Η Νικόλ Κίντμαν μιλά για τη δέσμευσή της να συνεργάζεται με γυναίκες σκηνοθέτες, την επιτυχία της ταινίας "Babygirl" και τη σημασία της υποστήριξης των γυναικείων ιστοριών στον κινηματογράφο. Τονίζει την ανάγκη για εποικοδομητική κριτική και την ευκαιρία για τις γυναίκες να αποτυγχάνουν και να αναπτύσσονται στον κλάδο.
Η Δέσμευση και ο Αντίκτυπός της (The Pledge and Its Impact)
Στο Φεστιβάλ Καννών το 2017, η Κίντμαν έκανε μια δημόσια δέσμευση να λογοδοτήσει για την αύξηση της γυναικείας εκπροσώπησης στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Εξέφρασε ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα στατιστικά στοιχεία ήταν να συμμετάσχει ενεργά στη διαδικασία. Αναλογιζόμενη το ταξίδι της, σημείωσε: "Έκανα αυτή τη δέσμευση... γιατί ένιωσα, πρώτον, ότι θα με κρατούσε υπόλογη και δεύτερον, ήταν κάτι που ήθελα να κάνω".
Όταν ρωτήθηκε αν θα ανανέωνε τη δέσμευσή της σήμερα, η Κίντμαν τόνισε ότι δεν πρόκειται για το να κατηγορεί τους άλλους, αλλά για την προσωπική δέσμευση. Δήλωσε: "Πρόκειται περισσότερο για το αν θέλεις να το κάνεις; Είσαι πρόθυμος να το κάνεις; Και μπορείς να το κάνεις;". Η Κίντμαν πιστεύει ότι η βιομηχανία πρέπει να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες για τις γυναίκες να πουν τις ιστορίες τους αυθεντικά.
Η Επιτυχία του "Babygirl" (Success of 'Babygirl')
Η Κίντμαν πρωταγωνίστησε στην ταινία "Babygirl", την οποία περιέγραψε ως μια βαθιά προσωπική ιστορία σκηνοθετημένη από μια γυναίκα. Τόνισε την εμπορική επιτυχία της ταινίας, σημειώνοντας ότι ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της στο box office εδώ και δύο δεκαετίες. Η Κίντμαν εξέφρασε ευγνωμοσύνη στο κοινό που υποστήριξε την ταινία, δηλώνοντας: "Όποιος αγόρασε ένα εισιτήριο για αυτή την ταινία βοηθά να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο γίνονται δεκτές οι ταινίες που σκηνοθετούνται από γυναίκες".
Επισήμανε ότι η οικονομική επιτυχία των ταινιών που σκηνοθετούνται από γυναίκες μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες ευκαιρίες για γυναίκες αφηγήτριες. Η Κίντμαν σχολίασε: "Αν μπορούμε να πούμε ότι είναι επίσης βιώσιμες στην επιχειρηματική πτυχή, τότε ξαφνικά ο κόσμος είναι πολύ περισσότερο στα χέρια μας".
Η Ανάγκη για Εποικοδομητική Κριτική (Constructive Criticism)
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η Κίντμαν αναφέρθηκε στις σκληρές κρίσεις που συχνά αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον κλάδο. Σημείωσε ότι πολλές γυναίκες δεν έχουν την ευκαιρία να αποτυγχάνουν και να αναπτύσσονται, κάτι που περιορίζει τις πιθανότητές τους για ανάπτυξη. Η Κίντμαν δήλωσε: "Ο λόγος που τα ποσοστά των γυναικών που σκηνοθετούν ταινίες και σειρές είναι ακόμα απίστευτα χαμηλά είναι επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα να αποτυγχάνουμε και να αναρριχόμαστε".
Τόνισε τη σημασία της εποικοδομητικής κριτικής και της υποστήριξης, λέγοντας: "Όσο περισσότερο μπορούμε να αντισταθούμε στο να το κάνουμε αυτό, τόσο περισσότερο επιτρέπουμε την ανάπτυξη και επιτρέπουμε την επέκταση και επιτρέπουμε την ευκαιρία". Η Κίντμαν πιστεύει ότι με την προώθηση ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος, η βιομηχανία μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες να πουν τις ιστορίες τους και να χτίσουν ενσυναίσθηση και κατανόηση μέσω του έργου τους.
Εξερευνώντας τη Γυναικεία Σεξουαλικότητα στον Κινηματογράφο (Female Sexuality)
Η Κίντμαν συζήτησε επίσης τον ρόλο της στο "Babygirl", που εξερευνά τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τις σχέσεις. Επαίνεσε τη σκηνοθέτιδα της ταινίας για τη ριζοσπαστική της ειλικρίνεια στην απεικόνιση των γυναικείων εμπειριών. Η Κίντμαν εξήγησε: "Η ριζοσπαστική ειλικρίνεια της ταινίας είχε σκοπό να ρίξει κάτι στον κόσμο που θα αναστάτωνε ή θα πυροδοτούσε συζητήσεις".
Εξέφρασε ενθουσιασμό για την ανάληψη απαιτητικών ρόλων που αντιμετωπίζουν κοινωνικά πρότυπα, δηλώνοντας: "Ήταν απίστευτα συναρπαστικό... γιατί ήταν τόσο συγκρουσιακό για μένα".
Μελλοντικές Φιλοδοξίες (Future Aspirations)
Κοιτάζοντας μπροστά, η Κίντμαν εξέφρασε την επιθυμία της να συνεχίσει να εξερευνά σύνθετα θέματα στο έργο της. Ανέφερε ότι θέλει να δημιουργήσει μια ωμή και βαθιά ταινία για τον γάμο, τονίζοντας το πάθος της για την αφήγηση ιστοριών. Η Κίντμαν δήλωσε: "Έχω ακόμα την επιθυμία να κάνω μια απίστευτη ιστορία αγάπης".
Η δέσμευση της Νικόλ Κίντμαν να συνεργάζεται με γυναίκες σκηνοθέτες και η υπεράσπισή της για τις γυναικείες ιστορίες στον κινηματογράφο αντικατοπτρίζουν ένα ευρύτερο κίνημα προς την ένταξη στον κλάδο. Μοιράζοντας τις εμπειρίες και τις γνώσεις της, η Κίντμαν όχι μόνο εμπνέει συναδέλφους ηθοποιούς, αλλά ενθαρρύνει επίσης το κοινό να υποστηρίξει ποικίλες αφηγήσεις στον κινηματογράφο. Το ταξίδι της υπογραμμίζει τη σημασία της λογοδοσίας, της καθοδήγησης και της ανάγκης για ένα υποστηρικτικό περιβάλλον όπου οι γυναίκες μπορούν να ευδοκιμήσουν στις δημιουργικές τους προσπάθειες.
