Δυναμική εκπρόσωπος του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, η σκηνοθέτρια του «Lady Bird» «πετάει» τώρα στον 19ο αιώνα και μεταφέρει στην οθόνη το κλασικό μυθιστόρημα «Μικρές κυρίες» της Λουίζα Μέι Αλκοτ, αναδεικνύοντας την πορεία μιας γυναίκας που γίνεται συγγραφέας. Η ταινία της έχει έξι υποψηφιότητες για τα Οσκαρ.
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ
Παρόλο που άρχισε με επιτυχία την καριέρα της ως ηθοποιός, ειδικά σε ρόλους ανεξάρτητων ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού («LOL», 2006, «Hannah takes the stairs, 2008, «Nights and Weekends», 2008) αλλά και σε μεγαλύτερες παραγωγές του Χόλιγουντ («Greenberg», 2010, «Μόνο το σεξ δεν φτάνει», 2011, «Frances Ha» 2012), η Γκρέτα Γκέργουιγκ ήταν προορισμένη για προσωπικές δημιουργίες που θα σκηνοθετούσε η ίδια. Το 2017 παρουσίασε την πρώτη της ανεξάρτητη ταινία «Lady Bird» με τη Σίρσα Ρόναν, το σενάριο της οποίας έγραψε η ίδια εμπνευσμένη από την οικογένειά της στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας.
Η ταινία έφτασε ώς τις υποψηφιότητες των Οσκαρ για τη σκηνοθεσία και το σενάριο, ενώ κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο σενάριο. Η επιτυχία της την ώθησε προς μεγαλύτερα εγχειρήματα όπως την τελευταία της, «Μικρές κυρίες» («Little women»), διασκευή του ομώνυμου κλασικού αμερικανικού μυθιστορήματος, η οποία έχει έξι υποψηφιότητες για τα φετινά Οσκαρ - ανάμεσά τους και Καλύτερης Ταινίας.
Η Γκέργουιγκ, όπως και ο σύντροφός της, ο σκηνοθέτης Νόα Μπάουμπαχ («Ιστορία γάμου»), θεωρούνται εκπρόσωποι του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, αφού και οι δύο, αλλά ειδικά η Γκέργουιγκ, έχουν στρέψει την προσοχή τους σε ιστορίες μοντέρνων γυναικών. Στα χέρια της σκηνοθέτριας, το έργο «Μικρές κυρίες» δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί μια γιορτή της γυναίκας.
Μιλήστε για την εμπειρία σας στην τελευταία σας ταινία «Little women» και πώς θα τη συγκρίνατε με την προηγούμενη, το «Lady Bird».
Απέκτησα την αυτοπεποίθηση για να προχωρήσω στη συγγραφή σεναρίων και τη σκηνοθεσία από τότε που αναγνωρίστηκε η ταινία «Frances Ha», η οποία ήταν η πρώτη που έγραψα (μαζί με τον Νόα Μπάουμπαχ). Αν και ήταν μια μικρή ασπρόμαυρη ταινία, πραγματοποιημένη με πολύ λίγα χρήματα, την πρόσεξαν. Κι ήταν για μένα σπουδαίο το γεγονός, απόδειξη ότι προχωρούσα προς τη σωστή κατεύθυνση. Επίσης η αποδοχή του «Lady Bird» ήταν πολύ θερμή και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Ταυτίζομαι με την ιστορία της Τζο Μαρς (πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος «Μικρές κυρίες»). Το βιβλίο ήταν το αγαπημένο μου από τότε που μου το διάβαζε η μητέρα μου στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ. Με έκανε να πιστέψω ότι μπορώ να γίνω συγγραφέας, σαν την Τζο που ήταν φιλόδοξη, είχε μεγάλα όνειρα αλλά και λίγο θράσος.
Την είχα πάντα μέσα μου... Οταν πήγα στη Sonny, στο γραφείο της Εμι Πασκάλ, που είναι η υπέροχη παραγωγός μου, της είπα ότι είχα ανάγκη να κάνω την ταινία.
