Από το «Joker» που έχει σηκώσει τόσο έντονες και βαθιές συζητήσεις που αναπόφευκτα αποτελεί τη πιο σημαντική ταινία της χρονιάς (και αυτό ανεξάρτητα από τις κρίσεις του καθενός για την υποκειμενική αξία της) μέχρι το «Parasite» που τρέλανε κόσμο και κοσμάκη αφού πρώτα κατέκτησε τις Κάννες κατακτώντας τον Χρυσό Φοίνικα και από εκεί στο magnus opus του Μάρτιν Σκορτσέζε, τον «Ιρλανδό», άπαντες θεωρούσαμε πως η τριάδα των φαβορί των Όσκαρ έχει συμπληρωθεί με αυτές τις ταινίες.
Αλλά ακόμα και αν ήταν να σπάσει αυτή η τριάδα, η χρονιά έβγαλε τόσες καλές ταινίες που ακόμα και ορισμένα ισχυρά αουτσάιντερ μπορούμε να σκεφτούμε. Όπως το γλυκόπικρα συγκινητικό «Marriage Story» ή το καταπληκτικό «Midsommar». Γενικά, οσκαρικές ταινίες φέτος υπάρχουν. Τόσες που είναι κρίμα που μόλις μία μπορεί να βραβευτεί με την κατηγορία της καλύτερης ταινίας.
Όταν λοιπόν βγήκαν οι αποδόσεις αναφορικά με τα φαβορί για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ακόμα και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του Κουέντιν Ταραντίνο, ακόμα και αυτοί που τρελάθηκαν με την τελευταία του ταινία, το «Κάποτε στο Χόλιγουντ», που σε γενικές γραμμές δίχασε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε, ξαφνιάστηκαν. Διότι το γεγονός πως το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» είναι αυτή τη στιγμή και βάση αποδόσεων από την πλευρά των στοιχηματικών εταιριών, το φαβορί για το χρυσό αγαλματάκι καλύτερης ταινίας, είναι μια μεγάλων διαστάσεων υπερβολή ακόμα και για εκείνους που τo αποθέωσαν όταν βγήκε στους κινηματογράφους.
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που οι (διαδικτυακές ή δια ζώσης) συζητήσεις γύρω από τη συγκεκριμένη ταινία είχαν εξαιρετικά περιορισμένη διάρκεια. Σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες ταινίες της λίστας που το περιεχόμενό τους συζητιέται ακόμα και μήνες μετά την αρχική προβολή τους, ακόμα και όταν το hype τους εξαντλήθηκε, το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» εξάντλησε πάρα πολύ γρήγορα όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Και αυτό επειδή, ακριβώς, δεν υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν γύρω από την ταινία.
Σε μια εποχή, που αυτό που ορίζει τις σημαντικές ταινίες και τις διαχωρίζει από τις ασήμαντες είναι το εύρος των συζητήσεων που προκαλούν, η αδυναμία του «Κάποτε στο Χόλιγουντ» να κρατήσει ζωντανό ένα διάλογο γύρω από το περιεχόμενό του, που να υπερβαίνει χρονικά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, είναι μεγάλη αποτυχία. Ναι, στην τέχνη το γούστο είναι κάτι υποκειμενικό αλλά ορισμένα αντικειμενικά στοιχεία συνεχίζουν να υπάρχουν: το γεγονός ότι αν δεν υπήρχε η είδηση για τις αποδόσεις της τελευταία ταινίας του Ταραντίνο, θα είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή της είναι τόσο μια καραμπινάτη όσο και μια αντικειμενική απόδειξη υπερτιμημένης ταινίας.
Διάβασε το υπόλοιπο άρθρο!
