Από τότε ο Ανέστης Μπαμπατζιμόπουλος ξεκίνησε την απόσταξη του Ούζο του χρησιμοποιώντας σπάνια αρωματικά φυτά από τα γύρω βουνά του χωριού του. Λέγεται πως το όνομα Μπαμπατζίμ, που στα τούρκικα σημαίνει ''σεβαστέ μας πατέρα'' ή ''πατερούλη'', του το έδωσαν οι ίδιοι οι εργάτες του, που τον αποκαλούσαν έτσι γιατί τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν απεριόριστα. Στα χρόνια της Πόλης, ανταγωνιζόταν με το Ούζο 12 των αδελφών Καλογιάννη.
Με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, μετέβη στη Χρυσούπολη Καβάλας σε ηλικία 70 ετών, όπου και συνέχισε την ποτοποιία μέχρι το τέλος της ζωής του το 1937. Ένα χρόνο αργότερα το ούζο του κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης για την ποιότητά του.
Από τότε η επιχείρηση, έχοντας πλέον φθάσει στην τέταρτη γενιά και με έδρα πάντοτε την Χρυσούπολη στο Νομό Καβάλας, παράγει το Γνήσιο και Παραδοσιακό ΟΥΖΟ και ΤΣIΠΟΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΜ "με το ίδιο μεράκι και με την ίδια μοναδική συνταγή του ιδρυτή της", όπως αναφέρεται και στον ιστότοπό της.
Ο ΣineΠολιτικός θεωρεί ότι πρέπει να γκουρλώνουμε τσίπουρο
Όπως αναφέρεται στο site της εταιρείας:
"Εμείς η δεύτερη και η τρίτη γενιά κρατήσαμε τη γεύση του απείραχτη, όπως τη δημιούργησαν οι γονείς μας, με την ίδια παλιά μυστική συνταγή και την υπόσχεση μας να μην ξεχάσουμε, αλλά να τη μεταδώσουμε από γενιά σε γενιά. Σταθήκαμε μπροστά στην ιστορία με σεβασμό, την αγγίξαμε, τη μάθαμε, τη διατηρήσαμε.
Σήμερα στη Χρυσούπολη Καβάλας πια, συνεχίζουμε με πολύ μεράκι να παράγουμε το εξαιρετικό Κωνσταντινουπολίτικο Καζανιασμένο Ούζο που είναι Μεγάλο σε παράδοση, Μεγάλο σε ποιότητα, Μεγάλο σε γεύση και με πολλά μεγάλα διεθνή βραβεία".
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας και εγγονός του πρώτου ιδρυτή, πέθανε σε ηλικία 78 ετών. Γεννήθηκε το 1940 στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το 4ο Γυμνάσιο Αρρένων της πόλης το 1958.
Το 1971 σε ιδιόκτητη έκταση εγκατέστησε τον πρώτο δοκιμαστικό αμπελώνα στην περιοχή Όσσα, στην περιοχή του Λαγκαδά, στις πλαγιές του όρους Βερτίσκου σε υψόμετρο 620 μέτρων και σε απόσταση μόλις 32 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί εγκατέστησε τον πρότυπο αμπελώνα του, ένα "αμπελο-πάρκο" όπως το αποκαλούσε ο ίδιος. Ακολούθησε η δημιουργία του οινοποιείου, της μικρής εκκλησίας, η ανάπτυξη του οινοτουρισμού.
Το 1984 εμφάνισε για πρώτη φορά Rose κρασί από την ποικιλία Ξινόμαυρο, που κατέκτησε επαίνους και βραβεία και αναγνωρίστηκε ως τοπικός οίνος.
Διάβασε τη συνέχεια ΕΔΩ!