10 Πόνος και Δόξα, του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Η ταινία διηγείται μια σειρά από συναντήσεις που πραγματοποίησε ο Σαλβαντόρ Μάγιο, ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου που είναι πλέον στην παρακμή του. Κάποιες διαδραματίζονται στο παρόν, άλλες τις θυμάται: την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60, τη στιγμή που μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του σε ένα χωριό στη Βαλένθια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, την πρώτη του ερωτική επιθυμία, τον πρώτο του έρωτα στη Μαδρίτη τη δεκαετία του ’80, τον πόνο αυτού του χωρισμού ενώ ο έρωτας ήταν ακόμα έντονος, τη συγγραφή ως τη μόνη θεραπεία να ξεχνάς ό,τι δεν ξεχνιέται, την πρώτη επαφή με το σινεμά, και το απέραντο κενό που δημιουργεί η αδυναμία να συνεχίζεις να κάνεις ταινίες. Το Πόνος και Δόξα μιλάει για τη δημιουργία, για την δυσκολία να την διαχωρίζεις από την ίδια τη ζωή και για τα πάθη που της δίνουν νόημα και ελπίδα. Εξερευνώντας το παρελθόν του, ο Σαλβαντόρ ανακαλύπτει την άμεση ανάγκη να το διηγηθεί λεπτομερώς, και μέσα από αυτό βρίσκει τη σωτηρία του.
Το «Πόνος και Δόξα» αποτελεί ένα μελαγχολικό στοχασμό πάνω στο πέρασμα του χρόνου και στο καλλιτεχνικό όραμα, ενώ παράλληλα αντλεί έμπνευση από τις προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη, οι οποίες περιπλέκονται με μυθιστορηματικά στοιχεία. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει χαρακτηριστεί και μία από τις πιο προσωπικές ταινίες του Αλμοδόβαρ, ο οποίος συναντιέται ξανά με τον Αντόνιο Μπαντέρας. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Tο έργο είναι γυρισμένο με την κλασική αλμοδοβαρική ματιά, ενώ παράλληλα αφηγείται μία ήδη γνωστή στο ευρύ κοινό ζωή. Και αυτό ακριβώς είναι το επίτευγμα. Ο Αλμοδόβαρ, στα 70 του, έρχεται να κάνει κάτι πολύ παραπάνω από μία απλή ανακεφαλαίωση της ζωής του. Χαρίζει στον θεατή μία ταινία που συγκεντρώνει τις πιο ιστορικές στιγμές της δουλειάς του και ταυτόχρονα, μοιάζει τόσο φρέσκια, λες και όλα αυτά τα βλέπεις για πρώτη φορά.
9 Joker, του Τοντ Φίλιπς
Ο Άρθουρ Φλεκ είναι ένα περιθωριακός και κοινωνικά αδέξιος τύπος, ορφανός από πατέρα, που ζει με την άρρωστη μητέρα σου ένα βρώμικο διαμέρισμα στην απρόσωπη Γκόθαμ. Πάσχει από μία ιδιαίτερη ψυχολογική διαταραχή και κάθε φορά που νιώθει άγχος ή λύπη ξεσπά σε νευρικά γέλια. Αυτό, σε συνδυασμό με την αλλόκοτη συμπεριφορά του, τον καθιστούν ανίκανο να συνδεθεί με τον κόσμο. Κάθε προσπάθεια κοινωνικής του συναναστροφής πέφτει στο κενό. Μόνη του διέξοδος η εργασία του ως κλόουν σε νοσοκομεία για παιδιά, αλλά και το απατηλό όνειρο του να γίνει κωμικός. Όταν χάνει την δουλειά του και γίνεται περίγελος στην προσπάθεια του να κάνει μία stand up κωμική παράσταση, ανακαλύπτει πως η βία ως μέσο αντίδρασης μπορεί να του προσφέρει τον σεβασμό και την προσοχή που τόσο αναζητάει.
O Joker του Τοντ Φίλιπς είναι μια ξεχωριστή ταινία που δεν συνδέεται με την κόμικ πραγματικότητα της DC, ενώ αντλεί επιρροές από τις ταινίες του Σκορσέζε: «King Of Comedy», αλλά και τον εμβληματικό αντιήρωα του «Ταξιτζή». Τον Joker υποδύεται ο Χοακιν Φίνιξ σε ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ ερμηνείας –σώμα και ψυχή- που σε κάνει να θες να σηκωθείς από την καρέκλα σου και να βγεις και εσύ στους δρόμους. Η νιχιλιστική βαναυσότητα του Άρθρου Φλεκ, που μεταμορφώνεται στον τιμωρό Joker ανατριχιάζει, με αποκορύφωμα τον καθηλωτικό χορό στο μπάνιο, που ντύνουν μοναδικά οι συνθέσεις της Hildur Guðnadóttir. Ωστόσο, στο σύνολο του το έργο που δείχνει και ένα άλλο πρόσωπο της βίας -ως μέσο αντίδρασης σε ένα κοινωνικό σάπιο σύστημα που περιθωριοποιεί τον ίδιο του τον πολίτη-, σου αφήνει μία αίσθηση πως κάπου, κάποτε όλο αυτό το έχεις ξαναδεί.
Σινεφίλ δες το countdown ΕΔΩ!
Ο Ardan διαφωνεί αλλά εσυ;;;;
Comment without Hesitation!