ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ ΟΤΕΙΓ
Για αυτή την τέταρτη ταινία πίσω από την κάμερα, απομακρύνθηκα από τη προστατευτική σκιά του Μαρσέλ Πανιόλ (σημ.: θεατρικός συγγραφέας του οποίου δύο έργα έχει μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Οτέιγ) για να στραφώ στις πυρετώδεις περιπέτειες του έρωτα. Η ταινία έχει αυτό που με ενθουσιάζει στη ζωή, δηλαδή την παιδικότητα που φιλοξενεί ένας ενήλικας. Αυτή η άθικτη ικανότητα να ονειρευόμαστε.
Το σημείο εκκίνησης της ταινίας είναι να αποδράσουμε από τον ρεαλισμό ενός δείπνου, κατά το οποίο ο χαρακτήρας που υποδύομαι ερωτεύεται ακαριαία την καινούρια σύντροφο του καλύτερου του φίλου.
Υπάρχει στον χαρακτήρα του Ντανιέλ η τόλμη να αλλάξει τις συνήθειες του για ένα καινούριο μέλλον, η υπόσχεση μιας αλλαγής ζωής που είναι πάντα πιθανή, μια φιλοδοξία που δεν έχουμε τολμήσει να εκπληρώσουμε.
Στο κάτω κάτω, είναι ένας τύπος αρκετά παιδικός, είναι εκδότης αλλά ο ίδιος ζει σαν ένα βιβλίο ανολοκλήρωτο. Κάπως σαν το Ζαν-Πολ Μπελμοντό στο «Le Magnifique», επινοεί συνεχώς μία διπλή ζωή που διορθώνει και μετουσιώνει την αληθινή ζωή. Αυτό το πηγαινέλα ανάμεσα σε φαντάσματα και στην πραγματικότητα δεν έχει παρά έναν σκοπό: να υμνήσει το όνειρο που ντύνει με ζωντανά χρώματα το γκρίζο της ύπαρξης μας.
Ποιος ανάμεσα μας μπορεί να επιβεβαιώσει ότι από όλες αυτές οι πιθανές υπάρξεις, η μόνη ζωή που επιθυμούμε είναι αυτή που έχουμε; Το όνειρο μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε παρά μία ζωή, ενώ έχουμε όρεξη για χίλιες.
Αυτή η ταινία δεν είναι παρά μία ερωτική φαντασίωση που κρύβει ένα αναπάντητο ερώτημα: Τι επιθυμούμε όταν επιθυμούμε τον άλλον;
Όταν ο κολλητός του εμφανίζει την καινούρια, κατά πολύ νεότερη και αφοπλιστικά όμορφη σύντροφο, ο Ντανιέλ θα βρεθεί διχασμένος ανάμεσα στη σύζυγο του και σε απαγορευμένες φαντασιώσεις για μια ζωή πλάι στη γοητευτική νεαρή.