώ το εκρηκτικό ντεμπούτο τους στον κινηματογράφο κάνουν οι κυρίες Βασιλική Καλλιμάνη και Σοφία Κουνιά, ως μαμάδες των Βασίλη Μπισμπίκη και Γιάννη Τσορτέκη.
5 Φεβ 2020
Το στοκ των μηχανών εσπρέσο στοιβάζεται στο αραχνιασμένο γραφείο του απόστρατου αξιωματικού καθώς ο εγγονός ξανασμίγει με παιδικούς φίλους κολλημένους εσαεί στο προάστιο των αξιωματικών αλλά και μ’ έναν πρώην συναγωνιστή του παππού του, παραδόξως κομμουνιστή.
Αντιμέτωπος με ηρωικά φαντάσματα του παρελθόντος ο απολιτίκ εγγονός θα νιώσει την ανάγκη να φανεί αντάξιος του ονόματός του. Όμως, όσο πλησιάζει τον θρύλο του παππού Αριστείδη, τόσο αυτός αλλάζει όψη.
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής
Με τους: Μιχάλης Σαράντης, Γιώτα Φέστα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Νιάρρος, Άκης Σακελλαρίου, Ξένια Καλογεροπούλου
4 Φεβ 2020
Στα σχέδια τους αναπάντεχα εμπλέκεται μία περίεργη γιαγιά πρώην αντάρτισσα που μένει στο διπλανό διαμέρισμα. Από το πουθενά, ένας παρανοϊκός απόστρατος χωροφύλακας, περιπλέκεται στα πόδια τους. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο όταν στο ΄΄παιχνίδι΄΄ μπαίνει η δαιμόνια, αδίστακτη ανιψιά, η άπληστη πλαστογράφος αλλά και ένας… περιπτεράς έκπληξη…….. !!!
Η ληστεία πέτυχε,....... αλλά ο ασθενής απεβίωσε.
Μια τελική αναμέτρηση με απρόσμενο φινάλε αλλά..... πολύ γέλιο...
Τρεις γενιές σπουδαίων ηθοποιών ενώνονται σε μια σουρεαλιστική πολιτική κωμωδία που
θα φέρει μια νέα πνοή στον σύγχρονο Ελληνικό κινηματογράφο.
Το καταξιωμένο εκρηκτικό ελληνικό σχήμα της παγκόσμιας μουσικής, με την ιδιαίτερη χροιά, οι ENCARDIA, διανθίζουν την ταινία με την πλούσια, παραδοσιακή, γεμάτη ενέργεια μουσική της Κάτω Ιταλίας !
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαθεοδώρου
Ηθοποιοί: Ηλίας Λογοθέτης, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Τιτίκα Σαριγκούλη, Νίνα Έππα, Κυριακή Υψηλάντη, Εβίτα Φιτσαντωνάκη, Κατερίνα Χριστοδουλίδου, Στίλβη Ψιλοπούλου, Θοδωρής Ρωμανίδης, Μαρία Ζαχαρή, Γιώργος Λαμπάτος, Κώστας Δράκος, Αλέξης Μαρτζούκος, Γιάννης Παπαθύμιος, Θανάσης Γεωργάκης, Γρηγόρης Αρναούτογλου
14 Δεκ 2019
Αρχές Σεπτέμβρη τηλεφώνησα στην Κα Καραμπέτη για να κανονίσουμε τη συνέντευξη και παρά τον ελάχιστο χρόνο που είχε ανάμεσα σε παραστάσεις, πρόβες και γυρίσματα (τα οποία ολοκληρώθηκαν 20 Σεπτεμβρίου) έφτασε στο ραντεβού μας με ακρίβεια και διάθεση να μιλήσει ένθερμα για την ταινία.