Ημουν πραγματικά τυχερή που το δέχτηκαν oι παραγωγοί, μάλιστα με μεγάλη ελευθερία, αφήνοντάς με να προσλάβω τους απίστευτους αυτούς ηθοποιούς, να γυρίσω την ταινία σε φιλμ, να τη φτιάξω σαν ζωγραφιά - όλα αυτά τα πράγματα που ήθελα για να αναδείξω μια γυναίκα που γίνεται συγγραφέας, τη σημασία του γεγονότος και της πορείας της προς τα εκεί. Η ευκαιρία αυτή, σαν να ζωγράφιζα πάνω σ’ ένα μεγάλο τελάρο, ήταν εξαιρετική για μένα, ένα παραπάνω βήμα στη σκηνοθεσία.
• Τι σας ενδιέφερε περισσότερο όταν γυρίζατε την ταινία;
Με ενδιέφερε να ανακαλύψω την ουσία της συγγραφέως αλλά και να διηγηθώ την ιστορία πηγαίνοντας μπρος-πίσω στον χρόνο, αφήνοντας να φανούν τα συναισθήματα με ειλικρίνεια, ειδικά όσον αφορά την παιδική ηλικία των χαρακτήρων. Μου έκανε εντύπωση το πόσο το είχα ανάγκη να ερευνήσω αυτά τα πράγματα. Εξάλλου νομίζω ότι είχα ανάγκη τη ζεστασιά που προβάλλει η ταινία.
• Πείτε μας για την αναδημιουργία του κόσμου των «Μικρών κυριών».
Είχαμε την τύχη να γυρίσουμε την ταινία στο μέρος όπου γράφτηκε το βιβλίο – το Κόνκορντ της Μασαχουσέτης. Μάλιστα είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό σε κινηματογραφικές διασκευές. Οταν βρίσκεσαι εκεί, είναι σαν να μαγεύεσαι από τη συγγραφέα Λουίζα Μέι Αλκοτ και το κίνημα του αμερικανικού υπερβατισμού.
Το Orchard House όπου έγραψε το βιβλίο βρίσκεται απέναντι από το σπίτι του Ραλφ Oυάλντο Εμερσον και λίγο πιο πέρα από το σπίτι του Ουόλντεν Ποντ, όπου έζησε και εργάστηκε ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρο. Προς την αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται το σπίτι του Ναθάνιελ Χόθορν, ενώ ο παππούς του Ραλφ Ουάλντο Εμερσον παρακολουθούσε από το παράθυρό του τις μάχες που δίνονταν στο North Bridge, στην Αμερικανική Επανάσταση.
Αυτός λοιπόν είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών, η αμερικανική δημοκρατία, αλλά και τόπος αυτής της γόνιμης φαντασίας που είχαμε τώρα τη δυνατότητα να αναπαραγάγουμε στην ταινία.
Οταν είσαι εκεί, νιώθεις την ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Μάλιστα κάναμε πρόβες εκεί για δύο εβδομάδες ενώ επισκεφθήκαμε τα διάφορα μνημεία, το σπίτι της Λουίζα Μέι Αλκοτ, τον τάφο της στο νεκροταφείο Sleepy Hollow, όπου ακόμα ακουμπούν πένες, ειδικά τα κορίτσια που θέλουν να γίνουν συγγραφείς. Νιώθω έναν πνευματικό σύνδεσμο με την Αλκοτ. Είμαι τώρα 36 χρόνων, ίδια ηλικία με την Αλκοτ όταν δημοσίευσε το μυθιστόρημα. Κι όχι μόνο κάθισα στο γραφείο της! Το σπίτι που χτίσαμε για τα γυρίσματα ήταν αντίγραφο του σπιτιού της! Ο ιδιοφυής σκηνογράφος μας, ο Τζες Γκόντσορ, το αντέγραψε σε όλες τις λεπτομέρειες, ακόμα και στο χρώμα.
Διάβασε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ!