Η Τσέλα και η Τσικίτα, δύο γυναίκες που προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες, συμβιώνουν για πάνω από 30 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα η οικονομική τους κατάσταση έχει επιδεινωθεί με αποτέλεσμα να αρχίζουν να πουλάνε κάποια από τα αντικείμενα που έχουν κληρονομήσει.
Όταν η Τσικίτα καταδικάζεται λόγω χρεών και φυλακίζεται, η Τσέλα καλείται να αντιμετωπίσει μόνη αυτή τη νέα πραγματικότητα, και αρχίζει να κάνει την οδηγό για μια παρέα ηλικιωμένων και πλούσιων κυριών.
Η Τσέλα συνηθίζει σε ένα καινούριο τρόπο ζωής, και όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει την αρκετά νεότερή της Άντζι που της κεντρίζει το ενδιαφέρον και την ωθεί να κάνει την προσωπική της επανάσταση.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Όταν έγραψα την ιστορία της Τσέλα και της Τσικίτα, συνειδητοποίησα πως επιχειρούσα να δημιουργήσω ένα διάλογο με τα χρόνια του σκοταδιού και μιας κοινωνίας που δεν θέλει να αλλάξει, που προτιμά να μένει κρυμμένη, προσκολλημένη στη σκιά της. Το πιο πρόσφατο πραξικόπημα του 2012 έκανε φανερό πως πάντα υπήρχε μια ρομαντική σχέση ανάμεσα στους μικροαστούς μας και τα αυταρχικά μας καθεστώτα.
Και δεν εννοώ μόνο τους «ισχυρούς» χαρακτήρες που διαμόρφωσαν τον καιρό τους με την μπότα και τα πολυβόλα τους μέχρι τα τέλη του ’80. Αυτοί οι νέοι «δημοκρατικοί» ηγέτες, που τώρα μοιράζονται τα οφέλη της διαφθοράς και της εμπορίας ναρκωτικών, επίσης χρειάζονται τη συναίνεση της κοινωνίας για να συνεχίσουν να προκαλούν τους ίδιους φόβους και να κρατούν τις ίδιες σιωπές. Ίσως το χειρότερο πράγμα ενός καθεστώτος είναι πως ενώ προστατεύει, ταυτόχρονα καταπιέζει, δημιουργώντας έτσι άτομα για τα οποία είναι αδύνατο να δραπετεύσουν από αυτή τη λογική.
Προσωπικά, με ενδιαφέρει η καθημερινή ζωή που συμβαίνει έξω από αυτές τις περιοχές εξουσίας. Και δεν θα είχε σημασία να τοποθετήσω τις «Κληρονόμους» σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της πολιτικής ιστορίας, εφόσον το συναίσθημα του να ζεις σε μια γιγαντιαία φυλακή παραμένει η ίδια. Και αυτή είναι ουσιαστικά μια ταινία για τους προσωπικούς μας εγκλεισμούς. Η Παραγουάη είναι από τις πιο άνισες χώρες του κόσμου και αυτές οι γυναίκες ανήκουν σε αυτή την προστατευόμενη/προνομιούχα ελίτ που έχει τη στέγη της και το φαγητό της εξασφαλισμένα.
Όμως η ιστορία ξετυλίγεται την ώρα που αρχίζουν να χάνουν αυτές τις εξασφαλίσεις και δεν μπορούν να βρουν τρόπο να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα. Η πρωταγωνίστρια ακόμα χρειάζεται να έχει το ακριβό της αμάξι, την υπηρέτρια της και τις μικρές της πολυτέλειες. Και ακόμα και αν το αμάξι είναι παλιό, ή η υπηρέτρια χωρίς εμπειρία, εκείνη κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει την άνεση της. Γι αυτό το λόγο, η συνηθισμένη διαδικασία του να έχεις μια δουλειά και να βγάζεις χρήματα την βάζει σε μια εντελώς διαφορετική θέση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, η επιθυμία εμφανίζεται σαν ένα νέο τοπίο, σχεδόν άγνωστο, αλλά γεμάτο νέες δυνατότητες.