Μόνο που όταν έχεις απέναντι την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη του Ανοιχτού Θεάτρου και της Πειραματικής Σκηνης, τον «Γλάρο» του Τσέχωφ (δεν θα ξεχάσω ποτέ την παράσταση του Γιούρι Λιουμπίμοφ στο θέατρο Διονύσια το 1993) και τη Μάρθα των «Βαμμένων Κόκκινων Μαλλιών», μία ηθοποιό που όρισε με συνέπεια μία ποιοτική καριέρα πολυσυλλεκτικών συνεργασιών και συνεχίζει με καθαρότητα στόχου, η συνέντευξη γίνεται εύκολα μία απολαυστική κουβέντα. «Θα σας μιλήσω στον ενικό αν το κάνετε κι εσείς», μου είπε και ήταν σαν να γνωριζόμασταν καιρό.
Θεατρικές παραστάσεις, πρόβες και παράλληλα γυρίσματα της «Ευτυχίας». Όλες αυτές οι υποχρεώσεις συνοψίζουν και την ευτυχία που νιώθεις ως ηθοποιός;
Όχι με αυτούς τους ρυθμούς! Είμαι ευτυχής γιατί μου δίνονται ευκαιρίες να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ σε έργα και ρόλους που μου αρέσουν πολύ. Αυτή είναι σίγουρα η ευτυχία του ηθοποιού, αλλά δεν είναι πάντα ιδανικές οι συνθήκες.
Και οι αντοχές. Ήταν ένα θερμό, επαγγελματικά καλοκαίρι για ‘σένα.
Ναι, στη δουλειά μας, μία σεζόν μπορεί να τύχει και να μην κάνεις τίποτα και μετά να πέσουν όλα μαζί. Τώρα, λοιπόν, σε ένα δίμηνο έγιναν πολλά πράγματα παράλληλα. Είχα ήδη ανειλημμένες υποχρεώσεις με τις «Νεφέλες», που ανέβηκαν σε περιοδεία και στην Επίδαυρο, έχω ξεκινήσει εδώ και μία εβδομάδα με τον Χουβαρδα πρόβες για τη «Λούλου», ενώ συνεχίζονται τα γυρίσματα της «Ευτυχίας».
Ήξερα, όμως, το πώς θα ήταν το πρόγραμμά μου όταν έγινε η πρόταση της «Ευτυχίας», αλλά δεν μπορούσα να πω όχι. Δηλαδή δεν λες όχι σε έναν τέτοιο ρόλο. Δεν λες όχι σε μία συνεργασία με τον Άγγελο Φραντζή, σε μία τέτοια παραγωγή.
Οι υποχρεώσεις στο θέατρο σε έχουν κρατήσει μακριά από τον κινηματογράφο;
Ακριβώς. Δεν μπορείς καταρχάς να λείψεις από την Αθήνα, αν τα γυρίσματα γίνονται εκτός. Έτσι εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο. Έχω χάσει πολλούς σημαντικούς ρόλους και πολύ σημαντικές ταινίες.
Δηλαδή η αγάπη για το θέατρο πρόδωσε το σινεμά;
Δεν θα χρησιμοποιούσα μία τόσο βαριά λέξη όπως η προδοσία. Η αγάπη είναι πάντα εκεί, υπάρχει και δεν μπορεί να προδοθεί από τίποτε και από κανένα γεγονός. Απλώς δεν μπορούσα για τους παραπάνω λόγους.
Αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή σου στην «Ηλέκτρα» του Πέτρου Σεβαστίκογλου, μιλάμε για σχεδόν 20ετή απουσία από το «Black Out» του Καραμαγγιώλη και τον «Εργένη» του Παναγιωτόπουλου. Θυμάμαι σε παλαιότερες συνεντεύξεις σου στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, να μιλάς με ενθουσιασμό για ένα κινηματογραφικό μέλλον.
Ανάμεσα στην ταινία του Μενέλαου και του Πέτρου είχε μεσολαβήσει μία ακόμη που είχα κάνει στην Τουρκία με μία Τουρκάλα σκηνοθέτιδα, τη Σέτσκιν Γιασάτζ, η οποία ενώ ήταν ελληνοτουρκική παραγωγή τελικά δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Φέτος, λοιπόν, πήρα την απόφαση να απαρνηθώ τον ύπνο, την ξεκούραση και τις διακοπές μου για την «Ευτυχία».
Διάβασε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
7 Δεκ 2019
Ο Τσάρλι ξεπηδά από το παρελθόν και προσγειώνεται στο σύγχρονο παρόν. 'Ενας ρομαντικός περιπλανώμενος ονειροπόλος, μια ύπαρξη ευαίσθητη και τρυφερή που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση. Ένα μεσημέρι, καθισμένος στο παγκάκι ενός πάρκου, ξεφυλλίζει μια εφημερίδα στην οποία υπάρχει ένα μήνυμα αποκλειστικά για αυτόν.
Εάν περάσει πέντε δοκιμασίες με επιτυχία, τότε ένας πολύ μεγάλος θησαυρός θα γίνει δικός του. Χωρίς να χάσει χρόνο, αποδέχεται την πρόκληση και από αυτό το σημείο ξεκινάνε οι περιπέτειες του.
Μία νοσταλγική κωμική περιπέτεια για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη δύναμη της αγάπης, τους ρόλους της ζωής και τις αξίες της. Μια ταινία - ύμνος στην ανθρωπιά και την τρυφερότητα.
Σκηνοθεσία: Θανάσης Τσαλταμπάσης
Ηθοποιοί: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Γιώργος Κοψιδάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Αγοραστή Αρβανίτη, Δημήτρης Παπανικολάου, Σπύρος Παππάς, Μαριάννα Τουντασάκη, Νίκος Φιλημέγκας, Φοίβος Παπακώστας, Γιώργος Λαμπριανός, Βίκυ Κυριακοπούλου κ.α.
23 Νοε 2019
Ο Πέτρος και η Ζωή που παίζουμε εγώ με την Κατερίνα, είναι δύο νέοι διαφορετικών καταβολών που ζουν ένα μεγάλο έρωτα στην Αθήνα του σήμερα. Ο άστατος Πέτρος βρίσκει στη Ζωή μια ηρεμία που τον απελευθερώνει, του δείχνει έναν καινούργιο δρόμο φιλόδοξο να ακολουθήσει, μα κάποια στιγμή ασφυκτιά από την δέσμευση.
Σταδιακά στην επιφάνεια θα βγουν προβλήματα και αντιξοότητες, που θα βάλουν εμπόδια στον δεσμό τους. Θα τα ξεπεράσουν? Ή αυτός ο έρωτας θα διαλυθεί, αφήνοντας σημάδια και στους δύο?
Πρωταγωνιστούν οι Γιάννης Τσιμιτσέλης, Κατερίνα Γερονικολού, Όλγα Δαμάνη, Χάρης Μαυρουδής, Ευγενία Σαμαρά μαζί τους και οι Στέργιος Αντούλας, Αντιγόνη Νάκα, Σπύρος Κυριάκος, Πένυ Αγοραστού, ενώ φιλική συμμετοχή έχουν οι Βασιλική Ανδρίτσου, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Γιώργος Αρμένης, Υρώ Λούπη, Ευαγγελία Μουμούρη, Σάκης Νταντούλας, Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας.
13 Οκτ 2019
Το μοιραίο ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε μία νεαρή τραγουδίστρια, τον μπουζουξή- μέντορά της και τον καταξιωμένο λαϊκό-ποπ τραγουδιστή της Αθηναϊκής νύχτας, πυροδοτεί τη δράση, καθώς το πάθος των πρωταγωνιστών κλιμακώνεται μέσα από επανεκτελέσεις τραγουδιών του Χιώτη, του Μητσάκη και του Μανίσαλη, αλλά και καινούρια τραγούδια συνυφασμένα με το ύφος της διασκέδασης εκείνης της εποχής.
28 Μαρ 2019
Στο «Ελεύθερο Θέμα», η πάντα τολμηρή σκηνοθέτρια, ακολουθεί μια παρέα φοιτητών που δοκιμάζουν τα όρια της ελευθερίας στη ζωή και τη δημιουργία. Στην ταινία, η ‘Ιρις, καθηγήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών, διάσημη για τις «τολμηρές» κατά τους άλλους εργασίες που αναθέτει στην τάξη της, δίνει στους οκτώ φοιτητές της μια άσκηση ελεύθερου θέματος με σκοπό τη βαθύτερη ωρίμανσή τους σε μια περίοδο κρίσης. Οι φοιτητές ενθουσιάζονται με την ιδέα της ελεύθερης επιλογής και δημιουργούν ένα «εργαστήριο φαντασίας» χωρίς περιορισμούς. Την αρχή κάνει ο Γιώργος, που βρίσκει τυχαία το κινητό της Ίριδας και βασίζει την εργασία του στη ζωή της. Η επιλογή του ελεύθερου θέματος ως άσκηση, αλλά και ως πρόταση έρευνας, εξετάζει τα αμφίβολα όρια της ατομικής ελευθερίας στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
«H ιδέα για το «Ελεύθερο Θέμα» ξεπήδησε σε μια εποχή που ένιωσα έντονη την ανάγκη να επαναδιαπραγματευθούμε τις ελευθερίες μας. Η παρακολούθηση της κρίσης στην προηγούμενή μου ταινία «Ημερολόγια Αμνησίας» για δύο χρόνια 2010-12, μου δημιούργησε διάφορα ερωτήματα. Ένιωσα μια έντονη αλλαγή στον κοινωνικοπολιτικό χώρο δίπλα μου κι έναν συντηρητισμό, που ξεπερνούσε και τα χειρότερα όνειρά μας… Ήθελα με κάποιο τρόπο να μιλήσω γι’ αυτά τα πράγματα που με έπνιγαν. Να μιλήσω μ’ έναν τρόπο άμεσο, που όμως ν’ ακολουθεί τον παραλογισμό των καταστάσεων: Το «Ελεύθερο Θέμα» να συνυπάρχει αισθητικά με την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, να είναι το ίδιο φόρμα και περιεχόμενο» σημειώνει η Στέλλα Θεοδωράκη.
Την ίδια περίπου περίοδο της κρίσης η σκηνοθέτρια έκανε μάθημα σε μια σχολή. Οι φοιτητές της, την είχαν εντυπωσιάσει με τις απόψεις τους και τη δουλειά τους. «Για κάποιο λόγο τους ενέταξα στο «Ελεύθερο Θέμα». Εννοείται πως οι χαρακτήρες και τα θέματα δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τα δικά τους, έχει όμως να κάνει η ατμόσφαιρα και η αισθητική προσέγγιση των εργασιών. Η αντισυμβατική τους διάθεση, όταν έπρεπε να χειριστούν την ελευθερία και η αμηχανία τους απέναντι στην άρση των κανόνων μου είχε μείνει ανεξίτηλη. Η αθωότητα, η αφέλεια πολλές φορές, ανακατεμένη με τη διάθεση για έρευνα, με την επιρροή από την ιστορία της τέχνης, με την ευθύτητα απέναντι στις ιστορίες που τους ενοχλούσαν και τους προβλημάτιζαν, ήταν παρούσες. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μιλήσουν για οτιδήποτε, να σου επιστρέψουν με δύναμη ό,τι τους ενοχλεί, – γιατί, ναι, το πίστευαν, ότι η «Τέχνη μπορεί ν’ αλλάξει τη ροή των πραγμάτων». Σκέφτηκα πως μια τέτοια ομάδα φοιτητών θα μπορούσε ίσως κάποια στιγμή ν’ αντιδράσει, αν της δινόταν η ευκαιρία να συνειδητοποιήσει πως το ανθρώπινο ον είναι ελεύθερο να κριτικάρει τις κοινωνικές συμβάσεις και να παρεμβαίνει στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα».
Στην ταινία παίζουν οι: Θεοδώρα Τζήμου, Δημήτρης Κίτσος, Laurent Sauvage, Αντώνης Καρυστινός, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου, Δημήτρης Θεοδωρίδης, Πάνος Κούγιας, Μάρθα Λαμπίρη, Ιωάννα Μούσουρα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ναταλία Ρήγα. Το σενάριο υπογράφει η Στέλλα Θεοδωράκη και την παραγωγή οι Θάνος Αναστόπουλος (Ελλάδα) και Guillaume De Seille (Γαλλία).
14 Μαρ 2019
Αναζητώντας μια λογική εξήγηση, ο Πέτρος αμφισβητεί την Άννα, η οποία στρέφεται προς τη θρησκεία. Ο μέχρι πρότινος ακλόνητος δεσμός τους βρίσκεται σε κρίση, καθώς η σχέση τους μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στο ορθολογικό και το πνευματικό. Με φόντο τα εντυπωσιακά παγωμένα τοπία της Σιβηρίας , το «Ακίνητο Ποτάμι» είναι ένα συγκινητικό δράμα γεμάτο σασπένς, για την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την πίστη που αγωνίζονται μπροστά στην αμφιβολία.
11 Φεβ 2019
Τα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, διακοσμούν μια πλοκή σχεδόν αστυνομική αλλά εξ’ ίσου ξεκαρδιστική, αφού όλα γυρίζουν από τη σοβαροφάνεια στη φάρσα, σε μια ταινία που σε τελευταία ανάλυση φωτογραφίζει παραμορφωτικά την ανεκδιήγητη πραγματικότητα που ζούμε, σε μια εποχή που τα όρια μεταξύ του πλαστού και του γνήσιου, είναι κάτι περισσότερο από δυσδιάκριτα.
«Είναι για μένα μια ταινία ορόσημο. Μια ταινία που οι εικόνες της γεννούν νοήματα. Δεν είναι τα νοήματα που γέννησαν τις εικόνες.» Έτσι μιλά για την νέα του ταινία Η κόρη του Ρέμπραντ ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και συμπληρώνει: «Είναι μια ταινία αστεία και μαζί μελαγχολική. Αυτός είναι ο λόγος που την αφιερώνω στους Max Brothers αλλά και στον Luis Bunuel και στον Τσέχωφ. Άλλη μια ταινία μου αταξινόμητη..
Ένας κόσμος που αυτοκαταστρέφεται.
Το τέλος μιας εποχής. Η μελαγχολία του τέλους μιας εποχής. Η αμηχανία μπροστά στο νέο που έρχεται. Ο φόβος του άγνωστου. Η κωμικότητα του πανικού.»
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος λέει ότι ήθελε να κάνει μια κωμωδία. «Μια ταινία της απόλαυσης. Νομίζω ότι τα φεστιβάλ κινηματογράφου κατέστρεψαν τον κινηματογράφο. Οι ταινίες γίνονται για να αρέσουν στους διευθυντές των φεστιβάλ. Εγώ θέλω να κάνω ταινίες που ν’ αρέσουν σε μένα.
Η ταινία μ’ έναν τρόπο, μοιάζει με τους «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας». Αν έκανα σήμερα τους «Τεμπέληδες» θα τους έκανα κάπως έτσι.
Οι ταινίες μου είναι ακραίες. Δεν μου αρέσει η σιγουριά αυτού που έχω ήδη κατακτήσει. Καλύτερη μια μεγαλοπρεπής αποτυχία από μια μίζερη επιτυχία. Στις ταινίες μου μ’ αρέσει ν’ ανακατεύω ηθοποιού ποιοτικούς (δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτός ο όρος), με ηθοποιούς εμπορικούς (ούτε κι’ αυτός ο όρος μ’ αρέσει). Αν οι ίδιοι δεν δυσανασχετούν απ’ αυτή τη σύμπραξη, τι λόγος πέφτει στους κριτικούς και στους σινεφίλ; Γυρίζω συνεχώς ταινίες όπως οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν κάθε μέρα, οι συγγραφείς γράφουν κάθε μέρα, όπως οι εργάτες πηγαίνουν στη δουλειά τους κάθε μέρα.»
Social Media
Search